Καλλιεργώντας την αυτοεκτίμηση στα παιδιά μας

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

TOY ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΡΟΥΣΗ

M.Ed. , πρώην γυμνασιάρχη

Αυτοεκτίμηση είναι το πόσο εκτιμούμε, το πόσο θεωρούμε ότι αξίζει ο εαυτός μας. Η ενδυνάμωση τής αυτοεκτίμησής μας, βελτιώνει την ψυχική και τη σωματική μας υγεία. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση συνοδεύεται από αρνητικά συναισθήματα όπως το άγχος και την κατάθλιψη. (medlook)

Η αυτοεκτίμηση περιλαμβάνει και την αυτοπεποίθηση, που είναι η πίστη στις δυνατότητές  μας, όπως εξυπνάδα, γνώσεις, ταλέντα κ.ά. *Θετικά επιδρά στην αυτοπεποίθηση το Facebook, καθώς βελτιώνει την εικόνα που έχουν οι χρήστες για τον εαυτό τους. (Πανεπιστήμιο Κορνέλ)

Μελέτες καταδεικνύουν ότι τα παιδιά με ψηλή αυτοεκτίμηση είναι επιτυχημένα στη σχολική τους επίδοση, αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, προσαρμόζονται στις αλλαγές και δημιουργούν υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις. (Π. Κυπραίου, Συντονίστρια Σχολών Γονέων)

Πώς καλλιεργούμε, σύμφωνα με έρευνες, την αυτοεκτίμηση στα παιδιά:

1) Αποδεχόμαστε και αγαπούμε τα παιδιά μας όπως είναι, με τα θετικά και τα αρνητικά τους χαρακτηριστικά. Η αποδοχή και η αγάπη ενισχύουν την αυτοπεποίθηση. *Αν αποδεχόμαστε τους άλλους όπως είναι, τότε μπορούμε να μιλούμε για πραγματική αγάπη!

2)Επικεντρωνόμαστε στα θετικά χαρακτηριστικά των παιδιών μας, αποφεύγοντας τη σύγκριση με τα αδέλφια τους ή άλλα παιδιά. Το κάθε παιδί είναι μοναδικό, με τις δικές του ιδιαίτερες ικανότητες. Ρόλος μας είναι να παρέχουμε στα παιδιά μας τις ευκαιρίες (μέσω του αθλητισμού, μουσικής, χορού, ζωγραφικής)  ώστε να ανακαλύψουν τις κλίσεις και τα ταλέντα  τους. *Ο χορός, η μουσική και η ζωγραφική καλλιεργούν την αυτοεκτίμηση, τη δημιουργικότητα και τη φαντασία. (δεξί μέρος εγκεφάλου)

3) Επαινούμε τα παιδιά μας  όχι μόνο για τις επιτυχίες τους, αλλά και για την προσπάθεια που καταβάλλουν. «Δεν τα κατάφερες, αλλά αναγνωρίζω και εκτιμώ την προσπάθειά σου». Η αναγνώριση τής προσπάθειας του παιδιού αποτελεί εσωτερικό κίνητρο (A. Maslow) να συνεχίσει την προσπάθεια ακόμη κι όταν συναντά δυσκολίες και προβλήματα.
4) Αφιερώνουμε χρόνο με τα παιδιά μας (βοήθεια στα μαθήματα, επισκέψεις, επιτραπέζια παιχνίδια, σπορ) περνώντας έτσι το μήνυμα πως το αξίζουν να τους αφιερώνουμε χρόνο, πως τα θεωρούμε σημαντικά.

5) Θέτουμε όρια στη συμπεριφορά των παιδιών. Όταν θέτουμε όρια στη συμπεριφορά των παιδιών, αυτά νιώθουν ασφάλεια και μεγαλώνουν με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Δεν μπορούμε  να αφήνουμε το παιδί μας να συμπεριφέρεται όπως του αρέσει ή να έχει απαίτηση να του αγοράζουμε ό,τι θέλει. Τα παιδιά μας πρέπει να νιώθουν  ότι υπάρχουν όρια!

6) Ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας να συμβάλλουν στις δραστηριότητες τής οικογένειας ή να συμμετέχουν σε αποφάσεις. Έτσι δείχνουμε ότι τα εμπιστευόμαστε και τα θεωρούμε ικανά και υπεύθυνα μέλη της οικογένειας. Μέσα στην οικογένεια τα παιδιά «χτίζουν» ένα ασφαλές πλαίσιο συνεργασίας και υποστήριξης και μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν δυσκολίες. (Λέων Τολστόι  ‘The Secrets of Happy Families’)

7) Φροντίζουμε τη δική μας αυτοπεποίθηση, ώστε να γίνουμε θετικά πρότυπα για τα παιδιά μας. Κάνουμε παρέα με ανθρώπους, που μας κάνουν να νιώθουμε καλά. Αν σκεφτόμαστε θετικά και αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα με πίστη και αισιοδοξία, - η αισιοδοξία είναι μεταδοτική - τότε τα παιδιά θα μας μιμηθούν. Αν εμείς οι ίδιοι σεβόμαστε τον εαυτό μας και τους γύρω μας, εφαρμόζουμε το μέτρο στη ζωή μας, κάνουμε σωστή διαχείριση του χρόνου και των χρημάτων μας, δίνουμε μαθήματα αγάπης και αλληλεγγύης, τότε τα παιδιά θα μάθουν να βιώνουν αυτές τις αξίες, που μας κάνουν καλύτερους και μας «ανυψώνουν πνευματικά».

Τέλος, η σύγχρονη παιδαγωγική έχει αποκλείσει κάθε είδους τιμωρία (φωνές, λεκτική τιμωρία, στέρηση) από την εκπαίδευση. Γιατί η τιμωρία ρίχνει την αυτοεκτίμηση τού παιδιού και χαλάει τη σχέση με τον πατέρα ή τη μητέρα του. Αυτό που πρέπει να εφαρμόσουμε στην παιδαγωγική είναι οι συνέπειες (H. Grothe).  Δίνουμε στο παιδί επιλογές για να αποφασίσει, αφήνοντάς το να «υποστεί τις συνέπειες» τής επιλογής του. Το παιδί θα καταλάβει ότι όλοι “πληρώνουμε” τις συνέπειες τής συμπεριφοράς μας!