Άνθρωποι πνίγονται και η Ευρώπη...χτενίζεται

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Του Όμηρου Ομήρου

Φιλόλογου – τέως Λυκειάρχη

Αυτό που βιώνει η Ανθρωπότητα τους τελευταίους μήνες είναι, απλά, εξωφρενικό. Μια απάθεια, ένα "στυλ" κι ένας ιδιάζων ευρωπαϊκός κυνισμός, που εξοργίζει. Χιλιάδες δυστυχισμένοι πνίγονται στη Μεσόγειο κι ο «αφέντης» της περιοχής, η κατά τα άλλα πανίσχυρη κι εξελιγμένη Ευρώπη, μετρά πτώματα κι ανακοινώνει αριθμούς. Σύριοι, Λίβυοι, Ιρακινοί, Αφρικανοί, πάντως όχι ευρωπαίοι, άνθρωποι απελπισμένοι και κατατρεγμένοι αγοράζουν την ελπίδα πανάκριβα από αδίστακτους δουλεμπόρους, για να καταλήξουν απροστάτευτοι και άμοιροι στα κύματα και τον αφανισμό.

Υπό το απαθές και εξοργιστικά αδιάφορο βλέμμα της Ευρώπης. Που διατηρεί στη Μεσόγειο όλες τις δυνάμεις και τις δυνατότητες που χρειάζονται για την ανακοπή του φαινομένου. Τεχνολογικές, ακτοπλοϊκές, οικονομικές, στρατιωτικές. Και οι οποίες δυνατότητες δεν εξαντλούνται, παρά μόνο στο βαθμό που επιβάλλει η απαράδεκτη και απάνθρωπη τήρηση των προσχημάτων για αποφυγή αντιδράσεων.

Είναι σίγουρο πως η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν καίγεται και ιδιαίτερα για το πρόβλημα. Ούτε προληπτικά, ούτε κατασταλτικά ή θεραπευτικά, αλλά ούτε και ανθρωπιστικά καν. Στα πλαίσια ενός «εκλεπτυσμένου» ρατσιστικού μοντέλου, αδιαφορεί και τρέχει μόνο τόσο, όσο επιβάλλουν τα προσχήματα. Δεν είναι ευρωπαίοι αυτοί, δεν έχουμε ιδιαίτερο χρέος και περίπου… έχουμε κι εμείς τα δικά μας. Τι κατάντημα είν΄ αυτό;

Είναι αυτή η πάλαι ποτέ «Ευρώπη των ιδανικών»; Έχει αυτό το κατασκεύασμα κάποια σχέση με την πολιτική και οικονομική συμπόρευση χωρών με το όραμα που ενέπνευσε οραματιστές;

Ας είμαστε ειλικρινείς με το άθλιο αυτό φαινόμενο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση εγκληματεί. Και εγκληματεί συνειδητά και όχι από αδιαφορία. Παρακολουθεί από απόσταση τους απανωτούς πνιγμούς, που μόνο το 2014 φτάνουν τις 5,000 ψυχές, επειδή αυτό επιβάλλουν τα συμφέροντα της, φοβούμενη διόγκωση του μεταναστευτικού ρεύματος.

Αν αυτή η τακτική δεν αναθεωρηθεί τάχιστα και δεν μελετηθούν επειγόντως μέτρα έγκαιρης και αποτελεσματικής διαχείρισης της ανθρωπιστικής αυτής κρίσης, τότε το λεγόμενο ευρωπαϊκό όραμα θα έχει μετατραπεί σε κουρέλι. Αρκετά στίγματα και λεκέδες φέρει ήδη από προηγούμενα ατοπήματα.