Stress Test στις αντοχές μας!!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΟΜΗΡΟΥ

Δημοτικού Συμβούλου Πάφου

Εν αρχή ην το φιάσκο των αξιόγραφων, όπου χιλιάδες λαού έσπευσαν να τοποθετήσουν τους κόπους μιας ζωής σε ένα νέο, καινοτόμο, επαναστατικό (άκουσον – άκουσον!)  προϊόν που εγγυόταν μεγαλύτερες αποδόσεις.

Ακολούθησαν οι επαίσχυντες αποφάσεις των δύο Eurogroups του Μαρτίου του 2013 και το κούρεμα των καταθέσεων.

Έπειτα υπεγράφη το «σωτήριο» μνημόνιο συναντίληψης με την Τρόϊκα με όλα τα παρεμφερή αποτελέσματα στον κοινωνικό ιστό (κουρέματα μισθών, πρόωρες αφυπηρετήσεις, ανεργία πέριξ του 20%).

Ο Κυπριακός λαός παρακολουθεί έκτοτε σε κατάσταση πραγματικής αποχαύνωσης και με άκρατη παθητικότητα να συνθλίβεται ότι έκτισε μια ζωή. Καμία διάθεση για αντίδραση. Η κυβέρνηση καλεί το λαό να επιδείξει ωριμότητα σε αυτές τις δύσκολες στιγμές όπως επέδειξε άλλωστε και μετά το 1974 με το μεγάλο οικονομικό θαύμα! Το οποίο θαύμα επήλθε με τα φιλόδωρα πακέτα Καραμανλή και τα γενναία σπονσαρίσματα της τότε Αμερικανικής Κυβέρνησης.

Τώρα ήλθε η στιγμή για την τελευταία πράξη του δράματος. Τις εκποιήσεις.  Θα αρχίσουν ξανά τα δωσίλογα παπαγαλάκια του Υπουργείου Οικονομικών να λεν τα δικά τους. «Αν δεν περάσει το νομοσχέδιο, δεν θα υπάρξει άλλη δόση, και αν δεν πάρουμε την επόμενη δόση οι υπάλληλοι θα μείνουν απλήρωτοι και η Κύπρος θα πτωχεύσει οριστικά».

Ποιο φυσικό αέριο και ποιο πετρέλαιο; Σε ένα κράτος όπου διαχρονικά η διαπλοκή, η διαμεσολάβηση, η διαφθορά και η μίζα έγιναν τρόπος ζωής με την ανεκτικότητα πάντοτε του λαού, ο κίνδυνος να παραμείνουν ολόκληρες οικογένειες στους τέσσερις δρόμους επικρεμάται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια όλων των χρεωστών.

Τα σπίτια θα πωλούνται έναντι πινακίου φακής για να σωθούν οι τράπεζες και το τραπεζικό σύστημα, ώστε να μπορέσει – και καλά – να ξεκινήσει μια νέα περίοδος οικονομικής άνθησης για τον τόπο.

Ο ΥΠΕΣ Σωκράτης Χάσικος δήλωσε την περασμένη βδομάδα ότι το νομοσχέδιο για τις εκποιήσεις ήταν αποτέλεσμα σκληρής ( !!!) διαπραγμάτευσης. Προφανώς θα ήταν αποτέλεσμα της ίδιας σκληρότητας που επεδείχθη και στις διαπραγματεύσεις που προηγήθηκαν των δύο Eurogroups, δεν εξηγείται αλλιώς!

Με τα ψυχικά αποθέματα του λαού να λιγοστεύουν επικίνδυνα, με ένα μνημόνιο που ταιριάζει – γάντι μόνο στους τραπεζίτες και τους μεγαλοεπιχειρηματίες και με μία πατρίδα να βγαίνει ουσιαστικά ολόκληρη «στον τελάλη», η απώλεια της οικογενειακής στέγης θα αποτελέσει  εξ’ αντικειμένου τη λογική κατάληξη μιας διαχρονικής ανοχής στις παθογένειες και στη μιζέρια.