Μεταναστευτικό στην Κύπρο: Παρέμβαση του δικηγόρου Ευριπίδη Χαραλάμπους

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Ονομάζομαι Ευριπίδης Α. Χαραλάμπους και ασκώ το επάγγελμα της δικηγορίας στην Κύπρο και συγκεκριμένα στην Πάφο και θα αρχίσω με την εξής φράση του Χαρίλαου Τρικούπη σε ομιλία του στις 10 Δεκεμβρίου 1893 στην Βουλή των Ελλήνων ‘Δυστυχώς επτωχεύσαμεν’.

Με αυτή μου την επιστολή σας ομιλώ πρώτα ως ένας αγανακτισμένος πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας και κάτοικος της Κοινότητας Έμπας της Επαρχίας Πάφου όπου μετά τα τελευταία γεγονότα πλέον κάποιος πρέπει να αντιδράσει. Και για να μην παρεξηγηθώ δεν ομιλώ να προβούμε σε παράνομες βίαιες ενέργειες αλλά να συνειδητοποιήσετε ως εκλελεγμένα κόμματα από τον ίδιο το λαό να σεβαστείτε την ιστορία αυτού του τόπου και κυρίως τον ίδιο της τον λαό, την ίδια στιγμή που οικογένειες δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε τα βασικά αγαθά για να συντηρήσουν τα παιδιά τους.

Σε αυτό ακριβώς το σημείο θέλω να σας τονίσω ότι δεν υποστηρίζω το οποιοδήποτε κόμμα όμως φυσικά και θα ασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα δίνοντας την ψήφο μου σε ανθρώπους που θεωρώ ότι μπορούν να βοηθήσουν τον τόπο. Εδώ και μερικά χρόνια παρατηρείται σε μεγάλο βαθμό τεράστια μεταναστευτική ροή ‘προσφύγων’ ή όπως μερικοί εντέχνως τους κατονομάζουν ως ‘παράτυπους οικονομικούς μετανάστες’ από τρίτες χώρες στο δύσμοιρο νησί μας και δυστυχώς οι συνέπειες αυτής της συνεχόμενης ροής φαίνονται σήμερα με τον χειρότερο τρόπο, καθώς δεν κινδυνεύει πλέον μόνο να αλλάξει δημογραφικά η πατρίδα μας αλλά και η σωματική ακεραιότητα των Ελληνοκύπριων πολιτών της, και αυτό μάλιστα μπορώ να σας το επιβεβαιώσω καθώς είμαι αυτόπτης μάρτυρας πολλών καταστάσεων στην Επαρχία της Πάφου όπου ειδικά τα τελευταία χρόνια η κατάσταση έχει ξεφύγει και εσείς οι ίδιοι το γνωρίζετε.

Δυστυχώς είναι τόσο φανερό ότι υπάρχει εκμετάλλευση αυτής της κατάστασης στο βωμό του χρήματος με αποτέλεσμα να καταπατούνται ανθρώπινα δικαιώματα χωρίς κανένα ενδοιασμό, γίναμε το κλοτσοσκούφι της ΚΑΙ ΚΑΛΑ ενωμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης, μας έχουν γράψει κανονικά στα παλαιότερα των υποδημάτων τους αλλά εμείς το βιολί μας. Και για να είμαι δίκαιος δεν αποποιούμαι ως πολίτης την οιανδήποτε ευθύνη απέναντι στην τραγική αυτή κατάσταση καθώς όλοι μας έχουμε βάλει το λιθαράκι μας είτε με τις πράξεις μας είτε με τις παραλείψεις μας.

Μήπως όμως ήρθε η στιγμή να κοιταχτούν και άλλοι στον καθρέφτη πλην ημών καθώς είναι φανερό ότι όλο το βάρος το έχει αναλάβει ο Ελληνοκύπριος πολίτης. Μήπως κύριοι εσείς έχετε λοξοδρομήσει κάπου και πλέον δεν υπάρχει η στόφα που υπήρχε παλαιότερα; Και όταν λέω παλαιότερα εννοώ στα χρόνια που οι πατεράδες μας και οι παππούδες μας πολέμησαν για αυτή τη πατρίδα και από το 1974 αναπνέουμε έστω αυτό τον ‘μισό’ αέρα ελευθερίας.

Ο θεσμός λοιπόν της παροχής του ασύλου σε πρόσφυγες έχει δημιουργηθεί από την Δύση και φυσικά πρέπει να διαφυλαχθεί αλλά μάλλον έχουμε μπερδέψει στην Κύπρο τις έννοιες πρόσφυγας και οικονομικός μετανάστης.Όταν, όμως, ένας Σύριος που κατέφυγε στην Τουρκία, επειδή πραγματικά κινδύνευε και ως εκ τούτου μπορεί, έστω και καταχρηστικά, να χαρακτηρισθεί πρόσφυγας, γιατί είναι πρόσφυγας όταν εισέρχεται παράνομα στην Κύπρο; Αντιθέτως, είναι πρόσφυγας ένας Τούρκος γκιουλενιστής που διώκεται από το καθεστώς Ερντογάν.

Προφανώς, ο Σύριος φεύγει από την Τουρκία με σκοπό να μεταβεί και εγκατασταθεί στη δυτική Ευρώπη για να αρχίσει εκεί μια νέα καλύτερη ζωή. Στην πραγματικότητα, ενώ όταν έφευγε από τη Συρία για να πάει στην Τουρκία ήταν πρόσφυγας, όταν εισέρχεται στην Κύπρο, και είναι ηλίου φαεινότερο ότι είναι έργο Τουρκίας αυτό, με σκοπό να μεταβεί στη δυτική Ευρώπη κατά κανόνα λειτουργεί ως παράνομος οικονομικός μετανάστης. Με τη στέρεη αυτή λογική μόνο ελάχιστοι από όσους εισέρχονται στη Κύπρο μπορούν να χαρακτηρισθούν πρόσφυγες.

