Ο πολιτικός μας Μεσαίωνας

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Του Χάρη Φ. Σοφοκλέους

Κοινωνικού Επιστήμονα - Σύμβουλου Εταιρικής Επικοινωνίας- Ερευνητή

Έτσι όπως μελετούσα την εξέλιξη της εκλογικής συμπεριφοράς σε Αμερική και Ευρώπη, όπως αυτή βαίνει τα τελευταία τουλάχιστον 70 χρόνια και καταγράφεται μέσα από τη θεωρία της πολιτικής επικοινωνίας και της σχετικής επιστημονικής γραφής, με λύπη μου διαπίστωσα ότι στην Κύπρο η ανάλογη εξέλιξη κινείται κυκλικά πλην στατικά, από το «Παλαιοκομματικό αντίκτυπο» και την «Κοματογενή αριστεία», στην ούτω καλουμένη «αγνή/μετριοπαθή αυθεντία» της συναλλαγής και του διαμερισμού της εξουσίας και «ενδιάμεσά» τους, στην απόλυτη προσωποπαγή ατζέντα, ενώ ο πολιτικός μας μεσαίωνας και ο κατήφορος αρχών και αξιών καλά κρατούν.

Με άλλα λόγια, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ενώ στις προηγμένες και στις εξελισσόμενες κοινωνίες, η εκλογική συμπεριφορά και το ιδεολογικό-πολιτικό πλαίσιο που καθορίζει την λαϊκή ψήφο εξελίσσονται και ωριμάζουν μέσα από τα κοσμοϊστορικά γεγονότα και τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα, στη μικρή μας Κύπρο τα πράγματα παραμένουν, απομονωμένα από το οποιοδήποτε υγιώς εξελισσόμενο πλαίσιο και υπό την ομηρία της παραδοξότητας που γεννούν εν τη ενώσει τους ο παλαιοκομματισμός, η ποδοσφαιροποιημένη πολιτική σκέψη η πνευματική αποχαύνωση και η θεσμική ισοπέδωση.  

Συνεπώς, πέρα από μικρές και μεμονωμένες εξαιρέσεις, το ιερό δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι και κατ’ επέκταση η λαϊκή ετυμηγορία, παραμένουν προσκολλημένα και στάσιμα σε έναν πολιτικό μεσαίωνα και μια ατελείωτη ηθική κατάπτωση, με τραγικά επακόλουθα και ακόμη πιο τραγικές συνέπειες.

Πέρα από την προαναφερόμενη ποδοσφαιροποίηση και την οπαδοποίηση του πολιτικού μας βίου και την εδραίωση ενός φαύλου και άκρως επικίνδυνου συστήματος πελατειακών σχέσεων και συναλλαγής, το πολιτικό μας κριτήριο φαίνεται να είναι εγκλωβισμένο στα πρότυπα μιας δήθεν και εντελώς επίπλαστης  αριστείας,  η οποία, καθότι εύχρηστη και εύπεπτη προάγεται και καταναλώνεται κατά κόρον από την τοπική κοινωνία και τους θεσμούς.

Δεν είμαι βέβαιος, αν δεν είναι ήδη αργά, ωστόσο απευθύνω ένα ύστατο κάλεσμα σε όλους τους σκεπτόμενους συμπολίτες μας, σε όλους όσοι ονειρεύονται «λίγο καθαρό ουρανό» και πασκίζουν προκειμένου να ευτυχίσουν να ζήσουν στιγμές, όπου κατά τον ποιητή «ο Ήλιος θα είναι βέβαιος για τον κόσμο». Και τους καλώ να δώσουμε  ένα τέλος σε αυτή την προγεγραμμένη πορεία.

Είναι καιρός το υγιές και το καλώς νοούμενο να παραμερίσουν, και γιατί όχι, να νικήσουν το κατεστημένο, τα παράγωγα και τις παρενέργειές του, όπως αυτά προβάλλουν και κυριαρχούν σε όλες του τις εκφάνσεις.

Καλώ λοιπόν κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο να δείξει μηδενική ανοχή στην πεπατημένη επικύρωση του  ίδιου του άκυρου, η οποία διαιωνίζει τον πολιτικό μεσαίωνα και τον ηθικό κατήφορο το οποίο βιώνουμε, συνθλίβοντας μαζί κάθε προοπτική ισονομίας, ισοπολιτείας και ίσων ευκαιριών στον στίβο της κοινωνικής προσφοράς και στον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο. Με απλά λογία, σας προσκαλώ να βάλουμε τον άνθρωπο και το συλλογικό συμφέρον ως ασπίδα μας, απέναντι στην ιδιοτέλεια και την επικίνδυνη ελαφρότητα που την ανατροφοδοτεί.