Πόπη Αθηνοδώρου-Μάντη: Ο Κύπρου Χρυσόστομος, πίσω από το αρχιεπισκοπικό σχήμα

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Είναι ένα από τα πρόσωπα που είχαν συνεργασία, αλλά και προσωπική φιλία με τον εκλιπόντα Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κοντά μισόν αιώνα. Η γνωστή δικηγόρος της Πάφου Πόπη Αθηνοδώρου-Μάντη, είχε το προνόμιο να είναι κοντά στον Αρχιεπίσκοπο, τόσο σε ζητήματα εργασίας που αφορούσαν στο αρχιεπισκοπικό του έργο, όσο και σε κοινωνικό και προσωπικό επίπεδο. Για πρώτη φορά σήμερα η κ. Αθηνοδώρου-Μάντη, μιλά για όσα δεν έδειχναν οι κάμερες σχετικά με τον μακαριστό Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Κύπρου, κάνοντας λόγο για ένα άνθρωπο που έδειξε στην Κύπρο ότι Αρχιεπίσκοπος δεν είναι τίτλος, αλλά κοινωνικό έργο.

« Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος με πάντρεψε πριν 40 χρόνια, βάφτισε τα δύο μου παιδιά, 38 και 36 χρόνων, κήδεψε τους γονείς μου και ήταν πάντα παρών σε όλες τις φάσεις της ζωής εμένα και της οικογένειας μου», τονίζει. « Ήταν ένας μοναδικός άνθρωπος για όσους ήταν στον περίγυρο του και τον γνώρισαν πίσω από τις επίσημες εικόνες. Ακούγεται κλισέ ίσως, αλλά πραγματικά το πιστεύω και το φωνάζω ότι ο Αρχιεπίσκοπος ήταν δώρο Θεού για την Κύπρο. Σε μια περίοδο που όλα σχεδόν είναι ψεύτικα και δήθεν, αυτός μπορούσε να είναι αληθινός.

Είχε όραμα, έθετε στόχους και τους υλοποιούσε. Και όλα αυτά χωρίς επίδειξη και δημοσιότητα».

Η Πόπη Αθηνοδώρου-Μάντη αποκαλύπτει και την θέση του ίδιου του εκλιπόντος, σχετικά με την συνηθέστερη, ίσως, «κατηγορία» που τον ακολουθούσε από την εποχή κιόλας των πρώτων του χρόνων ως Μητροπολίτη Πάφου: Αυτή του «μπίζνεσμαν», που λειτουργεί ως τέτοιος αντί ως ιερωμένος:

« Με ενοχλούσε πάντα η μόνιμη επωδός πολλών ότι «αυτός δεν είναι ιερωμένος, είναι επιχειρηματίας» και του το έλεγα. Μακαριότατε, του έλεγα στις συνάξεις μας, είναι λάθος να αφήνετε τόσο κόσμο να λέει τέτοιες ανακρίβειες επειδή δεν ξέρει πού πάνε τα λεφτά από τις επιχειρηματικές κινήσεις της Εκκλησίας.

Χαμογελούσε πάντα όταν έκανα αυτή την παρατήρηση και μου έλεγε: « Πόπη, εγώ δεν έχω ανάγκη να ανεβάσω τις μετοχές μου και την δημοφιλία μου. Εγώ ξέρω γιατί κάμνω μπίζνες και πού βοηθούν αυτές».

Ήταν «επιχειρηματίας» για να μπορεί η Εκκλησία να υλοποιεί το κοινωνικό και φιλανθρωπικό του πλάνο, όχι για να πλουτίσει ο ίδιος ή τα ταμεία της Αρχιεπισκοπής».

Η κ. Αθηνοδώρου-Μάντη γνώριζε τον Χρυσόστομο Β’ όσο λίγοι και στις πιο ιδιωτικές του στιγμές. Ζούσε μέσα στον κόσμο και όχι σε χρυσά κλουβιά απομονωμένος, λέει χαρακτηριστικά.

