Πολυώροφες Αναπτύξεις: Ευλογία ή Κατάρα;

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

ΤΟΥ ΧΑΡΗ Φ. ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ

Τις προάλλες και εν μέσω ποικίλων και αντιφατικών μεταξύ τους αντιδράσεων από διάφορους συμπολίτες μας, εντόπισα τον Δήμαρχο Πάφου, σε σχετική ανάρτηση να δηλώνει στομφωδώς και με περηφάνια την προσεχή ρύθμιση του πλαισίου το οποίο, «εντός του μέτρου και της λογικής», όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, θα ανοίξει τον δρόμο για τη δημιουργία πολυώροφων κτηρίων στην Πάφο.

Και επ’ αυτού, ως ενεργός δημότης και πρωτίστως ως γνήσιος παφίτης με ενδιαφέρον και αγωνία για αυτή την πόλη, θέτω τα πιο κάτω ερωτήματα:

Ποιο είναι το μέτρο και ποια η λογική τα οποία επικαλείται ο Δήμαρχος Πάφου όταν αναφέρεται στις εν λόγω αναπτύξεις;

Ποια είναι τα επιχειρήματα υπέρ και κατά ανάλογων αναπτύξεων; Αποτελούν ευλογία ή κατάρα για την πόλη;

Σε ποιο βαθμό και σε ποιους τομείς ενδεχόμενως η δημιουργία πολυώροφων κτηρίων να έχει θετική επίδραση και αντίκτυπο και σε ποιους αρνητική; 

Σε ποιους θα απευθύνονται οι εν λόγω αναπτύξεις και ποιους ενδεχομένως να ωφελήσουν και εις βάρος ποιων; 

Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο ίσως να ήταν φρονιμότερο εντός ενός ενδελεχούς σχεδιασμού, να καθοριστεί εκ των προτέρων και με πάσαν αυστηρότητα και σαφήνεια (και όχι κατά το δοκούν) το ανώτατο όριο ύψους και αριθμού ορόφων και το προτεινόμενο αρχιτεκτονικό ύφος, καθώς επίσης τα σημεία και οι περιοχές που ενδεχομένως να  επιτρέπουν ανάλογες αναπτύξεις. 

Κατ’ αυτό τον τρόπο, θα διασφαλίζεται ότι δε θα αλλοτριωθεί ο χαρακτήρας του αστικού ιστού και ειδικότερα θα προστατευτούν και θα διαφυλαχτούν, μεταξύ άλλων, τόσο το ιστορικό κέντρο της πόλης με τον απαράμιλλο νεοκλασικό χαρακτήρα, όσο και το γραφικό λιμανάκι με το μεσαιωνικό κάστρο και τον απόλυτα νησιωτικό χαρακτήρα.

Επιπλέον ο οποιοσδήποτε σχεδιασμός πρέπει να διασφαλίζει ότι δεν θα αποκοπεί παντελώς η οπτική επαφή με την ακτή και γενικότερα δεν θα προκύψουν διάφορα επιζήμια για το περιβάλλον και για την ποιότητα ζωής των πολιτών ζητήματα.

Και καταλήγω στο ότι το οποιοδήποτε πλαίσιο χωροταξικών κανόνων πρέπει να σέβεται πρωτίστως το περιβάλλον, το πολιτισμικό υπόβαθρο και τον αστικό ιστό της πόλης και όχι τα οποιοιδήποτε ιδιοτελή και επιζήμια για το καλό της πόλης και το κοινό όφελος συμφέροντα. Ας πάρουμε τις πρακτικές που εφαρμόζονται σε άλλες πόλεις και ειδικότερα στη Λεμεσό,  όχι ως πρότυπο, αλλά ως παράδειγμα προς αποφυγή.

Ο κύριος Φαίδωνος άρχισε τη θητεία του στη δημοτική θώκο με τους καλύτερους οιωνούς, βάζοντας τη σφραγίδα του στην αναμόρφωση και την αναγέννηση της πόλης με μια σειρά από έργα ουσίας και την πάταξη των παρανομιών. Θα ήταν άδικο να την ολοκληρώσει εναρμονίζοντας εαυτόν με τα ιδιοτελή συμφέροντα τα οποία παραφράζουν τον όρο ανάπτυξη και του προσδίδουν την έννοια της τσιμεντοποίησης και του ξεπουλήματος της γης μας στους ολίγους, μέσω μοσχοπουλημένων ακινήτων και μέσω της αλλοτρίωσης του αστικού ιστού...