Γιατί αποχώρησε το ΔΗΚΟ από την Κυβέρνηση.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Του Αντρέα Ιεροκηπιώτη

Πτυχιούχου Ιστορίας και Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών

Το μάδημα της μαργαρίτας που είχαμε τις τελευταίες μέρες έχει τελειώσει. Ο κύβος ερρίφθη και το ΔΗΚΟ φεύγει από την Κυβέρνηση. Μια γρήγορη επισκόπηση του κομματικού σκηνικού του τόπου μας, θα δείξει πως το κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη - Έρογλου δεν ήταν η αιτία της αποχώρησης αλλά μόνο η αφορμή.

Το ΑΚΕΛ για πολλά χρόνια ήταν το μοναδικό και μάλιστα καλά οργανωμένο κόμμα της Κύπρου (ιδρύθηκε το 1941) έχοντας πάντα πολλούς και φανατικούς οπαδούς. Το 1969 εμφανίστηκε το σοσιαλιστικό κόμμα ΕΔΕΚ που δεν έμελλε να πείσει ποτέ τις μάζες, για να το ακολουθήσουν. Γι' αυτό και το γνωστό παράπονο του ιδρυτή του Βάσου Λυσσαρίδη ¨Πολλοί μας ερωτεύονται , λίγοι μας παντρεύονται¨.

Δύο χρόνια μετά την συμφορά του 1974, ο Γλαύκος Κληρίδης ανέλαβε μια σοβαρή προσπάθεια οργάνωσης της κεντροδεξιάς και στο νέο κόμμα που εκκολαπτόταν, φαινόταν πως θα συμμετείχαν όλα τα σημαντικά πολιτικά πρόσωπα της εποχής εκτός της αριστεράς και των σοσιαλιστών.

Ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπος Μακάριος θορυβήθηκε. Κάλεσε εσπευσμένα τον Σπύρο Κυπριανού και του ανέθεσε να ιδρύσει κόμμα. Έτσι το 1976 παρουσιάστηκαν στο πολιτικό προσκήνιο ο Δημοκρατικός Συναγερμός (ΔΗΣΥ) με τον Γλαύκο Κληρίδη και το Δημοκρατικό Κόμμα (ΔΗΚ Ο) με τον Σπύρο Κυπριανού. Ο διχασμός της κεντροδεξιάς είχε συντελεστεί πριν από την ενοποίηση. Το ΔΗΚΟ φαινόταν ότι κάλυπτε τον κεντρώο χώρο αλλά μόλις ακούστηκε πως είναι κόμμα του Μακαρίου, έσπευσαν να ενταχθούν σ'αυτό όχι μόνο δεξιοί αλλά και σοσιαλιστές επίσης.

