Περί ενασχόλησης των Δικαστηρίων

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Θεοχαρίδου Κ. Καλυψώ

Δικηγόρος - Νομική Σύμβουλος

Αρκετές φορές τυγχάνει να απασχολούν και ή απασχολούνται τα Δικαστήρια μας με υποθέσεις οι οποίες δεν έχουν την οιαδήποτε πραγματική βάση και με αυτό τον τρόπο να κατασπαταλείται πολύτιμος δικαστικός χρόνος αλλά και χρήμα. Τούτου δοθέντος, η Νομολογία μας για ακόμη μία φορά έχει τοποθετηθεί επί του θέματος και έχει αναφερθεί εμφαντικά πως: <Είναι θεμελιωμένη αρχή της νομολογίας ότι τα Δικαστήρια δεν ασχολούνται με την επίλυση ακαδημαϊκών θεμάτων αλλά μόνο με την επίλυση ζητημάτων που τίθενται ενώπιον τους και είναι απαραίτητο να κριθούν για την έκβαση και την απόφανση της, ενώπιον τους, υπόθεσης>.  Χαρακτηριστικές, επί του πιο πάνω θέματος, είναι μεταξύ άλλων Μalachtou ν. Αrmefti and Another (1984) 1  C.L.R. 548, Χρίστου ν. Choreva (2002) 1 Α.Α.Δ. 454, και την Τσουλούπας ν. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (2002) 1 Α.Α.Δ. 1263. 

Συγκεκριμένα η πιο πάνω μνημονευόμενη απόφαση Τσουλούπας αφορούσε σε αίτημα προσωποκράτησης και αναφέρθηκε ότι το «αν η διάρκεια της κράτησης ήταν πέραν της απαραίτητης», στην περίπτωση εκείνη, «δεν μπορεί να κριθεί in abstracto αλλά σε συνάρτηση με τις πραγματικότητες συνθηκών, χώρου και χρόνου,  εφ' όσον το κρινόμενο ήταν το αντικειμενικά εύλογο υπό τις περιστάσεις». 

Επομένως, τα Δικαστήρια μας απασχολούνται και ασχολούνται με ζητήματα όχι ακαδημαϊκά καθότι τούτα πρέπει να απασχολούν τους Ακαδημαϊκούς και  όχι τους Νομικούς!