Τοπική αυτοδιοίκηση και τροχαία

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΤΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ ΣΑΒΒΙΔΗ

Μέλους του Ε.Γ. ΔΗΚΟ

Δυστυχώς ο αριθμός των οδικών δυστυχημάτων συνεχίζει να είναι μεγάλος με αποτέλεσμα καθημερινά να θρηνούμε ανθρώπους και το ερώτημα που τίθεται είναι αν οι Δήμοι μπορούν να βοηθήσουν στην μείωση των οδικών δυστυχημάτων.

Πιστεύω ότι οι Δήμοι μπορούν να διαδραματίσουν καταλυτικό ρόλο τόσο στην πρόληψη όσο και στην μείωση των ατυχημάτων γι΄αυτό είναι καλά τώρα μέσα στα πλαίσια του διαλόγου για αναδιάθρωση τοπικής αυτοδιοίκησης να συζητηθεί και το θέμα αυτό.

Θα πρέπει να επανεξεταστούν τα καθήκοντα και οι αρμοδιότητες των τροχονόμων και να τους επιτρέπει  απο την νομοθεσία να τους παραχωρήσουν και άλλες αρμοδιότητες και καθήκοντα, όπως για παράδειγμα να μπορούν να ελέγχουν τους οδηγούς εάν φορούν τη ζώνη ασφαλείας τους ή εάν οδηγούν και χρησιμοποιούν τα κινητά τους τηλέφωνα. Δεν θα πρέπει οι τροχονόμοι να ασχολούνται μόνο με την παράνομη στάθμευση αλλά θα πρέπει να έχουν περισσότερη συμμετοχή στην προληπτική αστυνόμευση.

Οι Δήμοι θα πρέπει να αξιοποιήσουν, αν και αυτοί το επιθυμούν, τους αφυπηρετήσαντες αστυνομικούς και να τους εξουσιοδοτούν με συγκεκριμένα καθήκοντα και αρμοδιότητες. Ίσως αυτό μπορεί να γίνει σε εθελοντική βάση.

Επίσης θα πρέπει οι Δήμοι να προχωρήσουν στήν ανακατασκευή - επιδιόρθωση - αναβάθμιση μεγάλου μέρους τους οδικού δικτύου. Υπάρχουν περιοχές σε Δήμους  που το οδικό δικτύο είναι σε άσχημη κατάσταση και χωρίς σωστή σηματοδότηση.

Αναγκαία θεωρώ επίσης  την συνεχή ενημέρωση οδηγών μέσω ειδικού ραδιοφωνικού δικτύου κάλυψης για την κατάσταση των δρόμων και την ύπαρξη προβλημάτων εξ αιτίας ατυχημάτων, κατασκευής έργων, κακών καιρικών συνθηκών κλπ.

Επίσης θεωρώ ότι η παρακολούθηση της κίνησης των οχημάτων και των παραβάσεων εξ αποστάσεως μέσω καμερών και επιτοπίως από περιπολικά των Δήμων με εξειδικευμένο προσωπικό θα βοηθήσουν σημαντικά στην μείωση των τροχαίων δυστυχημάτων.

Οι Δήμοι έχουν καθήκον να μεριμνούν για τον κάθε δημότη τους, γι’αυτό και πιστεύω ότι με τα πιο πάνω μέτρα μπορούν να συμβάλουν στη μείωση των οδικών δυστυχημάτων.

Ζούμε σε μια εποχή όπου πλέον τίποτα δεν είναι εύκολο, όπου πρέπει να προλάβουμε πολλά πράγματα, κι ας είναι η εποχή όπου η τεχνολογία κάνει θαύματα, όπου ο άνθρωπος μελετά πλέον το σύμπαν ολόκληρο κι όχι απλά "πήγε στο φεγγάρι"! Η εποχή λοιπόν, αυτή, μας πιέζει, μας έχει "βάλει τα δυό πόδια σε ένα παππούτσι" κι όλο τρέχουμε να προλάβουμε! Να πάμε έγκαιρα στην δουλειά, να πάμε έγκαιρα στο ραντεβού, να πάμε πιο πριν από τους άλλους για να βρούμε πάρκιγκ, όλα αυτά όμως, πολλές φορές δεν τα βάζουμε σε σειρά, σε προγραμματισμό. Και τρέχουμε την τελευταία στιγμή να καλύψουμε το χαμένο χρόνο, και πολλές φορές παραβιάζουμε τα σήματα της τροχαίας, τους νόμους, τους μονοδρόμους πολλές φορές τους κάνουμε διπλής κατευθύνσεως (ενώ ξέρουμε ότι δεν είναι έτσι!), αρκετές φορές περνάμε "με κόκκινο", πιωμένοι, κι άλλες πολλές παραβιάσεις διαπράττουμε καθημερινά, τις πιο πολλές φορές  συνειδητά. Αρκετές δε είναι οι περιπτώσεις όπου αρκετοί οδηγοί δεν φοράνε τις ζώνες ασφαλείας τους ή τα κράνη και τα υπόλοιπα μέτρα προστασίας που πρέπει να τηρεί ένας οδηγός.
Πρέπει να αλλάξουμε, να είμαστε πολύ πιο προσεκτικοί γιατί τα αυτοκίνητα τώρα πια δεν είναι 2-3, ούτε δέκα, αλλά τώρα πια έχουν αυξηθεί κι αυτά κατά πολύ αφού η εποχή που ζούμε μας έχει καταντήσει (γιατί κατάντια είναι), κάθε οικογένεια να έχει κι από τέσσερα αυτοκίνητα το λιγότερο στο σπίτι. Και το κακό είναι πως δεν είναι είδος πολυτελείας, αλλά ανάγκης, το να υπάρχουν τόσα αυτοκίνητα στις οικογένειες.

Ας  εφαρμόσουμε λοιπόν, από σήμερα, έστω, τα όσα λένε οι νόμοι κι οι κανόνες οδικής κυκλοφορίας για το καλό όλων μας. Πόσους νεκρούς πρέπει να θρηνήσουμε για να αντιληφθούμε ότι παραμονεύει ο κίνδυνος να "φύγουμε από το σπίτι μας και να μη... γυρίσουμε πίσω;"

Τα περισσότερα θύματα είναι νέοι και αν αναλογιστεί κανείς την απώλεια τόσων νέων ανθρώπων είναι σαν ψαλίδισμα των προσδοκιών αυτού του τόπου, είναι λες και ακρωτηριάζουμε το μέλλον της κοινωνίας μας γιατί κάθε νέος άνθρωπος που χάνεται, χάνεται μαζί και μια ελπίδα αυτού του τόπου...