Στεφανί Ιακώβου: Μια νέα συγγραφέας από την Πάφο στο πρώτο εγχείρημα της

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Συνηθίζουμε να σχολιάζουμε το πόσο μακριά από το διάβασμα, ως ψυχαγωγία, είναι οι σημερινοί νέοι. Πόσο απόμακρο είναι το ενδεχόμενο να βρεις κάποιο νέο να ψάχνει σε βιβλιοπωλείο ή να περνά τον ελεύθερο του χρόνο με ένα βιβλίο στο χέρι, αντί να ψάχνεται σε χώρους με ηλεκτρονικά ή να βρίσκεται με μια συσκευή στο χέρι.

Όπως όλοι οι κανόνες, έχει και αυτός την εξαίρεση του ωστόσο. Χαρακτηριστικό δείγμα της οποίας, είναι η Στεφανί Ιακώβου από την Πάφο. Η οποία εκθέτει τις μέρες αυτές στο κοινό του τόπου μας, την πρώτη λογοτεχνική απόπειρα της.

Η νεαρή συγγραφέας μίλησε στο PafosNet για την προσπάθεια της αυτή.

-Πες μας λίγα λόγια για το βιβλίο σου.

« Το κάστρο του Τύμβρη» είναι το πρώτο βιβλίο της τριλογίας «Ημίφως». Είναι ένα βιβλίο που ανήκει στo είδος της λογοτεχνίας του φανταστικού, και, όπως λέει και ο τίτλος, αφορά ένα φανταστικό κάστρο, που βρίσκεται σε μια απομονωμένη αγροτική περιοχή. Κανείς δεν τολμάει να το πλησιάσει, γιατί όλοι πιστεύουν ότι είναι στοιχειωμένο. Παράξενα πράγματα λένε ότι υπάρχουν μέσα του, φαντάσματα, τέρατα, και κάθε λογής υπερφυσικά στοιχειά. Η ιστορία μας ξεκινάει μια αυγουστιάτικη μέρα, όπου τρεις έφηβοι δεκάξι χρόνων, η Ρωξάνη, ο Πύρρος και ο Ιάσονας, αποφασίζουν, από περιέργεια, να μπουν στο κάστρο. Εκεί αντιλαμβάνονται ότι οι φήμες που κυκλοφορούν γι’ αυτό δεν είναι αβάσιμες, κι ότι πολύ περίεργα πράγματα συμβαίνουν όντως μέσα του».

-Ποια είναι τα κύρια θέματα του βιβλίου; Είναι μόνο μια ιστορία φαντασίας;

« Στο βιβλίο, όπως προείπα, κύριο στοιχείο αποτελεί η φαντασία, αλλά υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα πέρα από αυτήν. Είναι ένα βιβλίο γεμάτο μυστήριο, στο οποίο κυριαρχεί το υπερφυσικό, αλλά και η αγάπη σε όλες της τις εκφάνσεις: Φιλική αγάπη, αγάπη μέσα στην οικογένεια, ρομαντική αγάπη, αλλά και αγάπη για τον συνάνθρωπο. Παρόλο που το ρομαντικό στοιχείο είναι έντονο στο βιβλίο, δεν είναι αυτό καθεαυτό ένα «ρομαντικό» βιβλίο, όπως πολλοί νομίζουν, αλλά τα βασικά θέματά του είναι δυο: Το πρώτο αφορά την ιστορία, και την τάση της να επαναλαμβάνεται, αφού, όπως έχει πει και ο ισπανο-αμερικανός συγγραφέας George Santanaya, οι άνθρωποι που δε γνωρίζουν το παρελθόν τους, είναι καταδικασμένοι να το επαναλάβουν, ενώ το δεύτερο βασικό θέμα του βιβλίου αφορά τις έννοιες της μετάνοιας και της συγχώρεσης.

Κατά πόσο δηλαδή οι άνθρωποι είναι ικανοί να μετανιώσουν ειλικρινά για τα σφάλματά τους, και κατά πόσο είναι ικανοί να συγχωρέσουν ειλικρινά έναν συνάνθρωπό τους που τους έχει βλάψει».

-Τι αποτέλεσε έμπνευση για να γραφτεί το βιβλίο;

« Έμπνευση για να γραφτεί το βιβλίο αποτέλεσε ένα τραγούδι, μια δυναμική ροκ μπαλάντα, γι’ αυτό και το βιβλίο έχει χαρακτηριστεί ως «μια δυναμική μπαλάντα που δεν γράφτηκε με μουσική και στίχους, αλλά με πεζό κείμενο και λέξεις». Το «Ημίφως» είναι ουσιαστικά αυτό το τραγούδι, γραμμένο όμως όχι με νότες, αλλά με λέξεις. Φυσικά, οι υπήρξαν και πολλές άλλες επιρροές για να γραφτεί και να ολοκληρωθεί το βιβλίο· κι άλλα τραγούδια, βιβλία και ταινίες, αλλά η αλήθεια είναι πως όλα ξεκίνησαν με αυτό το τραγούδι».

