ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ: Τελικά, λιμοκτονούμε ή τρέχουν από τα μπατζάκια μας;

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Να οργανωθούμε, ρε παιδιά, που έλεγε και το παλιό εκείνο,ολίγον σόκιν, ανέκδοτο: Εντάξει τις πρώτες εκείνες εβδομάδες μετά την καταστροφή της οικονομίας να υπήρχε αυτός ο δυισμός-φυσικό φαινόταν. Άντε, να δεχθείς να υπήρχε αυτό το μπέρδεμα και μεσούντος του πήγαινε-έλα των τροικανών μπαμπούλων.

Να υπάρχει όμως και σήμερα αυτό το ήξεις-αφήξεις ως προς το πού βρισκόμαστε ως κράτος και ως κοινωνία, καταντά λίγο γκροτέσκο: Ο πολιτικός που μιλούσε στο ραδιόφωνο χθες το πρωί, ερχόταν σε ευθεία αντίθεση με την συζήτηση που είχε μόλις προηγηθεί περί της καλοκαιρινής κίνησης στα αεροδρόμια μας: Να ακούς για πολλοστή φορά ότι το φετινό καλοκαίρι τα αεροδρόμια Λάρνακας και Πάφου έφτασαν στα όρια των δυνατοτήτων τους από πλευράς διακίνησης επισκεπτών και δέκα λεπτά μετά τον αντιπολιτευόμενο πολιτικό να οδύρεται για την κατάσταση των κυπρίων, δεν λέγεται πλουραλισμός θέσεων, κάπως αλλιώς λέγεται...

*Ίσως θα πρέπει κάποιος επιστημονικός φορέας να ενσκύψει αναλυτικότερα πάνω στο θέμα αυτό, τελικά είμαστε ζωντανοί ή πεθάναμε και δεν το ξέρουμε;

Πόσες πραγματικότητες υπάρχουν επιτέλους σε μια σταλιά τόπο; Είναι η πραγματικότητα των Κοινωνικών Παντοπωλείων, των χιλιάδων ανέργων, των εκκλήσεων για ένα πιάτο φαί, των δραστικών μειώσεων στα επιδόματα. Είναι και η πραγματικότητα των θηριωδών τζιπ που ουδόλως ελαχιστοποιήθηκαν στους δρόμους, των πολλών υψηλόμισθων δημοσίων και ιδιωτικού τομέα που τα πλείστα προνόμια κάθε άλλο παρά απώλεσαν, των χιλιάδων ταξιδιωτών κάθε μήνα, που συντείνουν στο να καταγράφονται το ένα μετά το άλλο τα ρεκόρ διακίνησης που κοινοποιεί η Hermes.

*Μακάρι η πραγματικότητα που θα επικρατήσει να είναι η τελευταία, ουδείς επιθυμεί να λιμοκτονεί για να δικαιώνονται οι Κασσάνδρες.  Ας βγει ωστόσο ένα ασφαλές συμπέρασμα ως προς το πού είμαστε και πού πάμε- είναι εξίσου γελοίο να καμώνεσαι ότι ζεις χάρη στα αποφάγια με το να προσπαθείς να πείσεις ότι θα ξαναρχίσουμε οσονούπω να ξαναδένουμε τα κανίς μας με τα λουκάνικα.

*Το πλέον παρήγορο, είναι που δειλά-δειλά οι άνθρωποι του επιχειρείν στην Κύπρο ξαναβγαίνουν από το καβούκι τους, όπως τόνιζε ο συνεντευξιαζόμενος εκπρόσωπος τους. Ωστόσο, το ότι ο κόσμος της οικονομίας δείχνει να αγωνίζεται να ορθοποδήσει, είναι το πρώτο σινιάλο για την επιβίωση, όχι το τέρμα του δρόμου- παρατηρούσε.

*Ας ελπίσουμε ότι εκείνη η περίφημη «εγγλέζικη κληρονομιά» του κράτους, θα μας αποτρέψει από το να γίνουμε Ελλάδα στο (νέο) φαγοπότι.