Από την Κύπρο η καταγωγή των Ελλήνων και όχι το αντίστροφο: Ανατρεπτική θεωρία παφίτη ερευνητή

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Η ελληνική γλώσσα, το αλφάβητο  και το δωδεκάθεο επινοήθηκαν και γεννήθηκαν στην πανάρχαια Κύπρο και από την Κύπρο μεταλαμπαδεύτηκαν στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο στον οποίο ευδοκίμησαν και ρίζωσαν βαθιά. Την ανατρεπτική αυτή θέση προσπαθεί να τεκμηριώσει μέσα από πολύχρονες έρευνές του ο πάφιος ερευνητής, Σάββας Παπαδόπουλος. Ήδη το υλικό της έρευνας έχει καταγραφεί σε τρία ντοκιμαντέρ συνολικής διάρκειας επτά ωρών, τα οποία έχουν σταλεί σε πανεπιστημιακά και άλλα ακαδημαικά ιδρύματα του εξωτερικού.

Ο κ. Παπαδόπουλος έγινε ευρύτερα γνωστός ως προς το ερευνητικό του έργο μέσα από την πρωτοβουλία του να αναστηλώνει ένα ερημωμένο και εγκαταλειμμένο μοναστήρι στην γενέτειρά του Σαλαμιού, στο οποίο ο ίδιος απέδωσε την ονομασία «Ιερά Μονή Σαλαμιωτίσσης» όπως είναι αρκετά γνωστό σήμερα.

Εξέδωσε επίσης το βιβλίο έρευνας με τίτλο: «Η Σαλαμίνα της Πάφου – Μαρτυρίες και Θεωρίες», το οποίο παρουσίασε στα πλαίσια του 4ου Διεθνούς Κυπρολογικού Συνεδρίου.

Μιλώντας σήμερα στο PafosNet ο Σάββας Παπαδόπουλος, εξηγεί πώς άρχισε η έρευνα για ένα θέμα το οποίο θεωρείται «ξεκάθαρο» ως προς την πορεία του μέσα στο χρόνο και βάσει ποιων δεδομένων ο ίδιος επιχειρεί την αναστροφή του.

-κ. Παπαδόπουλε, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Υπήρξε κάποια συγκεκριμένη αφορμή που σας οδήγησε να καταπιαστείτε με δύσκολα θέματα της αρχαιολογίας;

« Εντοπίζω το κίνητρο που με ώθησε σε αυτή την έρευνα να κρύβεται πίσω από την μεγάλη μου αγάπη για το χωριό της καταγωγής μου, την Σαλαμιού. Είναι ο τόπος όπου πρωτοαντίκρισα το φως της ζωής μου, ο τόπος των γωνιών και παππούδων μου, ο τόπος  που όταν πατώ το χώμα του ξεχνώ ότι με βασανίζει. Είναι μια βαθιά αγάπη την οποία κληρονόμησα από τον μακαριστό μου πατέρα και δεν ξέρω εάν σε αυτό συνέτεινε και το γεγονός ότι μεγάλωσα  μακριά από την Σαλαμιού, αφού μετοικίσαμε στην Λευκωσία όταν ήμουν στην ηλικία των 9 χρονών και συγκεκριμένα στο Καϊμακλί, το οποί ο μακαριστός μου πατέρας υπηρέτησε από την θέση του ιερέως».

- Και πως ακριβώς προέκυψαν οι έρευνές σας μέσα από αυτή την αγάπη σας για την κοινότητα σας;   

« Θα έλεγα ότι αυτή η αγάπη μου για την Σαλαμιού με οδήγησε αρχικά στο να αναζητήσω επιτακτικά το ιστορικό γεγονός το οποίο βρίσκεται κρυμμένο πίσω από την ονομασία του χωριού».

- Να υποθέσουμε ότι ξεκινήσατε την αναζήτηση σας μέσα από την ζώσα παράδοση συνομιλώντας  με γέροντες της κοινότητάς σας;

« Ακριβώς έτσι. Αλλά δυστυχώς η ζώσα παράδοση δεν με βοήθησε και ούτε μου έδωσε την απάντηση που αναζητούσα. Ακόμη να αναφέρω ότι συνομιλώντας με κάποιον ιερωμένο, που σήμερα φέρει τον βαθμό του αρχιερέως,  χαριτολογώντας μου είχε πει ότι αναμφίβολα η «Σαλαμιού» είναι το χωριό του «σαλαμιού». Γέλασα μεν, από ευγένεια, αλλά με ενόχλησε τόσο πολύ αυτή η ταύτιση, που αποτέλεσε ακόμη ένα πρόσθετο λόγο που με πείσμωσε στο να προχωρήσω σε βάθος την έρευνα».

