ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Restaurant: Ψηλαφώντας τη ζωή που χάνεται

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Από όλες τις ειδήσεις των τελευταίων μηνών, η πιο ωραία ήταν η χθεσινή για την δημιουργία του «Λευκώματος Ενθυμημάτων» για την Πάφο- ούτε η τουριστική κίνηση του καλοκαιριού που έφερε ζεστά ευρωπουλάκια, ούτε η διαλεύκανση των σκανδάλων που έφερε την τάξη και την ηθική στη μικρή μας δημοκρατία, ούτε οι συνεχιζόμενες δίκες στο Κακουργιοδικείο που δίνουν το μήνυμα του άγρυπνου κράτους-τιμωρού, ούτε η όπερα που ανάθεμα και αν υπάρχει άνθρωπος που δεν βλαστημά την ώρα και τη στιγμή που μπλέκει με τις τροχαίες διευθετήσεις στην Κάτω Πάφο, ούτε και τα κλείσιμο των ψηφοδελτίων για τις εκλογές του Μάη που άρχισε από τώρα, λες και θα γινόταν χαμός από ενδιαφερόμενους και έτρεξαν να προλάβουν.

Αλλά, η συγκέντρωση στη Λέσχη Ευσέβεια με πρωτοβουλία του «Πάφος 2017» για να πιάσει πάλι ο άνθρωπος της πόλης το νήμα της ζωής του- η φωτογραφία που μου έστειλε χθες η φίλη, με απλούς παφίτες να είναι σκυμμένοι πάνω από το τραπέζι με την πράσινη τσόχα και να ανασκαλεύουν δεκάδες μαυρόασπρες φωτογραφίες του παλιού Κτήματος, νομίζω είναι η εικόνα της χρονιάς για την Πάφο.

*Ούτε πομπώδεις συγκεντρώσεις σε χλιδάτα ξενοδοχεία με χαιρετισμούς για την κάμερα και τους επίσημους, ούτε ανοιχτές συγκεντρώσεις για να μας δούνε μέσω τηλεοράσεων παντού, ούτε κλειστές λέσχες για να αυτοβαυκαλιζόμεθα πόσο προχω είμαστε εμείς τα μέλη- που, σε αντίθεση με το ταπεινό πόπολο, έχουμε τους δικούς μας κανόνες επικοινωνίας, τα δικά μας καταστατικά, τον δικό μας κώδικα ένδυσης και συμπεριφοράς και άμα λάχει ανάβουμε στο καπάκι και ένα Cohibas για να ηρεμήσουμε από την πολλή σκέψη.

*Ένα απλό κάλεσμα στους ανθρώπους της Πάφου να έρθουν στον παραδοσιακότερο καφενέ στην καρδιά της πόλης. Να πουν τις δικές τους ιστορίες, να φέρουν και να δουν φωτογραφίες από τη ζωή τους σε τούτη τη γωνιά του νησιού, να διηγηθούν πράματα στους ανθρώπους της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας, να καταγραφεί η καθημερινότητα τους-  οι άνθρωποι που έσκυβαν πάνω από το τραπέζι με τις φωτογραφίες, αναζητούσαν τη ζωή που χάνεται, όχι την δημοσίευση τους στα lifestyle περιοδικά του σαββατοκύριακου ή τη μούρη τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

*Ξαναπιάνοντας το νήμα απο κει που το άφησαν, όταν έφυγαν από τις αυλές και μπήκαν στο ίντερνετ.