Αντίο στους φίλους του Πάφος 2017

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Ανδρέας Λουκά

Administration office Assistant

Pafos 2017

Κάποτε κυκλοφορούσε ως ανέκδοτο το τυπωμένο φυλλάδιο στον πίνακα ανακοινώσεων, « Τι περιμένεις  απ’το 2016;  - Το 2017!» ενώ εμείς απαντούσαμε εξαντλημένοι  « το 2018»  με ένα πικρό χαμόγελο. Αλήθειες που λεγόντουσαν υπό μορφή αστείου. Ενώ σβήναμε την κάθε μέρα που περνούσε από τον τεράστιο πίνακα - ημερολόγιο που είχαμε αναρτημένο με τις εκδηλώσεις μας. 

 Το 2018 έφτασε και σας αποχαιρετώ. Το ανέκδοτο δεν λέγετε πλέον ενώ το χαμόγελο έγινε ακόμα πιο πικρό.  Δεν αποχαιρετούμε μόνο  τους εθελοντές, τους Χορηγούς, τους συνεργάτες κτλ, αλλά και την οικογένεια του οργανισμού πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης Πάφος2017. Εμάς.

Μιας το όνομα μας δεν ακούστηκε πουθενά ενώ εγώ τώρα σας αποχαιρετώ, θέλω να συγχαρώ εμάς/ εσάς. Εμείς ήμασταν που επιλεχτήκαμε με την αξία μας και χωρίς εμάς δεν θα μπορούσε να γίνουν πολλά, πιστέψαμε στον εαυτό μας και δώσαμε σχεδόν τα πάντα για τον οργανισμό. Δεν δουλεύαμε μόνο στον οργανισμό, ήμασταν και εθελοντές, και εργάτες, και χορηγοί, και υποστηρικτές  και μάνα και πατέρας του κάθε τι και ότι άλλο δεν φανταστήκαμε ποτέ πώς θα έπρεπε να γίνουμε / να κάνουμε.

Η δουλειά ως δουλεία δεν επέφερε χρήματα, γιατί κάποιες φορές έπρεπε να δώσουμε από την τσέπη μας. Ως ωράριο  ήταν καταπιεστικό, 8ωρο  κατά τη διάρκεια τις μέρας, 8ωρο κατά τη διάρκεια της νύχτας στις εκδηλώσεις για τους περισσότερους.

Ως θεσμός – άξιζε χρυσό.

Ανεκτίμητη η αξία όμως της οικογένειας και των εμπειριών. Μάθαμε, Πάθαμε, Τσακωθήκαμε, φωνάξαμε, μα στο τέλος της μέρας τρώγαμε παρέα στο μικρό κουζινάκι – αποθήκη του οργανισμού.  Περνούσαμε ατέλειωτες ώρες μαζί, περισσότερες από τις ώρες που περνούσαμε με τα κοντινά, αγαπημένα μας πρόσωπα. Θυσιάσαμε πολλά,  χρόνο, σχέσεις, φιλίες, ύπνο, απαγορεύσαμε στον εαυτό μας να αρρωστήσει. Εμείς ήταν που κρατήσαμε τα πάντα ζωντανά και σε κίνηση. Μα τώρα σας αποχαιρετώ.

Δυστυχώς σας αποχαιρετώ και θα μου λείψουν τα απλά, μικρά, και ασήμαντα, ειδικά η χροιά και ο τρόπος που με καλούσε ο καθένας με το επίθετο μου ( Λουκάάάάά. ) ώστε να μην μπερδευόμαστε με τον άλλο Αντρέα.

Μα τα λόγια περιορίζουν κατά κάποιο τρόπο αυτό που νιώθω και θέλω να πω γι’ αυτό ολοκληρώνω.

Συγχαρητήρια: Γεωργία, Τερψούλα, Σωτηρούλα, Ματθαίο, Τούλα, Γαλάτεια, Ανθή, Ελένη, Στέλιο, Ανδρέα, Βαλεντίνο, Γιάννη, Γιώργο, Παυλίνα, Ευθύμιε, Στέφανε και Σας αποχαιρετώ, όπως επίσης την Αναστάζια, Νάταλη και Βάσω που έφυγαν ποιό νωρίς.

Οικογένεια μου, σας αποχαιρετώ και εύχομαι κάθε καλό στην επαγγελματική και προσωπική ζωή σας. Ότι χάλασε να ξανά δομηθεί, και ότι κτίστηκε να γίνει μεγαθήριο. θα είμαι πάντα διαθέσιμος σε εσάς σε ότι χρειαστείτε. Θα τα λέμε συχνά, γιατί είμαι σίγουρος ότι τα αισθήματα είναι αμοιβαία.

Όταν με χρειαστείτε φωνάξτε Λουκάάάάά;.

Σας αποχαιρετώ για τελευταία φορά ως συνάδελφος, Στο επανιδείν.  ( Andreas Louka has left the building )