ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by COFFEEBRANDS: Οι δύσκολοι δεκαπενταύγουστοι της ζωής μας

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Στο ράδιο από το πρωί της μεγάλης γιορτής, λάμβανες την υπενθύμιση ότι ο Δεκαπενταύγουστος πια δεν είναι ο Δεκαπενταύγουστος της νιότης- τα λαικά προσκυνήματα στη Θεοτόκο, οι παραδοσιακές γιορτινές εξορμήσεις και οι οικογενειακές συνάξεις, είναι πια θύμισες στα βιβλία των πρώτων τάξεων του Δημοτικού μόνο, άντε για τους πιο ψαγμένους στο πρώιμο έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη:

«Και την ημέραν αυτήν, την παραμονήν της Κοιμήσεως πάλιν, τον ευρίσκομεν να κάθηται εις το προαύλιον του ναΐσκου, και να καπνίζη μελαγχολικώς το τσιμπούκι του, με τον ηλέκτρινον μαμόν... αναλογιζόμενος τόσα άλλα και τους οχληρούς δανειστάς του, οι οποίοι του είχαν πάρει εν τω μεταξύ το καλλίτερον κτήμα –ένα ολόκληρον βουνόν, ελαιώνα, άμπελον, αγρόν με οπωροφόρα δένδρα, με βρύσιν, με ρέμα, με νερόμυλον –και να εκχύνη τα παράπονά του εις θρηνώδεις μελωδίας προς την Παναγίαν.«Εκύκλωσαν αι του βίου μου ζάλαι, ώσπερ μέλισσαι, κηρίον, Παρθένε...»
Και επόθει ολοψύχως τον μοναχικόν βίον, ολίγον αργά, και επεκαλείτο μεγάλη τη φωνή τον «Γλυκασμόν των Αγγέλων, των θλιβομένων την χαράν», όπως έλθη εις αυτόν βοηθός και σώτειρα: «Αντιλαβού μου και ρύσαι  των αιωνίων βασάνων...».

*Αυτός ο Δεκαπενταύγουστος όμως ήταν πιο πιασάρικος από την γραφίδα που μεγάλου Έλληνα- είχε βία, δάκρυ, action, κινηματογραφικές αναπαραστάσεις, αίμα και άμμο. Είχε 45χρονα από την δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, με σκληρές ανακοινώσεις καταδίκης από κόμματα και πολιτικούς ταγούς που κάνουν τη διεθνή κοινότητα να μαρμαρώσει από τον φόβο της. Με διηγήσεις αυτοπτών και αυτήκοων μαρτύρων για το πώς ενήργησαν αστραπιαία, πλην όμως δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν την καταστροφή. Με αναλύσεις ειδικών για τα πολιτικά και παραπολιτικά δρώμενα που οδήγησαν στην τραγωδία και για τα οποία οι ίδιοι μεν προειδοποιούσαν, πλην όμως δεν...

*Πάνω απ’ όλα και αυτός ο Δεκαπενταύγουστος είχε ξανά τις θύμισες της «Ήλιος» να σέρνει πίσω του. Τα φαντάσματα των συγγενών να βολοδέρνουν επί της γης για 14ο συνεχή χρόνο, προσμένοντας μόνο το τέλος του εφιάλτη τους- καθότι ούτε πια από ανθρώπους, ούτε από θεσμούς, ούτε από Θεό προσμένουν. Ούτε δικαίωση, ούτε τιμωρία, ούτε καν απαντήσεις.

Διότι, τι απαντήσεις να θεωρείς ότι έλαβες από τα δραματοποιημένα ντοκιμαντέρ της τηλεόρασης για τους πιλότους που δεν έδρασαν εγκαίρως και για την κατασκευάστρια εταιρεία που δεν μερίμνησε να βελτιώσει από πριν; Ή από τους ειδικούς του κλάδου να εξηγούν για τα κουμπάκια και τη θέση τους, για τους τεχνικούς ελέγχους και τις παρανοήσεις;

Η μόνη απάντηση είναι η απουσία και το κενό- όλα τα άλλα είναι για τη μόστρα.

*Άλλος ένας Δεκαπενταύγουστος ήταν και πέρασε…