Στο οιάκισμα χάσαμε την ρότα

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Του Ανδρέα Ν. Μασούρα

Ακαδημαϊκός. Πρόεδρος Κίνησης Νέων Επιστημόνων Κινήματος Οικολόγων.

Δεν μπορώ να αντικρύζω άλλο αυτή την κοινωνία που με μεγάλωσε. Από μικρός θυμάμαι ένα κόσμο γεμάτο διαπλοκή, κούρσες εξουσίας, καπετανέους που τελικά στάθηκαν ανάξιοι να δώσουν σε αυτό τον τόπο αυτό που του αξίζει: Την ομορφιά. Αυτή την ομορφιά που μας κληροδότησαν κάποιοι, σε κάποιες άλλες εποχές που η αξιοπρέπεια ήταν συνυφασμένη με την ίδια την πολιτική και τότε που η πολιτική είχε ακόμα Αρχές και δημοκρατικά πρότυπα. Βέβαια, θα μου πείτε, τα πρότυπα από κάπου αρχίζουν. Ε, τότε στο οιάκισμα χάσαμε την ρότα.

Όχι, δεν μπορώ να δεχθώ ότι σε λίγους μήνες θα βιώσω τον εξευτελισμό αυτής της κοινωνίας που με μεγάλωσε. Μπορεί λάθος, αλλά αγάπησα όσο τίποτε άλλο αυτή την πατρίδα. Όχι λοιπόν. Δεν μπορώ να δω τους αστυνομικούς να βγάζουν στον δρόμο τον γείτονά μου με τα παιδιά του. Δεν μπορώ να βιώσω κλάματα, όχι πια. Δεν μπορώ να παραμείνω αδρανής. Δεν μπορούμε. Ακούγαμε ιστορίες για την εισβολή. Πώς χάσαμε τα σπίτια μας, βιασμοί, λεηλασίες, αιχμαλωσίες. Τώρα τί; Απλά επανάληψη χωρίς όπλα. Ένας απίστευτός οικονομικός και ψυχολογικός πόλεμος χωρίς οίκτο.  Έτσι απλά: Διότι οι καπετάνοι στάθηκαν ανάξιοι να δώσουν σε αυτό τον τόπο αυτό που του αξίζει: Την ομορφιά.

Γνώρισα τις προάλλες τον μικρό Μάριο. «Που θα μείνουμε τώρα;», με ρώτησε. Τον κοίταξα με ένα χαζό βλέμμα, από αυτά που δεν ξέρεις τι ακριβώς να απαντήσεις διότι απλά δεν μπορείς. Διότι πολύ απλά γνωρίζεις την σαπίλα αυτής της κοινωνίας. Την ήπιες μονορούφι. Θυμάσαι;

-Σπίτι σας Μάριε μου θα μείνετε

- Μα αφού ο παπάς είπε της μάμας ότι θα μας πιάσουν το σπίτι

Δεν μπορώ να αντικρύζω άλλο αυτή την κοινωνία που με μεγάλωσε. Μια κοινωνία που έμαθε να ζει με τις φοβίες, πνιγμένη στα στερεότυπα και συνάμα τόσο υποκριτική. Ναι, αυτή η ίδια η κοινωνία που ανέθρεψε ένα σύστημα – τέρας. Και πώς να το χαλιναγωγήσεις τώρα; Πώς να το ημερέψεις; Τί απάντηση να δώσεις στον μικρό Μάριο; Καπετανέοι απαντήστε!

Μα έτσι είναι το γκουβέρνο. Άλλοτε θέλει μαγκιά και σε τρώνε, άλλοτε πας με το σύστημα και γίνεσαι ένα μ’αυτό.  Από μικρός δεν θυμάμαι μάγκες στην πολιτική. Δεν μπορώ να αντικρύζω άλλο αυτή την κοινωνία που με μεγαλώσε. Θα κρατήσω απλά την ομορφιά, εκείνη την ομορφιά που θέλησαν κάποιοι να μας κληροδοτήσουν.