Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς Τροϊκανούς. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΒΟΡΚΑ

Γενετιστή

Βγαίνουμε από το Μνημόνιο και τον μηχανισμό στήριξης και αλοίμονο ξεκίνησαν οι πανηγυρισμοί. Είναι τελικά βραχεία η μνήμη μας, έτοιμη να διαγράψει τα λάθη, τις παραλείψεις, την ασυδοσία, τον υπερδανεισμό, τον υπερκαταναλωτισμό των προηγούμενων χρόνων. Όλοι μας ανεξαιρέτως συμμετείχαμε σ’αυτό το γαϊτανάκι της υπερβολής, τράπεζες, πολιτικό σύστημα και πολίτες. Όλοι τυφλωμένοι και συνάμα συνεπαρμένοι από μια πλασματική ευμάρεια όπως αποδείχηκε δυστυχώς με τον πιο ηχηρό και επίπονο τρόπο.

Από μόνοι μας αποδείξαμε πολλές φορές ότι εύκολα μετακυλούμε από πορείες λογικής και εγκράτειας, χρηστής και ισορροπημένης διοίκησης, σε μονοπάτια αχαρτογράφητα που μόνο καταστροφικά αποδεικνύονται. Ευκαιριακές εκφάνσεις παραγωγικότητας που δεν έχουν γερές βάσεις για να χτίζουμε στο διενεκές και καμία απολύτως προσθετική αξία στην ανάπτυξη του τόπου μας και των κατοίκων του.

Φεύγει η Τρόϊκα και τρέμω στην ιδέα ότι για σωρεία σημαντικών θεμάτων και ανοιχτών ζητημάτων, σε σχέση με την οικονομία αλλά και άλλων, θα αφεθούμε μόνοι μας να κάνουμε διαχείριση. Επανερχόμαστε και πάλι στον αυτόματο πιλότο και για να πω την αμαρτία μου, μέσα μου ελπίζω πραγματικά ένα επίπεδο ελέγχου να παραμείνει στις Βρυξέλες και στα Ευρωπαϊκά κέντρα λήψεως αποφάσεων.  Θέλουμε πατερναλιστές; αποδείξαμε οικτρά πως ναι! Σε κάποια ζητήματα εξακολουθούμε να χρειαζόμαστε δεκανίκια. Γιατί όταν αφεθούμε στο έλεος των εγχώριων φωστήρων και ειδημόνων επί παντός επιστητού καταλήγουμε στα δραματικά οικονομικά επίπεδα του 2013 και στα σκάνδαλα που σωριδόν αποκαλύπτονται αφήνοντας την κοινή γνώμη αποσβολωμένη.

Δυστυχώς φίλοι και φίλες, έχουμε πολλές φορές περίτρανα αποδείξει πως το πάθημα, ποτέ μα ποτέ δεν μας έγινε μάθημα. Γι’άυτό λέω, τρέμω στην ιδέα...