Μέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Αντώνης Αντωνίου.

Βουλευτής Πάφου, ΔΗΚΟ.

Mέρα μνήμης η 19η Μαΐου.Μια ακόμη μαύρη επέτειος,κατά την οποία μνημονεύεται από όλους τους Έλληνες η γενοκτονία των Ελλήνων του Ευξείνου Πόντου.Οι Πόντιοι αποτελούσαν πάντοτε ένα ζωτικό κομμάτι της περιοχής και παρόλο που ήταν μακριά από τον εθνικό κορμό της ελληνικής χερσονήσου και των δυτικών παραλίων της Μικράς Ασίας, διέγραψαν την δική τους πορεία η οποία, όμως, ήταν παράλληλη με αυτήν των υπολοίπων Ελλήνων.Παρά τις κακουχίες διατήρησαν αναλλοίωτη την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη και την Ελληνική Γλώσσα.

Οι Πόντιοι κατάφεραν να διατηρήσουν την εθνική τους συνείδηση με συνέπεια πάντα να αποτελούν για τους Οθωμανούς Τούρκους έναν πονοκέφαλο για την συγκεκριμένη περιοχή .

Συγκεντρωμένοι ως επί το πλείστον στα αστικά κέντρα,οι Πόντιοι στις αρχές του 20 αιώνα είχαν ξεπεράσει τις 700.000.Οι Πόντιοι δεν αναπτύχθηκαν μόνο πληθυσμιακά αλλά και πνευματικά. Ενώ το 1860 υπήρχαν μόλις 100 σχολεία σε όλον τον Πόντο, το 1919 υπολογίζονταν να ξεπερνούν τα 1400.Ανάμεσά τους ήταν και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας.

Πολλοί Έλληνες του Πόντου ήταν δάσκαλοι,καθηγητές,τραπεζίτες,γιατροί και άλλοι σπουδαίοι επιστήμονες. Μεγαλούργησαν ακόμη στο εμπόριο, στις τέχνες και στα γράμματα. Έκτισαν δεκάδες Ιερές Μονές που διατηρούσαν επί χρόνια, με πιο γνωστή την Παναγία Σουμελά .

Ο Ποντιακός Ελληνισμός,από την πτώση της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας το 1461 γνώρισε συνεχείς διωγμούς,σφαγές, ξεριζωμούς και προσπάθειες για βίαιο εκτουρκισμό του.Το Δεκέμβριο του 1916 εκπονείται σχέδιο εξόντωσης του άμαχου Ελληνικού πληθυσμού του Πόντου που εφαρμόστηκε κλιμακωτά. Το σχέδιο προέβλεπε άμεση εξόντωση των ανδρών των πόλεων από 16-60 και εξορία του υπόλοιπου πληθυσμού στα ενδότερα της Ανατολής με πρόγραμμα σφαγής.Το πρόγραμμα ξεκίνησε 15 ημέρες αργότερα και εφαρμόστηκε κυρίως στις περιοχές της Σαμψούντας και της Πάφρας. Το αποκορύφωμα της τραγωδίας θα γραφτεί στις 19 Μαΐου του 1919.Ο Μουσταφά Κεμάλ,μετέπειτα Ατατούρκ,αποβιβάστηκε στην Σαμψούντα προκειμένου να ξεκινήσει την δεύτερη ιστορικά,φάση της εξόντωσης των Ελλήνων της βόρειας Μικράς Ασίας.Μέχρι το 1923 εξοντώθηκαν περίπου 353.000 άτομα,δηλαδή ο μισός ποντιακός πληθυσμός.Οι έως τότε λειτουργούντες 1.134 Ιεροί Ναοί και τα 960 σχολεία της περιοχής καταστρέφηκαν ολοσχερώς .

Επίλογο της τραγικής ποντιακής γενοκτονίας αποτελεί ο βίαιος ξεριζωμός των επιζώντων μετά τη Μικρασιατική καταστροφή .Με τη συνθήκη της ανταλλαγής των πληθυσμών οι ξεριζωμένοι εγκαταλείπουν την πατρώα γη,παίρνοντας μαζί τους τα ιερά τους κειμήλια και λίγο χώμα από τη γη του Πόντου .

Η σημασία της αναγνώρισης της 19ης Mαΐου,δεν περιορίζεται στην ιστορική δικαίωση του πολύπαθου ποντιακού Eλληνισμού.Oσο σημαντική κι αν είναι από μόνη της και για την ιστορική συνείδηση ,η αναγνώριση είναι πολλαπλά επίκαιρη .

΄Οπως κάθε μέρα μνήμης ,έτσι και αυτή φορτίζεται από την τρέχουσα Iστορία.Όσο καλόπιστοι και να είμαστε,σε όσες πράξεις καλής θέλησης και να προβούμε η Τουρκία δεν φαίνεται να αλλάζει στάση.Η σημερινή μέρα ,επίκαιρη όσο ποτέ,μας θυμίζει ότι η Τουρκία δεν πρόκειται εύκολα να υποχωρήσει αν δεν πετύχει τα σχέδια της.Θεωρείται απ'όλους μας αυτονόητο ότι οι Τούρκοι πρέπει να προχωρήσουν στην αναγνώριση της γενοκτονίας και να ζητήσουν συγνώμη από τους συγγενείς των χιλιάδων θυμάτων τους,όπως έπραξε η σύγχρονη Γερμανία για τα εγκλήματα του ναζισμού και η παπική εκκλησία για τα εγκλήματα κατά της Ορθοδοξίας .

Αντ ' αυτού,όμως, η Τουρκία,όχι μόνο δεν έχει ζητήσει ποτέ συγνώμη για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και για την βάρβαρη τουρκική εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή στην Κύπρο,αλλά συνεχίζει να είναι αμετανόητη για τα εγκλήματα που διέπραξε και εξακολουθεί να προβαίνει σε αλλεπάλληλες προκλήσεις.Λαός με αδύναμη μνήμη που ξεχνά το παρελθόν είναι καταδικασμένος να επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη.Οφείλουμε να είμαστε σε εγρήγορση γιατί η Τουρκία καραδοκεί για να εκμεταλευτεί τυχόν νέα λάθη μας.Η ιστορία απλά το επιβεβαιώνει.