«Νήματα»: Συνδέοντας τον Ελληνισμό μέσω ενός μαθητικού project

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

«Εκπαιδευτικές γέφυρες»: Ένα project ,τρισδιάστατη κατασκευή εντός μιας σχολικής τάξης στο Γυμνάσιο Αποστόλου Παύλου Πάφου, με πρωταγωνιστές μια μεγάλη ομάδα 25 μαθητών και μαθητριών και τον υπεύθυνο καθηγητή τους, φιλόλογο Γιάγκο Γιάγκου. Ένα διαφορετικό και ενδιαφέρον πρόγραμμα, με σκοπό να ενώσει τρία συστατικά στοιχειά του Ελληνισμού, όπως τονίζουν οι εμπνευστές του: την Μητέρα Πατρίδα-Ελλάδα ,την Μεγαλόνησο κόρη-Κύπρο, αλλά και τις κοιτίδες των Ελλήνων ανά τον κόσμο, με νήματα.

Μιλώντας στο PafosNet για το εκπαιδευτικό αυτό πρόγραμμα ο κ. Γιάγκου και μαθητές που μετείχαν σε αυτό, εξηγούν ότι άρχισαν από τη Μητέρα ,τη Μάνα Ελλάδα, επεμβαίνοντας εικαστικά στους εσωτερικούς τοίχους ενός τμήματος αρχικά του σχολείου τους:

« Πρόσοψη ενός αρχαιοελληνικού ναού, Κόρες (Καρυάτιδες) και παραδίπλα η Παναγία της ορθόδοξης πίστης μας ,να ευλογεί τη κάθε μας μέρα στο μικρό αυτό κομμάτι γης. Και ανάμεσα στα δομικά μέρη του Ελληνισμού, μορφές σε κορνίζες, Ελληνικές ,Ελλήνων, που πέρασαν από αυτό τον τόπο και έκαναν την παρουσία τους συνώνυμο με τον Ελληνισμό :Σωκράτης, Περικλής ,Μ. Αλέξανδρος ,Κολοκοτρώνης ,Ρήγας Φεραίος ,Ελευθέριος Βενιζέλος ,Σοφία Βέμπο ,Μαρία Κάλλας ,Οδυσσέας Ελύτης ,Πύρος Δήμας και στο τέλος , ο Έλληνας ,ο περήφανος Έλληνας ,ο Έλληνας εύζωνας- τσολιάς ,να στέκεται πάντα εκεί ακοίμητος φρουρός της φλόγας της Ελληνικής ψυχής και όλα αυτά ενωμένα με νήματα, όπως ορίζει η μοίρα και η συνέχεια των Ελλήνων ανά τον χρόνο».

Στη συνέχεια, εξηγούν μαθητές και καθηγητής, ταξίδευσαν στην δικιά μας πατρίδα ,την Κύπρο ,την Αχαιών Ακτή των πρώτων Ελλήνων, το νησί της Κύπριδας Αφροδίτης , που κοπιάζει να κρατήσει ζωντανή την ελληνική ψυχή εδώ και αιώνες και που ακόμη και σήμερα δεν μπορεί να ξεφύγει από τη μοίρα της: Ένα μοιρασμένο νησί από μια πράσινη γραμμή της ντροπής των δυνατών. «Όμορφη θλιμμένη κόρη πού να’ ναι εκείνοι οι κανταδόροι που σε γλέντησαν παλιά. Τώρα με σύρματα και τείχη  ορίζουν τη δική σου τύχη κι όλο σου σφίγγουν τη θηλιά».

Σαράντα τρία χρόνια μετά και το νησί μας είναι εξακολουθεί να παλεύει για την επίλυση το προβλήματος που επέφερε η Τουρκική εισβολή του 1974, επισημαίνουν τα παιδιά στο project  τους. 43 χρόνια μετά σχεδιάστηκαν ανθρώπινες μορφές ,εικαστικά ,πάνω στον 2 τοίχο του τμήματος Β΄3 ,χρώματος μαύρο ,ώστε να αντιπροσωπεύουν τον κάθε από εμάς ,ανεξάρτητα από ηλικία και φύλο .Μορφές που συνεχίζουν όμως να ζουν ,άσχετα αν δίπλα ,πίσω από τα οδοφράγματα της ντροπής ,βρίσκονται πάνοπλοι Τούρκοι στρατιώτες και δίπλα σε αυτές τις μορφές έγραψαν τους στίχους του Παντελή Μηχανικού ,για τον «Ονήσιλο»:

« Δέκα χρόνια έστελλε τις μέλισσές του ο Ονήσιλος να μας κεντρίσουν, να μας ξυπνήσουν, να μας φέρουν ένα μήνυμα.Δέκα χιλιάδες μέλισσες έστειλε ο Ονήσιλος κι όλες ψοφήσανε απάνω στο παχύ μας δέρμα χωρίς τίποτα να νιώσουμε.