Παρόλο που ο Μακάριος ήταν ο εισηγητής της πολιτικής διάκρισης του εφικτού και του ευκταίου στο Κυπριακό πρόβλημα, το ΔΗΚΟ από της ιδρύσεώς του μέχρι σήμερα, ακολουθεί μόνο την πολιτική του ευκταίου. Το ευκταίο, που παλαιότερα ταυτιζόταν με το όραμα της  Ένωσης της Κύπρου με την Ελ λάδα, ουσιαστικά έσβησε με τα τραγικά γεγονότα του 1974. Το νέο περιεχόμενο που δίνει στο ευκταίο το ΔΗΚΟ, τουλάχιστον με την τωρινή ηγεσία του, είναι η συνέχιση του ¨μακροχρόνιου¨αγώνα μας, χωρίς λύση, μέχρις ότου μας λυπηθεί ο Θεός και ανατείλει και για μας καλύτερες μέρες. Την πολιτική αυτή, που εκόντες άκοντες ακολουθήσαμε μαζί με το ΔΗΚΟ όλος ο λαός για 40 χρόνια, θα μπορούσαμε ασφαλώς να τη συνεχίσουμε άλλα τόσα, αν η κατάσταση στα κατεχόμενα εδάφη μας παρέμενε σταθερή και αμετάβλητη. Δυστυχώς όμως συμβαίνει εντελώς το αντίθετο. Το τουρκικό μόρφωμα του Βορρά, που πολύ λανθασμένα λέμε όλοι ψευδοκράτος, (λανθασμένα επειδή μεγαλύτερη σημασία δίδεται στο δεύτερο συνθετικό και όχι στο πρώτο), έχει αναβαθμ ιστεί ακόμα και από τα Ηνωμένα Έθνη. Οι έποικοι της Ανατολίας αυξάνονται και πληθύνονται και οι Τουρκοκύπριοι συρρικνώνονται και εξαφανίζονται. Οι πρόσφυγες ξεπουλούν τις περιουσίες τους αντί πινακίου φακής. Τα τετελεσμένα της εισβολής, σε λίγα χρόνια, θα μας επιβληθούν ως μια de facto κατάσταση. Η Άγκυρα θα είναι σε θέση να ισχυρίζεται στη ¨Λέσχη των Διεθνών Απατεώνων¨, για να θυμηθούμε λίγο τον μ.Θεμιστοκλή Δέρβη, ότι στον Βορρά οι ¨Τουρκοκύπριοι¨ είναι περισσότεροι από τους Ελληνοκύπριους του ¨Νότου¨ και θα απαιτούν τα ¨δικαιώματά¨ τους στα ελεύθερα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η δρομολόγηση λοιπόν της διαδικασίας των συνομιλιών έπρεπε να θεωρείται από όλους ως αδήριτη ανάγκη. Γιατί άραγε η τωρινή ηγεσία του ΔΗΚΟ δεν βλέπει αυτή την πραγματικότητα; Ο Ελληνισμός πέτυχε την πραγματοποίηση των εθνικών στόχων και οραματισμών του, στις περιπτώσεις που κατάφερε να ταυτίσει τις επιδιώξεις του με τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων. Αυτό πρέπει να κάνει και τώρα έχοντας και σημαντικό όπλο στη φαρέτρα του, τους υδρογονάνθρακες από τους οποίους οι Υπερδυνάμεις μπορούν να αποκομίσουν με τις Εταιρείες τους σημαντικά οικονομικά οφέλη.

Οι θέσεις του ΔΗΚΟ στα άλλα θέματα όπως είδαμε και στη διακυβέρνηση Χριστόφια, δεν διαφέρουν ποσώς απ'εκείνες του ΔΗΣΥ, ενώ στα θέματα οικονομίας ταυτίζονται. Όλοι θυμόμαστε το γνωστό ¨δίδυμο Νικόλα - Αβέρωφ¨. Η διαφοροποίηση που παρατηρείται στην αποκρατικοποίηση των Ημικρατικών Οργανισμών, οφείλεται στο γεγονός ότι η πλειονότητα των εργαζομένων σ' αυτούς ανήκουν στο ΔΗΚΟ όπως ασφαλώς και η ηγεσία τους. ¨Το Κόμμα και τα μάτια σας¨ του ΑΚΕΛ, φαίνεται πως αγκαλιάζει και το ΔΗΚΟ. Θυσιάζεται το οικονομικό μέλλον της Κύπρου, για να σωθούν οι πελατεια κές σχέσεις ενός κόμματος.

Γιατί όμως αποχώρησε το ΔΗΚΟ από την Κυβέρνηση; Το αποκάλυψε ο πρόεδρός του, στην πρόσφατη συνεδρία του Εκτελεστικού Γραφείου. Είναι γιατί ο πρόεδρος Αναστασιάδης δεν τον άκουσε όταν του πρότεινε, με μυστική επιστολή του, να μην αρχίσει συνομιλίες για το Κυπριακό. Πικαρίστηκε λοιπόν και περίμενε την αφορμή την οποία βρήκε στο κοινό ανακοινωθέν. Ο νεαρότερος των προέδρων του ΔΗΚΟ Νικόλας Παπαδόπουλος, παρουσιάζεται στο κυπριακό αιθεροβάμων και ονειροπόλος ασφαλώς έξω από τη σημερινή πραγματικότητα. Η έντονη αμφισ βήτηση της γραμμής πλεύσης του,στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του (97 υπέρ και 81 κατά), είναι δυνατόν να τον συνετίσει; Μάλλον απίθανο.  Άραγε, αν βοηθήσουν πραγματικά οι εμπλεκόμενες Δυνάμεις και λυθεί το Κυπριακό, θα έχει λόγο ύπαρξης το ΔΗΚΟ της νοοτροπίας του Νικόλα Παπαδόπουλου;