Πέγεια: Η Ιστορία 5000 χρόνων σε μια μελέτη

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Το πρώτο βιβλίο για την ιστορία της Πέγειας κυκλοφόρησε πρόσφατα, υπό τον τίτλο:  «Η Πέγεια από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα». Συγγραφέας του βιβλίου είναι ο Δρ. Χρίστος Γ. Αριστείδου, διδάκτωρ οικονομικών επιστημών, πρώην Επιθεωρητής Μέσης Εκπαίδευσης, ερευνητής, συγγραφέας βιβλίων τοπικής ιστορίας, και πολλών άλλων μελετών. Συντονίστρια της έκδοσης είναι η Δρ. Αικατερίνη Αριστείδου, διδάκτωρ ιστορικών επιστημών,  πρώην Αναπληρώτρια Διευθύντρια του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, με πλούσιο συγγραφικό έργο.

Μιλώντας για την μελέτη στο PafosNet ο συγγραφέας τόνισε ότι η Πέγεια και η ευρεία περιοχή της, έχει μια μακραίωνη και σημαντική ιστορία που χάνεται στα βάθη των αιώνων, αφού υπολογίζεται ότι φθάνει ή και ξεπερνά τις 5000 χρόνια.

« Η Πέγεια αποτελεί μια από τις σημαντικότερες περιοχές της Κύπρου, τόσο  για τα σπουδαία και μοναδικά αρχαιολογικά, ιστορικά, θρησκευτικά και άλλα μνημεία της, όσο και τα σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα που ήλθαν στο φώς χάρη στις πολυετείς ανασκαφικές έρευνες που έγιναν στην περιοχή της», αναλύει ο δρ. Αριστείδου. « Τα εξαχθέντα αποτελέσματα τεκμηριώνονται πλήρως από τις επιστημονικές πληροφορίες και μαρτυρίες που βασίζονται στις πολυετείς αυτές αρχαιολογικές ανασκαφές και έχουν αποθησαυριστεί σε αξιόλογες επιστημονικές ανακοινώσεις και μελέτες Κυπρίων και ξένων ειδικών αρχαιολόγων παγκοσμίου φήμης».

Κύριος στόχος του βιβλίου, επεσήμανε ο κ. Αριστείδου, ήταν  μέσα από τις σελίδες του να φωτιστεί η ιστορική πορεία της Πέγειας μέσα στον χρόνο και να καταγραφούν οι ιδιαιτερότητες και, σε αρκετές  περιπτώσεις η μοναδικότητα της Πέγειας σε κάποιους τομείς της ζωής.  Βασική επιδίωξη ήταν η έκδοση αυτή  ν΄ αποτελέσει ένα πλήρες, σημαντικό και  τεκμηριωμένο  βιβλίο αναφοράς για την ιστορία της Πέγειας τόσο για την  παρούσα, όσο και για τις μέλλουσες γενιές, τονίζει:

«Συνεπώς, έχοντας ως πυξίδα την πρόθεσή μας για τη συγγραφή  ενός πλήρους και τεκμηριωμένου βιβλίου που θα κάλυπτε σφαιρικά και στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, τη μακραίωνη ιστορία και προσφορά της Πέγειας, καταβλήθηκε κάθε προσπάθεια για αναζήτηση, συγκέντρωση,  καταγραφή και αξιοποίηση  κάθε σημαντικού διαθέσιμου στοιχείου και πληροφορίας, γραπτής ή προφορικής.  Για την καλύτερη  αξιοποίηση του  συγκεντρωθέντος   υλικού, χρησιμοποιήθηκε η καλύτερη μεθοδολογία τόσο στη συγγραφή όσο  και στην τεκμηρίωση των διαφόρων κεφαλαίων».

Το βιβλίο αποτελείται από 680 σελίδες, είναι σκληρόδετο, και τυπωμένο σε χαρτί πολυτελείας. Οι  βασικές ενότητες του βιβλίου καλύπτουν εξαντλητικά τη γεωγραφία, τη χλωρίδα και πανίδα, την ιστορία, την αρχαιολογία, τα ιστορικά, θρησκευτικά και άλλα μνημεία, τη λαϊκή παραδοσιακή αρχιτεκτονική, τη συνεισφορά της Πέγειας στους εθνικούς αγώνες, τα έθιμα, τις παραδόσεις, τη λαογραφία, τα προικοσύμφωνα ως πηγή πληροφοριών, τα τοπωνύμια, την οικονομική ανάπτυξη, τον συνεργατισμό, τα επαγγέλματα και τους λαϊκούς τεχνίτες, την εκπαίδευση, την οικονομική ανάπτυξη, την τοπική αυτοδιοίκηση, τους αθλητικούς συλλόγους και τα ιδρύματα, τη μάστιγα της μετανάστευσης, τις σημαντικές προσωπικότητες, τις  προοπτικές ανάπτυξης και τη λαογραφία της Πέγειας.

« Μια άλλη σημαντική πηγή», σύμφωνα με τον δρα Αριστείδου, «αποτέλεσε το υλικό που  καταγράφηκε από προσωπικές μαρτυρίες και πληροφορίες που αναζητήθηκαν και εξευρέθηκαν   για διάφορα θέματα,  από πάρα πολλές εξαντλητικές προσωπικές συνεντεύξεις  με  ηλικιωμένους,  κυρίως Πεγειώτες, αλλά και άλλους που έζησαν διάφορα γεγονότα σε παλαιότερες εποχές, καθώς επίσης με επαναπατρισθέντες απόδημους από την Αίγυπτο και άλλες αφρικανικές χώρες, το Βελγικό Κογκό, την Μπεκουάνα, την Τανζανία, η Νότιο Αφρική, αλλά και άλλους σημαντικούς ανθρώπους όχι μόνο στην Πέγεια, αλλά και σε ολόκληρη την Κύπρο».

