Επιχειρηματικότητα

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Χρύσανθος Σαββίδης

Εκπαιδευτικός Σύμβουλος

Η εκπαιδευτική και επαγγελματική στρατηγική είναι απούσα από τους πολιτικούς σχεδιασμούς του κράτους και δεν είναι «κατηγορώ» για τη νυν κυβέρνηση, αλλά για τις εκάστοτε κυβερνήσεις, με αποτέλεσμα ναι μεν να έχουμε πληθώρα μορφωμένων ανθρώπων, αλλά να εργοδοτούνται σε διαφορετικούς τομείς από αυτούς που σπούδασαν.

Από μελέτη του Οικονομικού Πανεπιστημίου, με τίτλο “Εκπαίδευση, επιχειρηματικότητα και απασχόληση: «Ζητείται προσέγγιση», προκύπτει ότι το 53% των αποφοίτων των ελληνικών πανεπιστημίων παρακολουθεί αντικείμενα σπουδών που δεν συμβάλλουν στην αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας. Αυτό, βέβαια, ισχύει και για την Κύπρο γιατί ο ένας στους δύο μορφωμένους νέους  ασκούν διαφορετικό επάγγελμα από αυτό που σπούδασαν. Είναι ένα τραγικό στατιστικό, γιατί όλα αυτά τα παιδιά είχαν άλλες φιλοδοξίες και άλλα όνειρα για τη ζωή τους και αλλού κατέληξαν. Και παρότι εδώ και δεκαετίες οι «ειδήμονες» όλο συζητούν για την Παιδεία σε σχέση με τον επαγγελματικό προσανατολισμό, ώστε η αγορά να έχει εξειδικευμένα στελέχη για να μπορούν οι επιχειρήσεις μας να είναι ανταγωνιστικές, εμείς οι «ξύπνιοι» ούτε αυτό δεν έχουμε καταφέρει ακόμη να λύσουμε. Να έχουν τα παιδιά που θέλουν να πάνε στο πανεπιστήμιο έναν κατάλογο με τους τομείς που έχουν ζήτηση στελεχών, ώστε να βρίσκουν αμέσως δουλειά όταν αποφοιτούν.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του τομέα της Πληροφορικής. Μόνο το 4% των φοιτητών μας σε Ελλάδα και Κύπρο σπουδάζει στον τεράστιο χώρο της Πληροφορικής την ώρα που οι ανάγκες τόσο στην Ελλάδα, Κύπρο όσο και στο εξωτερικό είναι πολύ μεγάλες. Μάλιστα, την περίοδο της κρίσης στη χώρα μας η απασχόληση στον τομέα αυτό αυξήθηκε κατά 20% όμως ο αριθμός των πρωτοετών την ίδια περίοδο αυξήθηκε απειροελάχιστα , όταν στην Ευρώπη προβλέπεται να δημιουργηθούν 750.000 θέσεις εργασίας μέχρι το 2020!

Δυστυχώς, πάσχουμε στον τομέα του επαγγελματικού προσανατολισμού με αποτέλεσμα λόγω της μη σωστής καθοδήγησης να παρατηρείται έξαρση του φαινομένου της ανεργίας αλλά και της μετανάστευσης των νέων για ανεύρεση εργασίας στο εξωτερικό.

Και εδώ ο ρόλος ενός συμβούλου είναι καθοριστικός. Αφενός πρέπει μέσα από την προσωπική επαφή με τους μαθητές να τους βοηθήσει να κατανοήσουν τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους , τις ικανότητες και τις δεξιότητες τους, τα ενδιαφέροντά τους, τα όνειρα και τις φιλοδοξίες τους και αφετέρου να βοηθήσει τα παιδιά να γνωρίσουν καλά το εκπαιδευτικό και επαγγελματικό περιβάλλον, να ενημερωθούν για τις σπουδές, για τον κόσμο της εργασίας και τα επαγγέλματα.

Η προσοχή μας σαν κράτος και πολιτεία δεν θα πρέπει να είναι στραμμένη μόνο στα κριτήρια εισδοχής στα Πανεπιστήμια και στο πώς θα σπουδάζουν περισσότεροι, αλλά θα πρέπει επίσης να έχουμε εκείνους τους μηχανισμούς που θα καθοδηγούμε τους νέους σε επαγγέλματα που θα τους δίνεται η ευκαιρία από τη μια να αποκατασταθούν επαγγελματικά και από την άλλη να ικανοποιούν τις ανάγκες της ίδιας της κοινωνίας.