ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΙΚΩΝ ΑΝΑΚΡΙΤΩΝ ΝΟΜΟΣ, ΚΕΦ. 153

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Καλυψώ Θεοχαρίδου

Νομικός

Λόγος ύπαρξης του Νόμου/τι ρυθμίζει ο Νόμος: Ο περί Θανατικών Ανακριτών Νόμος ΚΕΦ. 153 προβλέπει τη δικαιοδοσία και την εξουσία του θανατικού ανακριτή, την ακολουθητέα διαδικασία και άλλα συναφή θέματα.  Παρέχεται δε η δυνατότητα εξέτασης, αντεξέτασης ή επανεξέτασης των μαρτύρων[1]. 

Χαρακτηριστικά της διαδικασίας: Η θανατική ανάκριση υπέχει εξεταστικό - ανακριτικό χαρακτήρα, σε αντιδιαστολή του αντιπαραθετικού, διεξάγεται χωρίς διαδίκους και είναι ημιδικαστικής φύσεως[2]. 

Καθήκον θανατικού ανακριτή: Ο θανατικός ανακριτής έχει καθήκον να εξετάσει τη μαρτυρία για να διαπιστώσει αν από αυτήν προκύπτουν γεγονότα που καταδεικνύουν τον τρόπο με τον οποίο επήλθε ο θάνατος.  Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, αυστηρά εξετάζεται κατά πόσο ο θάνατος αποδίδεται σε εγκληματική ενέργεια ή τυχαίο συμβάν, χωρίς όμως αυτό να υπονοεί ότι το θανατικό πόρισμα δεν πρέπει να έχει το βαθμό βεβαιότητας που πρέπει να το χαρακτηρίζει, υπολειπόμενου όμως του πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας[3].  Η  εξουσία του θανατικού ανακριτή και το πρώτιστο έργο του περιορίζεται στην απάντηση του πώς, πότε και πού επήλθε ο θάνατος[4]. 

Οι εξουσίες του θανατικού ανακριτή στην Κύπρο: διακρίνονται από τις εξουσίες του Άγγλου θανατικού ανακριτή όπου ο τελευταίος δύναται να προσάψει κατηγορίες έναντι οποιουδήποτε προσώπου και να παραπέμψει την υπόθεση το Δικαστήριο[5]. Στα πλαίσια του άρθρου 17 του Νόμου ο ανακριτής δεν έχει εξουσία εάν προκύπτει ποινικό αδίκημα να κατηγορήσει κάποιο πρόσωπο για συγκεκριμένο αδίκημα εν όψει και των προνοιών του Συντάγματος που εναποθέτουν το δικαίωμα δίωξης αποκλειστικά στον Γενικό Εισαγγελέα[6].

Υπέρβαση των εξουσιών του θανατικού ανακριτή στην Κύπρο: συνιστά λόγο για τον παραμερισμό της απόφασης, και εν προκειμένω του πορίσματος, υπό την προϋπόθεση, ότι η ύπαρξη σφάλματος καταδεικνύεται εκ πρώτης όψεως, οπότε και δικαιολογείται η παροχή άδειας στον αιτητή για να απευθυνθεί για έκδοση του προνομιακού εντάλματος. Νοουμένου πάντοτε, ότι δεν συντρέχει υπέρμετρη καθυστέρηση, λόγος βεβαίως που συναρτάται προς τους κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης, «η τήρηση των οποίων συνιστά προϋπόθεση για την έγκαιρη απονομή της δικαιοσύνης».