- Τελικά βρήκατε το ιστορικό γεγονός που ψάχνατε;

« Δυστυχώς ακόμη όχι, γιατί φαίνεται να χάνεται στο βαθύ σκότος της αρχαιότητος, αλλά βρήκα κάτι πολύ σημαντικό. Βρήκα την ετοιμολογία της λέξης αφού κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η γλώσσα είναι υποκοριστική θηλυκού ονόματος, στην βάση ενός κανόνα της «κυπριακής γραμματικής». Έχουμε λ.χ. το χωριό Μηλιά Αμμοχώστου και  Μηλ-ιού στην Πάφο, το χωριό Καννάβια στην Λευκωσία και Κανναβ-ιού στην Πάφο, την Λάπηθο στην Κερήνεια και Λαπηθ-ιού στην Πάφο, τα χωρία Ποταμιά και Ποταμ-ιού και ακόμη την μικρή Μαρία την οποία  παλαιότερα αποκαλούσαμε Μαρ-ιού. Όπως λοιπόν το όνομα της Μαρ-ιούς είναι Μαρία επακριβώς το ίδιο και το όνομα της Σαλαμ-ιούς είναι  Σαλαμίνα. Οπόταν πίσω από αυτή την ονομασία έπαψα πλέων να αναζητώ έναν απλό  ιστορικό γεγονός αλλά είχα αρχίσει να αναζητώ πλέον ιστορία.

Μετά από 15 περίπου χρόνια συστηματικής, επίμονης  και επίπονης έρευνας εξέδωσα ένα βιβλίο με τίτλο «Η Σαλαμίνα της Πάφου - Μαρτυρίες και Θεωρίες»  και την εργασία αυτή την παρουσίασα στα πλαίσια των εργασιών του 4ου Διεθνούς Κυπρολογικού Συνεδρίου. Η συμπερίληψη μου στην ομάδα των παρουσιαστών ήταν μια δικαίωση λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι δεν ανήκω στην ακαδημαϊκή κοινότητα, αλλά και το γεγονός ότι το περιεχόμενο του βιβλίου μου μπορεί να χαρακτηριστεί ως «αιρετικό», αφού το περιεχόμενο του βρίσκεται σε απόλυτη αντίθεση με τις θέσεις της επίσημης βιβλιογραφίας». 

- Τι εννοείτε  «αιρετικό»;

« Στην βάση μίας σειράς μαρτυριών που παραθέτονται, εξάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι ο Τεύκρος ο Σαλαμίνιος δεν υπήρξε ο κτήτορας της Σαλαμίνας της Αμμοχώστου, η οποία πόλη κτίστηκε γύρω στο 1200 π.Χ. μετά από την καταστροφή της αρχαίας Έγκωμης από σεισμό, αλλά έγινε οικιστής της σημερινής Σαλαμιούς ή Παλαιάς Σαλαμίνας, όπως πλέον την αποκαλώ και η οποία πόλη  προϋπήρχε του Τρωικού πολέμου και συνεπώς προϋπήρχε και του Τεύκρου.

Και να πούμε ότι η γνωστή Σαλαμίνα προσέλαβε την ονομασία Σαλαμίνα πολύ αργότερα, ή «μόλις εσχάτως» όπως καταγράφει και ο Σίμος Μενάρδος, και φαίνεται να το προσέλαβε από μέτοικους από την Παλαιά Σαλαμίνα της Πάφου.

Επίσης, μια σωρεία άλλων μαρτυριών μέσα από την αρχαία μας ελληνική γραμματεία, όσο ακραίο και να ακούγεται, φωτογραφίζουν τον μεγάλο ποιητή Όμηρο να κατάγεται από αυτήν την άγνωστη στην αρχαιολογία Παλαιά Σαλαμίνα της Πάφου». 