«Τον καλούσαμε τακτικότατα για φαγητό και πάντα ανταποκρινόταν», θυμάται. « Και ο ίδιος όμως, ήταν άνθρωπος που αρέσκετο στο να καλεί δικούς του ανθρώπους και να συντρώγει μαζί τους. Τηλεφωνούσε και τον άκουγα να λέει « έχω πολλά ωραία γεμιστά σήμερα, πάρε τον Κώστα (σ.σ. τον σύζυγο της) και ελάτε».

Πριν ασθενήσει, η εικόνα του κάθε σαββατοκύριακο ή αργία που ερχόταν στο σπίτι του στην Τάλα, ήταν η εικόνα ενός νοικοκύρη που υποδεχόταν φίλους του και του άρεσε να τους περιποιείται. Τον θυμάμαι να μπαίνει ο ίδιος στην κουζίνα, να κόβει τυρί, λαχανικά, να βάζει ξηρούς καρπούς και να φέρνει ποτό για να φάμε και να πιούμε όλοι μαζί».

Μέχρι και τις τελευταίες μέρες που είχε πλήρη διαύγεια και λίγες δυνάμεις, αναφέρει, έβαλε συνεργάτη του να μου τηλεφωνήσει για να μου πει το συνηθισμένο του αστείο όταν μας καλούσε για φαγητό στην Αρχιεπισκοπή όταν του έφερναν κυνήγι. «Πόπη, εβούρησεν ένας λαγός και μπήκε στο ψυγείο. Πιάσε την Μαρούλα και τον Δημητράκη (σ.σ. τα αδέλφια του) και ελάτε να τον φάμε».

Αποκαλύπτει δε και μια πτυχή των τελευταίων εβδομάδων του μακαριστού Αρχιεπισκόπου. Ήθελε, λέει, να «αποχαιρετήσει» αγαπημένους του χώρους στην Πάφο:

« Έστω και με τεράστια κινητικά προβλήματα, πήγαμε το τελευταίο διάστημα σε περιοχές που αγαπούσε, όπως στη Μονή Αγίου Νεοφύτου, αλλά και σε εστιατόρια που τις παλιές καλές εποχές του άρεσε να συντρώγουμε. Μόλις μια εβδομάδα πριν το μοιραίο, ξέροντας πως όταν ήταν Μητροπολίτης Πάφου αρέσκετο να πηγαίνει στην Πέτρα του Ρωμιού και να αγναντεύει το περιβάλλον τρώγοντας ένα παγωτό από την καντίνα εκεί, τον ρώτησα αν ήθελε να πάμε μια βόλτα στην περιοχή.

Μου είπε ότι το ήθελε πολύ, αν και η κατάσταση του ήταν ήδη πολύ βεβαρημένη. Και μπορώ σήμερα να σας πω, ότι τον μεταφέραμε στην Πέτρα του Ρωμιού, τον βοηθήσαμε να ανέβει στο σημείο που του άρεσε και να απολαύσουμε την φυσική καλλονή του τοπίου για τελευταία φορά».

Η στενή συνεργάτιδα του εκλιπόντος Προκαθημένου της Εκκλησίας της Κύπρου, τονίζει ότι κοινωφελή έργα τα οποία υλοποίησε στην Πάφο ή συνέδραμε σε αυτά, είναι καλά γνωστά σε όλους στην επαρχία. Είτε αυτά είναι τα εξωραιστικά και εμπλουτιστικά έργα της γενέτειρας του, Τάλας, είτε η συνδρομή του στην ανέγερση του ναού του Αγίου Νικολάου στην παραλία της Γεροσκήπου, είτε η συνεισφορά του στις υποτροφίες φοιτητών της Πάφου.

« Αυτό που θέλω να πως κλείνοντας», τονίζει, « είναι ότι τον ήξερα πολύ καλά για δεκαετίες. Γι’ αυτό και χάρηκα ειλικρινά όταν εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, επειδή η Εκκλησία μας θα είχε τον Προκαθήμενο που της άξιζε. Λυπήθηκα όμως παράλληλα, γιατί η Πάφος θα έχανε ένα μοναδικό ιεράρχη και άνθρωπο».