Έφυγε από τη ζωή ο δρ. Γιάννης Φεσάς του Κέντρου Μελετών «Ακτή»

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Το Κέντρο Μελετών και Έρευνας ΑΚΤΗ πενθεί σήμερα τον δικό του άνθρωπο, τον δρα Γιάννη Φεσά, εκ των ιδρυτών της και επί 20ετία Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου. Έφυγε τα ξημερώματα για το μεγάλο ταξίδι, στην αγκαλιά των παιδιών του και αύριο κηδεύεται στη γη της Πάφου.

Ανακοίνωση της Ακτής αναφέρει ότι είναι κάποιοι άνθρωποι που χαράζουν πορεία σεμνά, ταπεινά, με γνώση.

« Επιστήμονες λαμπροί, πρωτοπόροι, με καινοτόμο σκέψη και ανιδιοτελή δράση, με ήθος και εντιμότητα», αναφέρεται. « Είναι αυτοί που μας κάνουν να καμαρώνουμε, γιατί, μέσα στον πολτό της απαξίωσης και της διαφθοράς, ο τόπος μας μπορεί να βγάλει και τέτοιους ανθρώπους.

Είναι αυτοί οι πολύτιμοι «πατριώτες» σε καιρό ειρήνης. Ο Γιάννης Φεσάς, ανήκει σε αυτή τη σπάνια κατηγορία: από την Πάφο ξεκίνησε, γιός του Πάφιου πρωτοπόρου Χημικού Πέτρου Φεσά.  Διδάκτωρ Χημικός Μηχανικός με σπουδές σε Αγγλία, Αυστραλία και Αμερική, με ειδικότητα στις βιομηχανικές εφαρμογές. Η ζωή μας ευλόγησε να βρεθούμε κοντά στον Γιάννη από τα πρώτα επαγγελματικά μας βήματα, μας στήριξε, μας περπάτησε το δρόμο της καινοτομίας και της επιστήμης και είμαστε, από τότε, μια οικογένεια».

Σε ομιλία του στην βράβευσή του το 2014 ως Επιστήμονας της χρονιάς, είχε πει: «Ξεκίνησα την επαγγελματική μου καριέρα αμέσως μετά την τουρκική εισβολή. Τότε ιδρύθηκε η εταιρεία μου. Είχα την επιλογή να φύγω ή να μείνω. Έδωσα την ίδια απάντηση στο δίλημμα αυτό τότε, όπως δίνω και σε πολλούς νέους σήμερα: «αν ο κάθε ένας φεύγει, τότε ποιοι θα ξανακτίσουν αυτό τον τόπο»;

Αντιμετωπίζοντας τις μυριάδες των ελλείψεων, αφιέρωσα και χρόνο και χρήμα στο να δοκιμάσω, να κάνω τη διαφορά. Για πάρα πολλούς λόγους δεν τα κατάφερα όλα, αλλά τουλάχιστον προσπάθησα. Κυνήγησα τα όνειρά μου, αλλά κάποτε ξύπνησα για να δω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων γύρω μου δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί τον πατριωτισμό εν καιρώ ειρήνης. Ο εγωισμός υπεράνω πάντων.

Κάποια πράγματα με στεναχωρούν πάρα πολύ:

Να ακούω νέους απόφοιτους πανεπιστημίων να λεν «ετέλειωσα», μόλις πάρουν το πτυχίο τους ενώ τότε μόλις αρχίζει η προσπάθεια, η μελέτη!

Να ακούω το «δεν γίνεται» από άτομα επιφορτισμένα με την ευθύνη του να κάνουν κάτι

Να βλέπω την βλακεία και την ανικανότητα να συνοδεύονται από εξουσία και αντίστροφα

Να βλέπω να μας περιστοιχίζει τόση γνώση και να αγνοούμε την ύπαρξη της

Να μην τολμούμε να δοκιμάσουμε

Να πιστεύουμε ότι πάντα φταίει κάποιος άλλος για δεινά μας

Θέλω να μεταφέρω ένα μήνυμα στους νέους μας: «Δεν μπορώ να παραδώσω την σκυτάλη αν δεν τρέχει κάποιος δίπλα μου».