- Και αυτές οι «αιρετικές» προσεγγίσεις, έγιναν  αποδεκτές, επειδή σας επετράπη και τις καταθέσατε στα πλαίσια των εργασιών ενός διεθνούς συνεδρίου;     

« Θα έλεγα ότι είναι νωρίς ακόμη για να γίνουν αποδεκτές, γιατί αναμφίβολα χρειάζεται και η επισφράγιση μέσω της αρχαιολογικής σκαπάνης, όμως σίγουρα έχω προβληματίσει αρκετα. Και για να δώσω ένα παράδειγμα η αμερικανίδα αρχαιολόγος κ. Bazemore Bonnie έχει ανεβάσει στο διαδίκτυο μια διάλεξη της που έδωσε στην Ουάσιγκτον, και πιο συγκεκριμένα στην ομάδα των ιδιοκτητών του πανεπιστημίου στο οποίο υπηρετεί, και μέσα από την οποία τους ζητά το ποσό των 20 εκατομμυρίων δολαρίων, όχι για να γίνουν ανασκαφές, αλλά προκειμένου να ανεγερθούν μόνιμες ακαδημαϊκές εγκατάστασης στην Σαλαμιού, την οποία Σαλαμιού ανακάλυψε μέσα από το βιβλίο μου και μέσα από τις συνεχείς επαφές που είχαμε μετά τις εργασίες του αναφερόμενου συνεδρίου.

Δεν ξέρω εάν τελικά θα τα καταφέρει η κα Bazemore να πείσει και κατά πόσο τελικά θα μπορέσει να υλοποιήσει το σχέδιο της αυτό. Σε κάθε περίπτωση αυτό το ζήτημα δεν επηρέασε και δεν διαφοροποίησε το δικό μου πλάνο, δηλαδή το σχεδιασμό και τους στόχους της δικής μου έρευνας».

- Μπορείτε έστω επιγραμματικά να μας σκιαγραφήσετε αυτό το πλάνο της έρευνας σας;

Ο πρώτος μου στόχος ήταν να καταφέρω να εκδώσω την έρευνα μου σε σχέση με την Σαλαμίνα της Πάφου. Και όταν μέσα από την αρχαία ελληνική γραμματεία αλίευα μαρτυρίες, κάποιες από αυτές δεν σταματούσαν στο ζήτημα της παλαιάς Σαλαμίνας αλλά συνέχιζαν και με οδηγούσαν στο απώτερο παρελθών αφού φώτιζαν ζητήματα που έχουν να κάνουν με τις αρχέγονες καταβολές των Ελλήνων. Το πεδίο όμως αυτό δεν ταίριαζε και ούτε μπορούσε να τοποθετηθεί κάτω από το τίτλο, «Η Σαλαμίνα της Πάφου».

Έτσι μου προέκυψε μια επιπλέον πίεση στο ζήτημα της ολοκλήρωσης και έκδοσης της αρχικής μου έρευνας, και αυτό, γιατί συναισθανόμουν ότι μόνο τότε θα κέρδιζα το «κλειδί» που θα μου άνοιγε την θύρα για να βαδίσω  στην βαθύτερη προέκτασή της και να εισέλθω σε ένα πολύ βαθύτερο στάδιο το οποίο έχει να κάνει με τις καταβολές των Ελλήνων.

Έτσι, μου προέκυψε ο 2ος στόχος για επέκταση της έρευνας με νέο τίτλο, «Κύπρος: Κοιτίδα του Ελληνικού Αλφαβήτου και της Γνώσης των Απαρχών του Ελληνισμού».  Και το στοίχημα δεν είναι το να ξεκινήσεις μια εργασία, αλλά το να την κλείσεις με την δημοσιοποίησή της, έστω και με τις όποιες ενδεχομένως αδυναμίες και ελλείψεις, έτσι που να είναι στην διάθεση του όποιου μελλοντικού ερευνητή, ακόμη και στο μακρινό μέλλων, για να την συνεχίσει.

