ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ: Ο μανιχαισμός στην καθημερινότητα της Κύπρου

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Πολλοί αναγνώστες με κατακεραύνωσαν με μηνύματα τους τις τελευταίες μέρες με αφορμή δύο κείμενα στη στήλη αυτή και τις θέσεις που (νόμιζαν) ότι εξέφραζα- είναι περίεργο επειδή τα δύο θέματα ουδεμία σχέση είχαν το ένα με το άλλο, για αυτό παραξενεύτηκα. Είναι όμως μια κατάσταση ενδεικτική αυτού που συμβαίνει σε όλους μας: Να θεωρούμε ότι μια ιδέα, μια συμπεριφορά ή μια ενέργεια κάποιου, είναι αξιοκατάκριτη επειδή εμείς κρίναμε ότι είναι ενάντια στα δικά μας πιστεύω- όχι για αυτή καθ΄αυτή την ιδέα.

Δεν συμβαίνει πάντα αυτό, απλώς συνηθίσαμε να βγάζουμε πορίσματα χωρίς να προσπαθούμε να κατανοήσουμε μπας και ο άλλος δεν είπε ή δεν έπραξε αυτό που αρχικώς εννοήσαμε-  αν το μετατρέπω σε θέμα, είναι επειδή στη μια από τις δύο περιπτώσεις οι οργίλες ηλεκτρονικές αντιδράσεις αφορούν σε ένα όντως μείζον ζήτημα του καιρού μας: Τον ρατσισμό.

*Οι φωνασκούντες αναγνώστες εξέλαβαν ένα πρόσφατο κείμενο σε αυτήν εδώ τη σελίδα ως ρατσιστικό και κατάμεστο ειρωνιών κατά των τουρκοκυπρίων- κακώς. Αν το ξαναδιαβάσουν χωρίς να είναι εκ των προτέρων έτοιμοι για καυγά επειδή τέτοια είναι η πολιτική συγκυρία, θα αντιληφθούν ότι δεν εμπεριείχε «απέχθεια κατά των τουρκοκυπρίων», ούτε « ειρωνία κατά των επιθυμούντων τη λύση».

Δεν αφορούσε καν τους τουρκοκύπριους- αυτή είναι η πλάκα. Αφορούσε τους ανθρώπους γενικώς και είχε σχέση με την δική μου έμφυτη αγοραφοβία- ούτε με τα πιστεύω μου, ούτε με τις πολιτικές μου πεποιθήσεις, ούτε με τα εθνοτικά μου ιδεώδη. Δεν κομπλάρω όταν είμαι με τους τουρκοκύπριους ειδικά, νοιώθω άβολα μέσα σε κόσμο γενικώς, αυτό είναι το ζήτημα.

*Αυτό που, στην τελική, έλεγε το απλοικό εκείνο αρθρίδιο ήταν ότι πάντα ένοιωθα ωραία όταν έπρεπε να συνυπάρξω με τον εαυτό μου, όχι με άλλους ανθρώπους. Και ότι μια χαρά αισθάνομαι όταν κάνω μόνος πράγματα που μου αρέσουν, χωρίς να χρειάζεται να συνεργαστώ με άλλους, είτε αυτό είναι η συμμετοχή σε μια συζήτηση ιδεών, είτε είναι μια επαγγελματική συνάντηση, είτε μια απλή συνάντηση παλαιών συμμαθητών- πού στο καλό εμφανίσθηκε η λέξη τουρκοκύπριος για να βγουν τα σπαθιά από τα θηκάρια;

Απορώ, πραγματικά. Που υπάρχουν άνθρωποι που κοιμούνται και ξυπνούν με τη μανία να μεγεθύνουν τον μανιχαισμό Έλλην-Τούρκος σε αυτό τον τόπο. Λες και είναι έγκλημα καθοσιώσεως να μην σε αφορά ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος.