Η δικιά μου γιατρός… Η Αγία Μαρίνη

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

ΤΗΣ Α.Κ.

Από μικρό παιδί πίστευα στα θαύματα, στα όνειρα.. ώσπου και τα έζησα. Πριν από τέσσερα χρόνια, μόλις στα 22 μου χρόνια πάλεψα με την ίδια μου την καρδία. Καλοκαίρι 2015, μας βρίσκει όλους σε μια καρδιολογική κλινική να προσευχόμαστε, να απελπιζόμαστε, να χάνουμε, να κερδίζουμε, να ελπίζουμε, να ευχόμαστε, και στο τέλος να νικούμε.
Ο άνθρωπος κατάφερε να ανακαλύψει λογής πράγματα, ωκεανούς, πλανήτες, ολόκληρο σύμπαν. Μέχρι και στο φεγγάρι κατάφερε να πάει, λέγοντας πως σε κάποια φάση θα μπορεί να κατοικήσει κιόλας. Κατακτά ο άνθρωπος, πιστεύει, κατορθώνει, διεκδικεί, έτσι είναι ο κύκλος της ζωής.
Όλα αυτά όμως δεν θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς να Το Θέλει Εκείνος. Εκείνος που ονομάζεται Πανάγαθος Θεός. Γιατί κινεί όλα τα νήματα αυτής της ανθρωπότητας.
Ένα χειρουργείο ανοικτής καρδίας, μια οξεία λοίμωξη καρδίας, μια βαλβίδα μισή, αρκετά ψηλός πυρετός, μέρες τώρα, ένα εγκεφαλικό, μια ελπίδα να πάνε όλα καλά, και πολύ πολύ προσευχή από γνωστούς, άγνωστους, παρακλήσεις σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. 
Μια μέρα καλοκαιρινή τόση αλλιώτικη, την οποία θυμάμαι σαν χθες. Η μόνη μας ελπίδα ο Θεός και όλοι οι Άγιοι. Η μόνη μας παρηγοριά, το μόνο μας στήριγμα. Να σταθούμε όρθιοι. Τόσο εγώ, όσο οι αδελφές μου, οι γονείς μου, δύο γονείς που με έβλεπαν βαθιά μέσα στα μάτια.
Το χειρουργείο γίνεται πάνε όλα καλά. Οι γιατροί πάλεψαν με μια ακραία μορφή οξείας ενδοκαρδίτιδας, χαρακτηρίζοντας με μικρό θαύμα. Δεν προλάβαμε να χαρούμε και τόσο πολύ δυστυχώς. Την επόμενη μέρα του χειρουργείου,  ο υψηλός πυρετός δεν αποχωρούσε, τα σαραντάρια δεν έλεγαν να φύγουν από το σώμα μου. Οι δύο γιατροί μου απελπισμένοι, προσπαθούσαν να σκεφτούν τι άλλο μπορούσαν να κάνουν, μου χορηγούσαν συνεχώς λογής φάρμακα. Συμβουλευτήκαμε γιατρούς από την Αμερική, από διάφορες ειδικότητες, λέγοντας μας χαρακτηριστικά πως δεν υπάρχει κάτι άλλο που να μπορούμε να κάνουμε. Μέχρι και γιατρός από το Ισραήλ με επισκέφθηκε, μένοντας απορημένος, μη ξέροντας τι άλλο φάρμακο να μου χορηγήσουν.
Απελπισία, πόνος, και εγώ κυριολεκτικά να σβήνω. Μια βδομάδα μετά το χειρουργείο, και εγώ έσβηνα λεπτό προς λεπτό. Οι δικοί μου άνθρωποι πιο απελπισμένοι από ποτέ. Ήταν απόγευμα Σαββάτου, μετά τον εσπερινό όταν ένας κύριος δίνει στον παππού μου ένα λαδάκι μέσα σ’ ένα μικρό φάκελο, τονίζοντας του, να το φέρει στο νοσοκομείο την επομένη που θα ερχόταν. Και έτσι και έγινε.
Ήταν Κυριακή όταν ο παππούς μου ήρθε κρατώντας στα χέρια του το λαδάκι. Μπαίνοντας στο δωμάτιο, μυρόβληζε κάτι πολύ μοναδικό, δεν ήταν άλλο από το λαδάκι της Αγίας Μαρίνης της Άνδρου. Αμέσως η μητέρα μου, με σταυρώνει.   
Και εκεί ήταν που έγινε το θαύμα. Μετά από μια ώρα οι πυρετοί αποχωρήσαν. Το δωμάτιο μυρόβληζε μέχρι και την μέρα που αποχώρησα από το νοσοκομείο, μετά από ένα μήνα. Από εκείνη την μέρα δεν σήκωσα ποτέ ξανά πυρετό. Πέρασαν έξι μήνες περίπου και επισκέφθηκα το μοναστήρι της Αγίας στην Άνδρο, λέγοντας μου χαρακτηριστικά ο Ηγούμενος εκεί, πως η μεγάλη γιατρός μεριμνά, ακούει και μπορεί να είναι παντού. Τα πάντα γύρω είναι ένα θαύμα.
Στα πιο απλά που καμιά φορά είναι και τα πιο όμορφα. Δεν χρειάζεται να φτάσεις κοντά στο θάνατο για να το πιστέψεις. Η αγάπη είναι θαύμα. Μπορείς να αγαπάς και να αγαπιέσαι. Τι μεγαλείο. Πώς θα ζούσες χωρίς αυτή; Η ψυχή σου θα έμοιαζε με κάτι κρύο, απόμερο κι άχρωμο. Το ότι αγαπήθηκες ξανά έπειτα από ένα χωρισμό είναι θαύμα. Μάζεψες τα κομμάτια σου και συνέχισες.
Πόση δύναμη θα θέλησε κάτι τέτοιο! Η δύναμη είναι παντού. Το ότι χαμογέλασες ξανά μετά απ’ το χαμό ενός αγαπημένου σου προσώπου είναι αναμφισβήτητα θαύμα. Ψυχή με τεράστια αποθέματα δύναμης μπορεί να το καταφέρει αυτό. Ο καθένας μας, λοιπόν, φτιάχνει το δικό του θαύμα. Το οραματίζεται και το προσμένει. Το αξίζεις σίγουρα.
Το πίστεψες; Αν όχι με όλο σου το είναι δε θα έρθει. Ο Θεός μας καθοδηγεί. Βλέπεις, η πίστη είναι ο φάρος για να σε βρει το δικό σου θαύμα. Μόνο όταν το πιστεύεις υλοποιείται. Κράτησε το φάρο σου αναμμένο.
Είτε μικρό είτε μεγάλο ένα είναι σίγουρο: Πως μέσα απ’ τα άγρια ψηλά κύματα της ζωής το δικό σου θαύμα θα έρθει να σε βρει. Η δικιά σου Αγία Μαρίνης. Μόνο ο Θεός γνωρίζει και τι χρειάζεσαι, και τι έχεις ανάγκη.

Φτάνει να πιστέψεις σ’ Αυτόν.