Και εδώ σας θέτω ένα ερώτημα που πολύ φοβάμαι ότι θα μείνει αναπάντητο γιατί στην Κύπρο μάθαμε μόνο να ‘πισκαλούμε’ για τις ψήφους μήπως και ο ‘τάδε’ μας κανονίσει σε κάποια θέση ‘γιατί δεν βαριέσαι μωρέ!’. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ;

Ακόμα κι αν καταχρηστικά θεωρηθεί ότι π.χ. οι Σύριοι δικαιούνται την ιδιότητα του πρόσφυγα παντού, εγείρεται ένα ζήτημα. Το καθεστώς προστασίας λήγει όταν αρθούν οι συνθήκες που μετέτρεψαν έναν Σύριο σε πρόσφυγα, όταν δηλαδή μπορεί με ασφάλεια να επιστρέψει στην πατρίδα του. Σήμερα στη Συρία επικρατούν συνθήκες ειρήνης από ό,τι γνωρίζω. Και για να είμαι σαφής αυτή η ερώτηση που σας θέτω δεν είναι αποτέλεσμα το ότι είμαστε ρατσιστές ή και ξενοφοβικοί γιατί πλέον κατάντησε το να νοιάζεσαι για τον συμπολίτη σου και για την οικογένειά σου να είναι ρατσισμός.

Δεν θα ήταν λοιπόν σωστό, αφού το βάρος που σηκώνει η Κύπρος στο μεταναστευτικό είναι δυσβάστακτο και δυσανάλογο του πληθυσμού της, οι ‘πρόσφυγες’ που έχουν καταφύγει στην Κύπρο και στην υπόλοιπη Ευρώπη να επιστρέψουν με συνοπτικές διαδικασίες στις εστίες τους όπου πλέον έχει αποκατασταθεί η ειρήνη και η ασφάλεια; Η μοναδική τους δικαιολογία πλέον είναι ότι έχει καταστροφές γιατί και εγώ στο επάγγελμά μου το έχω ακούσει πολλάκις. Δηλαδή η Κύπρος δεν είχε καταστροφές το 1974; Είναι πολύ απλή η απάντηση: απλά βολεύτηκαν στα υπέρμετρα προτερήματα που τους παρέχει η Δημοκρατία μας με τις ευλογίες φυσικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η λογική τους απλά καθορίζεται στην ιδιότητα του οικονομικού μετανάστη και για να εγκατασταθούν μόνιμα στην πλούσια Δύση.

Απλά εμείς αρνούμαστε να το δούμε και εθελοτυφλούμε σε καταστάσεις τραγικές. Περάσατε εσείς οι διοικούντες να δείτε το πρόβλημα που υπάρχει στην Πάφο ή απλά δεν είμαστε κοντά στην περίοδο των εκλογών;

ΚΥΡΙΟΙ ΑΠΟ ΛΟΓΙΑ ΧΟΡΤΑΣΑΜΕ. Ο κόσμος θέλει πράξεις. Και να θυμάστε ότι λαός έχει αγανακτήσει και δεν αντέχει άλλο και οδηγούμαστε πλέον στα χειρότερα και πολύ φοβάμαι θα θρηνήσουμε θύματα.

Τεράστιο πρόβλημα δεν αποτελούν μόνο οι Σύριοι μετανάστες αλλά και οι αφρικανικής καταγωγής άτομα, ο ορισμός του παράνομου οικονομικού μετανάστη, που με τις ευλογίες κάποιων κυρίων, όνομα και μη χωριό, συντηρούν την κατάσταση αυτή. Έχει καταντήσει η κοινότητά μας όπως και πολλές άλλες περιοχές ‘φαβέλα’ επικίνδυνων ανθρώπων που η νοοτροπία τους όσο και να το θέλουμε κάποιοι από εμάς δεν πρόκειται να αλλάξει. Έτσι έμαθαν να ζουν και έτσι θα συνεχίσουν να ζουν με αποτέλεσμα να επηρεάζονται ποικιλοτρόπως πολλές περιοχές. Δεν μπορούμε να βγούμε βόλτα στις γειτονιές που μεγαλώσαμε γιατί κυριαρχεί ο φόβος. Δεν υπάρχει κανένας σεβασμός στους συμπατριώτες μας. Έχει καταντήσει η ίδια μας η κοινότητα Άνδρο διακίνησης ναρκωτικών, απειλών ακόμα και παρενόχλησης γυναικών στον δρόμο.

Κύριοι αντιδράστε γιατί είναι πλέον αργά. Και για να σας λύσω την απορία και την καχυποψία σας, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ, απλά αυτά που διαβάζετε είναι η ΠΙΚΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ. Και αυτή πονάει ειδικά τους ‘ανθρωπιστές’ και ο νοών νοείτω.

Μιλώντας λοιπόν εκ μέρους των συγχωριανών μου, των συμπολιτών μου και των ορθά σκεπτόμενων ανθρώπων, γιατί δεν σημαίνει ότι όλοι μας είμαστε άγιοι, σας εκφράζω την δυσαρέσκειά μου, την απογοήτευσή μου και την ντροπή μου γιατί πολύ απλά…

‘ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕΝ’