Ο μούτσος: «Αγοράσαμε καινούριο καράβι;»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Σωτήρης Χαραλάμπους

Πρόεδρος Προοδευτικής Κίνησης Καθηγητών

Συγχαρητήρια μας είπε η Λαγκάρτ και δεν μας χωράει η γη. Πρώτη είδηση στα κανάλια, σε πρωτοσέλιδα εφημερίδων. Κορδωτοί, πολιτικοί να κοκορεύονται, να χαμογελούν, να το παίρνουν απάνω τους, να μην κοιτούν χαμέ διόλου μπας και χαλάσει το προφίλ τους. Το Υπουργικό σύσσωμον, χαμογελαστόν, λες και διαφημίζουν οδοντόπαστα. Να κοιτάζει ο ένας τον άλλο, να χαζογελάνε, να προσποιούνται ότι κάτι λένε μεταξύ τους και να κουνάνε το κεφάλι, δήθεν, καταφατικά. Πολύχρωμες οι γραβάτες τους σαν να βρίσκονται στη λιλλιπούπολη. Μέχρι οι κάμερες ν’ αποχωρήσουν. Να σοβαρευτούμε. Πια.

Αλήθεια, όταν σου δίνει συγχαρητήρια η πρώτη κυρία του Δ.Ν.Τ., τι μπορεί να σημαίνει; Ότι:

Εφαρμόζεις πιστά (και με το παραπάνω) τα μνημόνια.

Επικαιροποιείς το μνημόνιο (βλέπε κι’ άλλα βάρη για εργαζόμενους)

Περικόπτεις και άλλο τους μισθούς.

Η ανεργία καλπάζει.

Μειώνεις κι’ άλλο (κι’ άλλο, κι’ άλλο) τις συντάξεις.

Καταργείς τα Ταμεία των εργαζομένων.

«Κουρεύεις» ότι βρεις μπροστά σου.

Απειλείς, εκβιάζεις και τοποθετείς το πιστόλι στον κρόταφο των εργαζομένων.

«Πείθεις» τη Βουλή να ψηφίσει ότι υπαγορεύει η Τρόικα

Χλευάζεις, ειρωνεύεσαι και υποσκάπτεις κάθε αντίδραση, κάθε κινητοποίηση.

Διασπάς, όπου μπορείς, το συνδικαλιστικό κίνημα με το πρόσχημα ότι οι κινητοποιήσεις θα καπελωθούν από τις οργανώσεις της αριστεράς (νάτος και ο κομμουνιστικός παμπούλας)

Σχηματίζεις ανίερες και περιστασιακές πλειοψηφίες στην ΟΕΛΜΕΚ για να μη συμμετάσχει στις κινητοποιήσεις, έτσι για να πείσεις ότι οι μορφωμένοι δεν βγαίνουν στους δρόμους, κάτι ξέρουν!!

Ασκείς κριτική στην ΠΟΕΔ (Οργάνωση των δασκάλων) για τη συμμετοχή της, ότι δήθεν παραπλανήθηκε (δυο φορές) και διαμαρτυρόταν έξω από το Υπουργείο Οικονομικών, άκουσον – άκουσον, δίπλα από τους εργάτες της ΠΕΟ.

Φυσικά, ελλείψει, επιχειρημάτων ακούς και το σλόγκαν «εσείς τους φέρατε». Φτάνει πια το παραμύθιασμα. Την Τρόικα την έφεραν αυτοί που έχουν τις ίδιες θέσεις μαζί της, την ίδια φιλοσοφία, κοσμοθεωρία, πολιτική αντίληψη, ιδεολογία. Την έφεραν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές των σημερινών κυβερνώντων, και όταν ήταν αντιπολίτευση, μέσα από την κυβερνώσα Βουλή και σήμερα μέσα από την κυβερνητική πολιτική.

Επιβεβαίωση όλων των πιο πάνω αποτελεί και η ενέργεια της κυβέρνησης να καλέσει στον τόπο μας, έναντι ενάμιση εκατομμυρίου ευρώ, την Παγκόσμια Τράπεζα για να μας αξιολογήσει και να εισηγηθεί μέτρα.

Στην παιδεία είναι κι’ όλας έτοιμη. Εισηγείται σημεία και τέρατα. Στήνει την εκπαίδευση στο απόσπασμα. Ο Υπουργός Παιδείας, δηλώνει ότι με βάση τις εισηγήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας ετοιμάζει οδικό χάρτη με μέτρα. Και θ’ αρχίσει η σταδιακή εφαρμογή τους. Δυο απλές επισημάνσεις: Πρώτο, η φιλοσοφία της Παγκόσμιας Τράπεζας εδράζεται στην ιδιωτική εκπαίδευση. Και δεύτερον, όπου εφαρμόστηκαν εισηγήσεις της για την εκπαίδευση, έκλεισαν σχολεία, απολύθηκαν εκπαιδευτικοί και μπήκαν ταξικοί φραγμοί στη μόρφωση των παιδιών. Το θατσερικό μοντέλο αποτελεί – ίσως – και το δικό της πρότυπο.

Είναι τυχαίο άραγε; Αυτά που εισηγείται η Παγκόσμια Τράπεζα για την εκπαίδευση να είναι ταυτόχρονα και πρόνοιες του επικαιροποιημένου μνημονίου Τρόικας – Αναστασιάδη;

Και η Λαγκάρτ το βιολί της. Όσο μειώνονται τα εισοδήματά μας, τόσο μας συγχαίρει, μας επικροτεί, μας ενθαρρύνει, αντέξετε ακόμα λίγο, κι’ αν πάμε να διαμαρτυρηθούμε μας υπενθυμίζει ότι «έχουμε ακόμα αρκετό δρόμο». Καλύψαμε όμως αρκετούς δείκτες. Αλήθεια, αν τώρα, λέμε, θεωρητικά πάντοτε, αν δουλεύουμε χωρίς μισθό, έτσι για ένα πιάτο φαί, ίσα – ίσα για να κρατιόμαστε στη ζωή, δε θα καλύψουμε και θα υπερκαλύψουμε ΟΛΟΥΣ τους δείκτες;

Τι θα πει τότε η κυρία Λαγκάρτ; Ότι έχουμε ακόμα αρκετό δρόμο; Εμείς θα της λέμε ότι φτάσαμε στο τέρμα κι’ αυτή θα μας λέει «και τώρα σκάβετε, σκάβετε, υπάρχει πολύς δρόμος»…

Εμείς, λοιπόν και οι δείκτες είμαστε με μαθηματική ακρίβεια αντιστρόφως ανάλογα. Όσο ευημερούν οι δείκτες, τόσο εμείς… σκάβουμε.

Γι’ αυτό κύριοι της κυβέρνησης, μη μας ζητάτε να πανηγυρίσουμε μαζί σας. Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο ποίημα. Με την κυρία Λαγκάρτ δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα. Αλλά και εσάς δεν σας καταλαβαίνουμε πια. Δεν σας ακούμε, δεν σας βλέπουμε, έχουμε χάσει κάθε επαφή, φύγατε πολύ μακριά. Η αλαζονεία, η απαξίωση, η αυταρέσκεια και η εγωπάθεια, σας έδωσαν φτερά. Συμπεριφέρεστε ως Ρωμαίοι Αυτοκράτορες, όχι στην ακμή, αλλά στην παρακμή της Ρώμης. Και γνωρίζετε ποιο ήταν το τέλος. Και τις παρηκμασμένης Ρώμης και των Αυτοκρατόρων της, αλλά και του λύμπουρα που του έδωσε ο Θεός φτερά…