ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ: Οικογένεια Άνταμς

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Μάλιστα... Ο αξιότιμος κύριος Ορφανίδης. Να  κατακεραυνώνει όλο το σύστημα (πλην του ιδίου, ως συστατικό στοιχείο του). Να διαγιγνώσκει (κάποια χρόνια μετά) ότι έγιναν ολέθρια λάθη και παραλείψεις προκειμένου να οδηγηθούμε εδώ που οδηγηθήκαμε. Να ρίχνει τα δηλητηριώδη (και εκ του ασφαλούς πλέον) βέλη του σε κόμματα και πρόσωπα ότι αποδείχθηκαν από κατώτεροι των περιστάσεων μέχρι άχρηστοι να διαχειριστούν τις δύσκολες καταστάσεις που μας έσερναν στον γκρεμό. Να βαθμολογεί Προέδρους της Δημοκρατίας, υπουργούς, θεσμικούς παράγοντες, κόμματα, βουλευτές με τον τρόπο που οι αθλητικογράφοι βαθμολογούν τους εντεκαδάτους του αγώνα της Κυριακής-όλοι πήραν κάτω από τη βάση, γι’ αυτό και ήρθε η διαβάθμιση, ενώ ο μυρωδιάς ο προπονητής άφησε στον πάγκο τη μόνη παιχτούρα που είχε η ομάδα.

*Κάθεσαι και παρακολουθείς τα διαδραματιζόμενα από τηλεοράσεως και πιάνεις τον εαυτό σου να νοιώθει άβολα- μπας και είμαι στις αρχές του αλτσχάιμερ και μου το κρύβουν οι δικοί μου; Αυτός ο τύπος με τη λαχανή γραβάτα, το χτένισμα των ‘60s και το passe μυωπικό γυαλί, δεν ήταν ο πρώην Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας; Και η Κεντρική Τράπεζα, αν θυμάμαι καλά ακόμα, δεν ήταν ο αρμόδιος ανεξάρτητος φορέας για να μας διαφυλάξει από όσα μας βρήκανε τελικά; Και ο τότε Διοικητής της, αν δεν έχει καλπάσει η άνοια και δεν το πήρα χαμπάρι, δεν είχε κάνει γαργάρα τα όσα καταγγέλλει σήμερα, αρκούμενος να συνεχίσει τη λαμπρή οικονομική σταδιοδρομία του στην άλλη άκρη της γης, διδάσκοντας μας πλέον από το skype;

*Απέναντι του, οι αξιότιμοι κύριοι βουλευτές. Να συνεχίζουν το παιγνίδι που ξέρουν τόσο καλά-αναλόγως κόμματος να ειρωνεύονται τον αξιολύπητο αξιότιμο κύριο Ορφανίδη ή να κουνούν επιδοκιμαστικά το κεφάλι, ικανοποιημένοι που αδειάζει τους πρώην και αποθεώνει τους νυν.

Αρκούμενοι για πολλοστή φορά στο ρόλο του εκ των υστέρων κριτή, ενώ επί της ουσίας μοναδικός τους ρόλος ήταν αυτός του κερατωμένου συζύγου-που έμαθε τελευταίος ότι το σπίτι του διαλύθηκε. Δεν έχει σημασία όμως, σημασία έχει ότι στο τέλος της ημέρας θα σταθούμε στο πόντιουμ και θα πούμε δύο ατάκες που θα παίξουν στα δελτία ειδήσεων-δηλώνω, άρα υπάρχω.

*Κλείνω έντρομος την τηλεόραση-δεν είναι απίθανο να εμφανισθεί τώρα και ο αξιότιμος κύριος Πανίκος Δημητριάδης να μου φορτώσει την κατάρρευση της οικονομίας.

Τελικά, σ’ αυτό τον τόπο μόνο το χέρι που περπατά μόνο του μας λείπει για να γίνουμε Οικογένεια Άνταμς.