Ο Paolo Panizza σκηνοθετεί την όπερα «Το ελιξίριο του έρωτα»

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Στην Πάφο ο χώρος κατέχει σημαντικό ρόλο, υποστηρίζει ο σκηνοθέτης Paolo Panizza της φετινής παραγωγής της όπερας «Το ελιξίριο του έρωτα», του Gaetano Donizetti,  που θα παρουσιαστεί στο 15ο Pafos Aphrodite Festival, και για αυτό το λόγο σκοπεύει να το χρησιμοποιήσει ως ζωντανή οντότητα και όχι σαν απλό φόντο. Το φετινό 15ο Pafos Aphrodite Festival θα πραγματοποιηθεί το τριήμερο 6, 7 και 8 Σεπτεμβρίου, στο Μεσαιωνικό Κάστρο της Πάφου, με τη συμμετοχή μιας ομάδας καταξιωμένων καλλιτεχνών από τον οργανισμό Opera Futura από τη Βερόνα, αλλά και της Συμφωνικής Ορχήστρας Κύπρου.

Ο σκηνοθέτης Paolo Panizza άρχισε να ασχολείται με τη μουσική στην ηλικία των δεκατεσσάρων χρόνων στον οργανισμό Arena di Verona και βρέθηκε αργότερα να συνεργάζεται ως σκηνοθέτης στον ίδιο οργανισμό με τους καλύτερους και πιο διάσημους τραγουδιστές όπερας.  Σταθμός στην καριέρα του ήταν η συνεργασία με τον Pier Luigi Pizzi, έναν από τους καλύτερους σκηνοθέτες όπερας στις μέρες μας. Οι πιο πρόσφατες συνεργασίες του περιλαμβάνουν το 2011 στο Teatro Regio στη Πάρμα με το έργο του G. Verdi  «I vespri siciliani», στο Μέγαρο Μουσικής στην Αθήνα το έργο του G. Donizetti «Maria Stuarda», το 2012 την όπερα του G. Rossini «L’italiana in Algeri», στο Teatro Fraschini στη Πάβια και το 2013 το έργο του  G. Verdi  «Il finto Stanislao» στοTeatro Filarmonico στη Βερόνα.

Σχετικά με το έργο «Το ελιξίριο του έρωτα» ο Paolo Panizza δήλωσε: «Όταν πρωτοάκουσα το αριστούργημα του Gaetano Donizetti με εντυπωσίασε η αγνότητα της μουσικής και των χαρακτήρων του.  Έχοντας στο μυαλό μου αυτή την πρώτη εντύπωση και επηρεασμένος περισσότερο απ’ αυτό το συναίσθημα φαντάστηκα ένα ιδανικό τοπίο, δραματικό βέβαια, κτισμένο όμως πάνω σε φωτεινούς τόνους, παρά το συνηθισμένο αγροτικό και εξοχικό τοπίο.   Θα είναι η άφιξη του Ντουλκαμάρα, του πλανόδιου αγύρτη γιατρού και του ελιξιρίου του που θα φέρει το χρώμα στο χωριό, μεταφορά για το όνειρο και την ψευδαίσθηση η οποία συχνά φέρνει όλη την ποικιλία των χρωμάτων στη ζωή μας.  Ξυπνώντας τα συναισθήματα και την επιθυμία της νιότης βλέπω τον Ντουλκαμάρα ως ένα συμπαθέστατο κήρυκα της ζωντάνιας αντί ως ένα περαστικό πραματευτή. Αν το «Ελιξίριο του Έρωτα» ήταν παραμύθι δεν θα μπορούσε ο Ντουλκαμάρα να αποτελέσει ένα είδος από μηχανής Θεού δημιουργώντας λίγη ψευδαίσθηση και μαγεία; Δεν νιώθουμε επίσης συχνά την ανάγκη να εξαπατήσουμε τους εαυτούς μας στο να ψάξουμε λίγη ευτυχία; Δεν χρειαζόμαστε επίσης συχνά να βρούμε ένα Ντουλκαμάρα έτοιμο να μας προσφέρει το επιθυμητό ελιξίριο; Σκεπτόμενος αυτό, με σεβασμό προς το λιμπρέτο και την μουσική, η πρόθεση μου είναι λοιπόν να προσεγγίσω σκηνοθετικά αυτή την όπερα σαν ένα παραμύθι, αφηγημένο μέσα από την υπέροχη μουσική του Donizetti, με κάποιες όμως διασκεδαστικές προσθήκες».

Αναφερόμενος στο ανέβασμα της όπερας στο Μεσαιωνικό Κάστρο της Πάφου επεσήμανε: «Στην Πάφο, ο χώρος κατέχει ένα σημαντικό ρόλο, σαν να είναι ένας επιπλέον χαρακτήρας στην όπερα, εντυπωσιακός και μοναδικός!  Έτσι λοιπόν σκέφτηκα να αναμείξω στη σκηνοθεσία αυτό τον νεό χαρακτήρα, το Κάστρο της Πάφου, αναδεικνύοντας το όσο το δυνατό περισσότερο,  χρησιμοποιώντας το όχι απλώς σαν φόντο αλλά σαν ζωντανή οντότητα.  Το «Ελιξίριο του Έρωτα» διαδραματίζεται κυρίως σε μια πλατεία, οπότε θέλησα να επεκτείνω αυτή την πλατεία μέχρι το ακροατήριο χωρίς το συνήθη διαχωρισμό μεταξύ της σκηνής και του κοινού.  Ακόμα και η ορχήστρα θα φαίνεται περισσότερο από ότι συνήθως αφού η μουσική θα αποτελέσει την ιδανική γέφυρα μεταξύ αυτών που θα βλέπουν και θα ακούουν το αριστούργημα του Donizetti και αυτών που, πάνω στην σκηνή, θα το αναβιώνουν και θα το ζουν!»