-Ποια ήταν τα βιβλία που επηρέασαν τη συγγραφή του «Ημίφως»; Ποιοι είναι, γενικότερα, οι αγαπημένοι σου Έλληνες ή ξένοι συγγραφείς και πώς επηρέασαν το έργο σου;

« Διαβάζω πολύ κλασσική λογοτεχνία, η οποία συχνά εμπίπτει και στο χώρο της λογοτεχνίας του φανταστικού. Αγαπημένοι μου ξένοι συγγραφείς είναι ο Κάρολος Ντίκενς, οι αδερφές Μπροντέ, ο Αλέξανδρος Δουμάς και ο Γκαστόν Λερού, συγγραφέας του βιβλίου «Το φάντασμα της όπερας»· αγαπημένο βιβλίο, το οποίο σίγουρα επηρέασε με τον τρόπο του τη συγγραφή του «Ημίφως». Από τους έλληνες συγγραφείς, από μικρή αγαπούσα πολύ τα βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα και της Άλκης Ζέη, ενώ αγαπημένοι μου είναι και ο Στρατής Μυριβήλης και ο Αντώνης Σαμαράκης».

-Το μέλλον της Στεφανί τι διαλαμβάνει;

« Αυτή τη στιγμή ετοιμάζεται η παρουσίαση του βιβλίου στη Λευκωσία, η οποία θα είναι η δεύτερη επίσημη παρουσίαση του βιβλίου, αφού η πρώτη έγινε ήδη στην Πάφο.

Στο εγγύς μέλλον ευελπιστώ να προχωρήσουμε και σε παρουσίαση στην Αθήνα. Φυσικά, στο πλάνο βρίσκονται και τα επόμενα δυο βιβλία της τριλογίας, τα οποία δεν θα αργήσουν να ολοκληρωθούν».                                            

Η Στεφανί Ιακώβου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κύπρο. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Αργότερα σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, όπου και πήρε το μεταπτυχιακό της δίπλωμα στις Ψηφιακές Τεχνολογίες, Επικοινωνία κι Εκπαίδευση. Σήμερα ζει κι εργάζεται στην Πάφο.

Το «Ημίφως: Το κάστρο του Τύμβρη» είναι το πρώτο της βιβλίο, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή.                                        

Ένα μικρό δείγμα από το βιβλίο, όπως εμφανίζεται στο οπισθόφυλλο του, είναι το ακόλουθο:

 «Είχες δίκιο για μένα Ρωξάνη, είχες δίκιο από την αρχή! Είμαι ένα τέρας, ένα σιχαμερό, ποταπό, άθλιο τέρας! Δεν έχεις άδικο που με μισείς… είμαι καταραμένος, Ρωξάνη, είμαι καταραμένος, κι εγώ, και όλοι οι υπόλοιποι δυστυχείς που παρέσυρα μαζί μου...»

Kανείς δεν τολμάει να πλησιάσει το παλιό, εγκαταλελειμμένο κάστρο που δεσπόζει στο λόφο του Τύμβρη. Όλοι πιστεύουν πως είναι στοιχειωμένο.

Η δεκαεξάχρονη Ρωξάνη δεν πιστεύει στα φαντάσματα, και το να μπει στο κάστρο είναι απλά μια πρόκληση. Αυτό, όμως, που ανακαλύπτει στο εσωτερικό του κλονίζει όλα όσα ήξερε· η αλήθεια τη φοβίζει, αλλά ταυτόχρονα τη γοητεύει· τη βάζει σε κίνδυνο, μα την ίδια στιγμή τη μαγεύει· και ταυτόχρονα τη γεμίζει με περιέργεια. Τυραννική κι ακατασίγαστη περιέργεια, σε τέτοιο βαθμό, που δεν μπορεί να σταματήσει να επιστρέφει, ξανά και ξανά, μέχρι να ανακαλύψει όλα τα μυστικά του.

Δρασκελίζοντας το κατώφλι του παλιού αρχοντικού, ξεκινά η μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής της. Ερωτεύεται, πληγώνεται, κάνει αλλόκοσμες παρέες… Δοκιμάζει τις αντοχές της ψυχής της, συνειδητοποιεί τη δύναμη της συγχώρεσης, και το κυριότερο, ανακαλύπτει ότι η ίδια η ζωή της είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το κάστρο, το μυστήριο ιδιοκτήτη του και τα φαντάσματά του.

Όταν στο τέλος, άθελά της, κινδυνεύει να προδώσει τα μυστικά του, οι συνέπειες για εκείνους, αλλά περισσότερο για την ίδια, είναι ολέθριες…