Μνημόνιο ή μνημόσυνο;

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Του Λάζαρου Ομήρου.

Δημοτικού Συμβούλου ΕΔΕΚ Πάφου.

Ο τίτλος του παρόντος άρθρου θα μπορούσε κάλλιστα να τύχει μίας καταχρηστικής ερμηνείας. Κυρίως, από του κύκλους που εκπροσωπούν τη σημερινή πολιτική και οικονομική Ελίτ της Κύπρου. Είναι οι κατ' ισχυρισμόν «ορθολογιστές» που σε αντιπαραβολή του γνωστού Ρωμαϊκού αποφθέγματος «Υπέρτατος νόμος είναι η σωτηρία του Κράτους», προτάσσουν την αρχή ότι η σωτηρία του Κράτους δύναται να επιτευχθεί μόνο μέσα από την τυφλή υπακοή και την άνευ όρων υποταγή.

Το σύγχρονο Κυπριακό κράτος διαθέτει τεχνικές «πειθούς» των λαϊκών μαζών, που έχουν τη δυνατότητα να διεισδύσουν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη των κοινωνικών τάξεων και των πολιτικών αποχρώσεων. Ακόμη και επιφανείς επιστήμονες, ακαδημαϊκοί και τεχνοκράτες, προσπαθούν με κάθε συμβατικό - ή μη-  μέσο, να μας περάσουν την εικόνα ότι η συγκεκριμένη επιλογή είναι μονόδρομος.

Εκεί λοιπόν που είχαμε την εντύπωση ότι το πολύπαθο μας Κράτος βάδιζε σε μια νέα εποχή, που χαρακτηριζόταν από τον εκσυγχρονισμό, τη δημοκρατική ολοκλήρωση και την ενδυνάμωση του πολίτη, εμφανίστηκαν ξαφνικά διλήμματα του τύπου «Καραμανλής ή τανκς».

Βέβαια, το μεταμακαριακό Κυπριακό Κράτος πέρασε μέσα από  διάφορες φάσεις. Στην αρχή εδραιώθηκε  η Μεγάλη Ιδέα, του «Κυπριακού θαύματος».  Ήταν η ερμηνεία που δόθηκε στην σχεδόν άμεση επάνοδο στην ανάπτυξη και την ευημερία μετά τα τραγικά γεγονότα του 1974. Πολλοί, ωστόσο, έχουν σήμερα λησμονήσει την Αμερικανική βοήθεια και τις χορηγίες από την Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή. Και αρκετοί είναι εκείνοι που σήμερα θυμήθηκαν ότι και τότε ο τόπος ανέκαμψε χάρη στη συλλογική προσπάθεια και τον υπέρτατο πατριωτισμό που επέδειξε ο λαός εκείνες τις κρίσιμες ώρες.

Ουδείς αμφισβητεί τις δυνατότητες και τα αποθέματα των Κυπρίων. Ποιους μπορούν όμως να πείσουν όσοι με παρρησία δηλώνουν ότι αυτά ήταν τα μόνα συστατικά της επιτυχίας; Και γιατί εντέχνως αποκρύβουν τους σπόνσορες μας από την αλλοδαπή; Επειδή θέλουν να πείσουν ότι όπως έγινε τότε έτσι μπορεί να γίνει και τώρα. Έτσι έχουν όμως τα πράματα;

Το Κυπριακό κράτος και η εξέλιξη του, κυρίως από το 1980 και εντεύθεν, χαρακτηρίστηκε από τη διαπλοκή, τη διαμεσολάβηση και εσχάτως από τη μίζα. Οι Εγγλέζοι άλλωστε, από πολύ νωρίς, φρόντισαν να κληροδοτήσουν στη νεογέννητη Κυπριακή Δημοκρατία ένα δικαιϊκό σύστημα που έμπαζε, και μπάζει νερά από παντού. Ένα δικαιϊκό σύστημα το οποίο θα εξυπηρετούσε ανά πάσα στιγμή τα συμφέροντα όλων των άλλων πλην του ουσιαστικού δικαιούχου, που είναι ο Κυπριακός λαός. Τουρκική ανταρσία, προδοτικό πραξικόπημα, εισβολή. Όλα έτυχαν ερμηνείας και παρερμηνείας στη βάση των διατάξεων του δοτού Κυπριακού Συντάγματος. Όταν στις αρχές του 1990, η Ευρωπαϊκή ενσωμάτωση φάνταζε ως η μόνη λύση, σύσσωμος ο λαός εργάστηκες σκληρά προκειμένου η χώρα να εισέλθει στη νέα εποχή. Τότε, στην Ευρώπη, υπήρχαν ηγέτες με έμφυτο μέσα τους το Ευρωπαϊκό όραμα. Φρανσουά Μιτεράν, Χέλμουτ Κόλ, Φελίπε Γκονζάλες.

Στη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση των τεχνοκρατών και των λοιπών «υπαλλήλων» των πολυεθνικών, κάθε όραμα και προοπτική παρέλκουν. Οι συνθήκες οικονομικής υποδούλωσης του Κυπριακού λαού, ανεξαρτήτως οικονομικού κόστους δείχνουν το δρόμο. Θα ακολουθήσουν σίγουρα, οι… «ευγενικές προτροπές» της Κομισιόν για συνδιαχείριση  στο Φυσικό Αέριο. Η έσχατη «προτροπή» θα αφορά την επανένωση της νήσου με μία μετεξέλιξη Ανανικής, βεβαίως βεβαίως, καταγωγής και προελεύσεως. Εννοείται ότι θα μεσολαβήσουν 2 – 3 άλλα μνημόνια με ακόμα πιο επαίσχυντους όρους τα οποία θα λυγίσουν κάθε αντίσταση από αυτόν τον ταλαιπωρημένο λαό.

Κατά τα άλλα όσοι «δαιμονοποιούν» το Μνημόνιο είναι ανεπαρκείς διότι δεν προσφέρουν εναλλακτικές διατυπώσεις για έξοδο από την κρίση. Αυτό αποτελεί και το μέγα επιχείρημα της κυβέρνησης Αναστασιάδη, του περίγυρου του Προεδρικού και των συνεπικουρούμενων μεγαλοεπιχειρηματιών που αποτελούν την  - εναπομείνασα – οικονομική ελίτ της Κύπρου και στήριξαν την εκλογή του νέου Προέδρου παντοιοτρόπως και ποικιλοτρόπως στις τελευταίες εκλογές. Μα είναι ποτέ δυνατόν τα επίσημα κυβερνητικά χείλη να αξιώνουν από την αντιπολίτευση εναλλακτικές, όταν η εξεύρεση τέτοιων αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα της Κυβέρνησης; Ποιον προσπαθούν να πείσουν ότι βρέθηκαν ενώπιον «τραγικών διλημμάτων»  στις 2 συνόδους του Eurogroup, όταν από την 1^η Φεβρουαρίου μέχρι τις 15 Μαρτίου του τρέχοντος «έκαμαν φτερά» από τις Κυπριακές Τράπεζες σχεδόν 3 δις Ευρώ;

Δεν χωρεί καμία απολύτως αμφιβολία. Η σημερινή Κυβέρνηση και οι «μέντορες» της τελούν υπό το καθεστώς απολύτου υποταγής και εντεταλμένης υπηρεσίας. Η συνεχής μετακύληση ευθυνών απέναντι στην απελθούσα κυβέρνηση της -πλήρους είναι η αλήθεια- ανικανότητας και ανιδεότητας, κάποτε θα παύσει. Μέχρι τότε, πού θα βαδίζει το Κυπριακό κράτος;