Κατάφερα να ολοκληρώσω τρία οπτικοακουστικά βίντεο συνολικής διάρκειας εφτά ωρών τα οποία έχουν αναρτηθεί και στο διαδίκτυο. Μέσα από τις μαρτυρίες που καταθέτονται και σε συνδυασμό και με μια σωρεία ευρημάτων της αρχαιολογικής σκαπάνης, εξάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι ο Ελληνισμός, δηλαδή η Ελληνική Γλώσσα, το Αλφάβητο και το Δωδεκάθεο, δεν έφτασαν στην Κύπρο από την Ελλάδα, όπως θέλει η σχετική με  το θέμα βιβλιογραφία, αλλά συνέβηκε ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή, επινοήθηκαν και γεννήθηκαν στην Κύπρο και από την πανάρχαια Κύπρο μεταλαμπαδεύτηκαν στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο στον όποιο χώρο ευδοκίμησαν. Ρίζωσαν βαθιά, άνθισαν και καρποφόρησαν πλούσια και μεγαλούργησαν. Και όσον δε αφορά στον ούτω καλούμενο εποικισμό των Αχαιών στην Κύπρο, τον οποίο η βιβλιογραφία τοποθετεί τάχατες από τα μέσα του 13ου π.Χ. αιώνα, δεν ήταν παρά ο πηγαινοερχομός στην πατρώα γη.

Οπόταν, αισίως έφτασα στο 3ον και τελικό στόχο της έρευνας μου που δεν είναι άλλο από την επισφράγιση των θεωριών μέσα από την αρχαιολογική σκαπάνη». 

Όλα όσα παραθέτω στις έρευνές μου είναι πολύ δυνατές μαρτυρίες και ενδείξεις που συνηγορούν στην ορθότητα των δύο τίτλων των ερευνών μου, δηλαδή και για την Παλαιά Σαλαμίνα στην Πάφο, αλλά και για την προέλευση των Ελλήνων από την πανάρχαια Κύπρο, υποστηρίζει ο πάφιος ερευνητής.  Όμως, θα παραμείνουν για πάντα εικασίες εάν δεν έρθει να τις επισφραγίσει η αρχαιολογική σκαπάνη, τονίζει.

« Από τα αρχικά στάδια των ερευνών μου, μέσα από ένα πάντρεμα μαρτυριών, ζώσας παράδοσης και αρχαίας ελληνικής γραμματείας, οδηγήθηκα σε ένα συγκεκριμένο και επακριβές γεωγραφικά σημείο στο οποίο πλέον είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι κρύβεται μία λαξευτή υπόγεια βιβλιοθήκη, στην οποία οι πρόγονοί μας διαφύλαξαν την αρχαία γνώση της μακρινής εκείνης περιόδου. Σε ραδιοφωνική μου μάλιστα συνέντευξη σε ελλαδικό ραδιόφωνο αποκάλυψα ότι η βιβλιοθήκη αυτή είναι η βιβλιοθήκη του Ομήρου. Και να σημειώσουμε ότι πίσω από το όνομα Όμηρος εμπερικλείεται μια σωρεία αναπάντητων ερωτημάτων, ακόμη και κατά πόσο υπήρξε στην πραγματικότητα αυτό το συγκεκριμένο πρόσωπο, ποια ήταν η καταγωγή του, εάν αυτός έγραψε τα δύο γνωστά πονήματα ή διαφορετικά αν γράφτηκαν από πολλούς κλπ. Όλα αυτά τα ερωτήματα τουλάχιστο για μένα δεν έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα.   

- Αυτά τα ερωτήματα απασχολούν τους ειδικούς ακόμη και από τα αρχαία χρόνια και έχουν γίνει πολλές σοβαρές εργασίες. Γιατί τώρα να θεωρήσει κάποιος πιο φερέγγυα τη δική σας άποψη;

« Δεν υποβαθμίζω τα ερωτήματα αυτά και ασφαλώς ενδιαφέρουν την έρευνα, αλλά η κορωνίδα των ερωτημάτων είναι το ζήτημα του επιπέδου της μορφής της αρχαίας ομηρικής ελληνικής γλώσσας. Στα δύο πονήματα και προκειμένου να αποδοθεί η έξαρση της ομηρικής ποιητικής γλώσσας, χρησιμοποιούνται οκτώ χρόνοι ρημάτων, τρεις αριθμοί (ενικός, δυϊκός, πληθυντικός) καθώς και οκτώ πτώσεις ρημάτων. Συνεπώς το μέγιστο ερώτημα είναι έχει να κάνει με βάθος του πολιτισμού και της ωρίμανσης που σέρνει πίσω της η μορφή της αρχαίας ομηρικής γλώσσας, και ας το αφήσω μέχρι εδώ.