Κι όταν το ποδοβολητό των βαρβάρων έφτασε στη Σαλαμίνα φρύαξε ο Ονήσιλος. Άλλο δεν άντεξε. Άρπαξε το καύκαλό του και το θρυμμάτισε απάνω στο κεφάλι μου».

«Θέλαμε να μην ξεχάσουμε ποτέ, να μη ξεθωριάσει το σύνθημα μας ,το ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ στις ψυχές όλων μας και όλα αυτά ενωμένα με νήματα, όπως ορίζει και η δικιά μας μοίρα, των Ελλήνων της Κύπρου», τονίζει ο Γιάγκος Γιάγκου και οι μαθητές του. « Και φτιάξαμε χάρτινα καραβάκια, σαν παιδιά της θάλασσας, της Μεσογείου, του Αιγαίου ,όπως ορίζει ο ποιητής του γαλάζιου:

Ο έρωτας. 
Το αρχιπέλαγος 
Κι η πρώρα των αφρών του 
Κι οι γλάροι των ονείρων του 
Στο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζει 
Ένα τραγούδι

Ο έρωτας 
Το τραγούδι του 
Κι οι ορίζοντες του ταξιδιού του 
Κι η ηχώ της νοσταλγίας του 
Στον πιο βρεμένο βράχο της η αρραβωνιαστικιά προσμένει 
Ένα καράβι

Ο έρωτας 
Το καράβι του 
Κι η αμεριμνησιά των μελτεμιών του 
Κι ο φλόκος της ελπίδας του 
Στον πιο ελαφρό κυματισμό του ένα νησί λικνίζει 
Τον ερχομό.

Παιχνίδια τα νερά 
Στα σκιερά περάσματα 
Λένε με τα φιλιά τους την αυγή
Που αρχίζει 
Ορίζοντας

Και τ' αγριοπερίστερα ήχο 
Δονούνε στη σπηλιά τους 
Ξύπνημα γαλανό μεσ' στην πηγή 
Της μέρας 
Ήλιος

Δίνει ο μαϊστρος το πανί
Στη θάλασσα 
Τα χάδια των μαλλιών 
Στην ξεγνοισιά του ονείρου του 
Δροσιά

Κύμα στο φως 
Ξαναγεννάει τα μάτια 
Όπου η Ζωή αρμενίζει προς 
Τ' αγνάντεμα 
Ζωή 

Φλοίσβος φιλί στη χαϊδεμένη του άμμο - Έρωτας
Τη γαλανή του ελευθερία ο γλάρος
Δίνει στον ορίζοντα
Κύματα φεύγουν έρχονται
Αφρισμένη απόκριση στ' αυτιά των κοχυλιών

Ποιος πήρε την ολόξανθη και την ηλιοκαμένη;
Ο μπάτης με το διάφανό του φύσημα
Γέρνει πανί του ονείρου
Μακριά
Έρωτας την υπόσχεσή του μουρμουρίζει – Φλοίσβος».

Οι μετέχοντας στο πρόγραμμα μαθητές, τονίζουν ακόμη ότι «ταξίδεψαν» εκεί όπου υπάρχουν Έλληνες, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης ,σε όλες τις ηπείρους και έγραψαν συντεταγμένες , στον τρίτο τοίχο του τμήματος τους, δίπλα στα καράβια,να δείχνουν την πορεία, να μη χαθούν στο πέρασμα του χρόνου ,όπως δεν έχασαν και τη ελληνική ψυχή τους στα κελεύσματα των σειρήνων και όλα αυτά ενωμένα με νήματα, για να ενώσουνε τον Ελληνισμό σε κάθε γωνία αυτού του κόσμου ,όπως του αξίζει.

« Και έτσι ενώσαμε και τα τρία μέρη του τμήματος Β΄3 ,τους τρεις τοίχους με νήματα ,ενώσαμε τα τρία ελληνικά κομμάτια της υπόστασης μας σε ένα και δεν το αφήσαμε όμως έτσι , στείρο άγονο και κενό ,χωρίς ψυχή», εξηγούν. « Την έβδομη μέρα της δημιουργίας μας φυσήξαμε και δώσαμε πνοή, ο καθένας ,ο κάθε μαθητής και μαθήτρια του τμήματος Β΄3 , έδωσε κομμάτι από τη δικιά του ψυχή σ΄ αυτά τα νήματα, γράφοντας ένα γράμμα σε ένα Έλληνα όπου και αν βρίσκεται αυτός ,είτε στην Ελλάδα ,είτε στην Κύπρο είτε σε χώρα του εξωτερικού που κατοικούν έλληνες.

Και τα γράμματα ταξίδεψαν μια πρωία για να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα του αύριο στις ελληνικές ψυχές όλων μας».

.