Μα, τι ωραίες ώρες! Τι ωραίες..

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

Κάθεσαι αναπαυτικά και απολαμβάνεις την ομάδα σου στη Λεωφόρο να κερδίζει. Να παίζει μπάλα επιπέδου από το 1' ως το 120', να εκπέμπει υγεία εντός αγωνιστικού χώρου, να παρακολουθείς με το στόμα ανοιχτό το πάρτι της 13 στις κερκίδες και να νοιώθεις στο τέλος ότι, οικονομικώς κατεστραμμένοι ή όχι, είσαι μέλος μιας μεγάλης ομάδας, ρε αδερφέ! Μιας ομάδας που έχει αυτό το "touch of class", που λένε και οι σνομπ εγγλέζοι.

Και ξανακάθεσαι αναπαυτικά λίγες ώρες μετά για να δεις τους απέναντι. Βλέποντας την κωμωδία σε επανάληψη για χιλιοστή φορά. Τώρα, στην Τούμπα. Ουχί στη Ριζούπολη, ουχί στο Καραισκάκη.

Με τους μπράβους να είναι μαυρόσπροι και όχι ερυθρόλευκοι στη φυσσούνα, με δαρμένους να είναι ερυθρόλευκοι παίκτες και ουχί πράσινοι και με τον Βαγγέλα να φρίττει για το κακό που προκαλούν στο ποδόσφαιρο οι... κάφροι! Και με τους γαύρους ( όχι αυτούς στον πάγκο, τους υπόλοιπους), να θυμούνται ξαφνικά ότι αυτό δεν είναι...ποδόσφαιρο. 

Πας για ύπνο χαμογελαστός. Μα τί ωραίες ώρες ζούμε...Τί ωραίες!