Το επόμενο μεγάλο ζήτημα έρχεται από το εξής γεγονός. Η Ιλιάδα αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στο 10ον και τελευταίο έτος του πολέμου και η Οδύσσεια στην επιστροφή του ήρωα στην πατρίδα του. Όλη την προϊστορία που οδήγησε στο Τρωικό πόλεμο οι αρχαίοι ιστορικοί συγγραφείς αρχικά την άντλησαν από τα επονομαζόμενα Κύπρια Έπη τα οποία δυστυχώς δεν διεσώθησαν, ενδεχομένως και λόγω σκοπιμοτήτων. Τα Κύπρια Έπη σύμφωνα με τον ιστορικό πατριάρχη Φώτιο αποτελούντο από 11 βιβλία. Ο ιστορικός Παυσανίας γράφει ότι διάβασε τα Κύπρια Έπη και μας διέσωσε και κάποια αποσπάσματα. Λόγω της σπουδαιότητας του έργου αυτού πολλοί αρχαίοι ιστορικοί αναζήτησαν τον συγγραφέα των ποιημάτων  και σύμφωνα με μαρτυρίες που καταθέτονται στις δύο μου έρευνες, ο συγγραφέας των ποιημάτων  είναι και πάλιν ο Όμηρος, και τα έδωσε ως προίκα στην κόρη του που παντρεύτηκε τον Στασίνο.

Συνεπώς, μπορούμε αβίαστα να καταθέσουμε την θέση ότι η Ιλιάδα και Οδύσσεια αποτελούν τα δύο τελευταία πονήματα της σειράς των Κύπριων Επών. Και εάν αυτά τα έργα που αποτελούν την αφετηρία του ελληνικού πολιτισμού προέρχονται από την Κύπρο, τότε αναμφίβολα η Κύπρος είναι η κοιτίδα του ελληνισμού.  

Αυτήν λοιπόν την σειρά των ποιημάτων είναι που αναμένω να βρούμε σε αυτή την κρύπτη και η οποία σειρά θα φωτίσει τις αρχέγονες ρίζες των ελλήνων και παράλληλα θα διορθώσεις πολλές ιστορικές παραχαράξεις».  

-Αναφέρετε ωστόσο ότι δεν είσαστε ακόμη έτοιμος να συνεργαστείτε με κάποιο πανεπιστήμιο για να γίνει η ανασκαφή.

« Ναι. Ανεξαρτήτως, της αποδοχής ή μη των μελετών μου από τους κύπριους αρχαιολόγους, από την στιγμή που σε κυπριακό πανεπιστήμιο λειτουργεί ερευνητική μονάδα αρχαιολογίας, τότε δικαιωματικά και ηθικά οι κύπριοι φοιτητές αυτής της μονάδας είναι αυτοί που πρωτίστως δικαιούνται άμεση επαφή στις εργασίες αυτής της ανασκαφής. Πιστεύω όμως ότι αυτό το εγχείρημα δεν μπορεί να το φέρει σε πέρας από μόνη της μια αρχαιολογική σχολή και θα πρέπει να ζητηθεί συνεργασία και ξένων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.

Έτσι, μέσω την συνέντευξη αυτής αποστέλλω δημοσίως και για πρώτη την πρόσκληση ενδιαφέροντος προς την ερευνητική μονάδα αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχω συγκεκριμένους όρους οι οποίοι θα πρέπει να γίνουν καταρχήν αποδεκτοί, ενώ εννοείται ότι η αποκάλυψη του σημείου της υπόγειας κρύπτης θα αποκαλυφθεί τότε και μόνο όταν φορτωθεί ο απαραίτητος εξοπλισμός και η αποστολή ξεκινήσει για το σημείο της ανασκαφής».

 - Κύριε Παπαδόπουλε γιατί πιστεύεται ότι θα ασχοληθούν οι καθηγητές μαζί σας από την στιγμή μάλιστα που δεν είστε ακαδημαϊκός ;

« Δεν είμαι ακαδημαϊκός αλλά πάντα δηλώνω ως ένα κομμάτι αυτής της ιστορίας, μακρινό μεν, αναπόσπαστο δε. Στην διάθεση τους οι καθηγητές έχουν ένα βιβλίο και εφτά ώρες βίντεο. Νομίζω ότι είναι πάρα πολύ το υλικό για να καταλήξουν στο συμπέρασμα αν αυτά που παραθέτω είναι ανυπόστατα και κατ` επέκταση δεν αξίζει να ασχοληθούν με τις έρευνές μου.