Βάσει των ευρημάτων του συγγραφέα η ευρύτερη περιοχή της Πέγειας και κυρίως η παράκτια, είχε από την αρχαιότητα μια πολύ σημαντική και ενδιαφέρουσα ιστορία. Η περιοχή αυτή είχε διαδραματίσει πολύ σημαντικό ρόλο τόσο στην ιστορία της Κύπρου όσο και της ευρύτερης περιοχής. «Από την περιοχή αυτή ξεκίνησε ο εξελληνισμός της Κύπρου πριν  5000 περίπου χρόνια, με την εκεί εγκατάσταση των Αχαιών γύρω στις 3000 χρόνιαπ.Χ», εξηγεί. « Στο χώρο αυτό διασώζονται σημαντικά κατάλοιπα αρχαίου οικισμού που έκτισαν οι Αχαιοί (Μυκηναίοι) Έλληνες κατά την εγκατάσταση τους στην Κύπρο ως μετανάστες στον  13ο  και 12ο  π.Χ. αι. μετά την κατάρρευση των Μυκηναϊκών Βασιλείων στην κυρίως Ελλάδα.  Στην περιοχή αυτή έχουν ανασκαφεί  συστηματικά δύο αρχαιολογικοί χώροι, η νησίδα του Αγίου Γεωργίου,  γνωστή ως Γερόνησος,  και η τοποθεσία Μάα-Παλαιόκαστρο.  Τα σημαντικότερα αρχαιολογικά ευρήματα είναι τα Κυκλώπαια τείχη, οι τρείς  παλαιοχριστιανικές Ιουστινιάνειες εκκλησίες, καθώς επίσης   αρχαίοι τάφοι και άλλα σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα που βρέθηκαν σε διάφορα σημεία της περιοχής. Ωστόσο υπάρχουν και άλλες σημαντικές περιοχές που παρουσιάζουν ιδιαίτερο αρχαιολογικό ενδιαφέρον».                

Ένα σημαντικό ακόμη εύρημα, επισημαίνει, είναι ότι η εγκατάσταση των Αχαιών στην Κύπρο, αρχίζοντας από την περιοχή της Πέγειας, αποτέλεσε ένα πολύ σημαντικό γεγονός όχι μόνο για την Πέγεια, αλλά και γενικότερα  για την ιστορία της μεγαλονήσου, το οποίο επηρέασε αποφασιστικά την παραπέρα πορεία εξέλιξης των κατοίκων της.

« Οι αραβικές αλλεπάλληλες και πολύ καταστροφικές επιδρομές που εντάθηκαν κατά τον 9ο και 10ο  μ.Χ. αι, απεδείχθησαν πολύ ολέθριες και επέφεραν την πλήρη καταστροφή της μεγάλης πολιτείας της Τεγησσού, που υπήρχε στη παράκτια περιοχή του Αγίου Γεωργίου», τονίζει ο κ. Αριστείδου. « Οι κάτοικοι αυτοί, μη έχοντας άλλη επιλογή, εγκατέλειψαν την πόλη και  διασκορπίστηκαν στα ενδότερα σε διάφορα χωριά και τις γύρω περιοχές όπου αισθάνονταν πιο ασφαλείς. Ένας αριθμός κατοίκων εγκαταστάθηκε στις  ορεινές πλαγιές στην περιοχή της σημερινής  κοινότητας της  Πέγειας.  Με την πάροδο των χρόνων, και την αύξηση των κατοίκων, σιγά-σιγά δημιούργησαν το χωριό Πέγεια. Συνεπώς η Πέγεια, είναι ο διάδοχος οικισμός της μεγάλης αυτής παράκτιας πολιτείας».

Η Πέγεια με 139 στρατιώτες στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, τα  ονόματα των οποίων δημοσιεύονται στο βιβλίο, είχε τους περισσότερους στρατιώτες όχι μόνο απ΄ όλα τα χωριά  αλλά και τις κωμοπόλεις της Κύπρου.

« Είχε επίσης τον μεγαλύτερο μακεδονομάχο απ΄ όλο τον Ελληνισμό», αναφέρει ο δρ. Αριστείδου.  «Αυτός είναι ο χαρακτηρισμός που έχουν δώσει Ελλαδίτες συγγραφείς στον Πεγειώτη Μακεδονομάχο  Γεώργιο Αργυρίου (1889-1977), ο οποίος πολέμησε σε πολλούς πολέμους. Εντάχθηκε στο στρατιωτικό σώμα του Εμμανουήλ Κατσίγαρη στη Μακεδονία το 1907 και πολέμησε μέχρι το 1909, στη συνέχεια πολέμησε ως εθελοντής στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-13) και στον Α΄ Παγκόσμιο  Πόλεμο (1916-18) και τελικά εγκαταστάθηκε στο Κιλκίς όπου έζησε μέχρι τον θάνατό του, το 1977. Τιμήθηκε με πολλά μετάλλια και τιμές. Οι αρχές του Κιλκίς τον τίμησαν με ανέγερση προτομής του».