ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ: Νοσταλγοί της εκδίκησης

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Στην Πάφο πολλοί μουτρώσανε εσχάτως που τα πράγματα δείχνουν να ηρεμούν και να αποκτούν τις πραγματικές τους (μικρές) διαστάσεις- θα πρέπει να αναμένουν άλλες αφορμές για να μυρίσουν φρέσκο αίμα. Ομοίως, στη Λευκωσία, ουκ ολίγοι ξίνισαν επειδή οι ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν προχωρούν στα πογκρόμ που ονειρεύονταν- αδυνατίζει η οσμή των σκανδάλων με τέτοιες στάσεις. Είναι η ανθρώπινη φύση, που περιέγραψε τόσο παραστατικά ο Μπουκόφσκι σε ένα έργο του- πάει κάπως έτσι:

« Συμβαίνει εδώ και καιρό. Μια νεαρή σερβιτόρα εκεί που παίρνω καφέ στον ιππόδρομο. «Πώς πάει σήμερα;» ρωτάει.  «Καλά πάει, κερδίζω», απαντάω.  «Και χτες κερδίσατε, ε;» ρωτάει.  «Ναι», λέω, «και προχτές».  Δεν ξέρω τι είναι ακριβώς αλλά πιστεύω ότι έχουμε ασύμβατες  προσωπικότητες. Συχνά υποβόσκει εχθρικός  τόνος στους διαλόγους μας. «Μου φαίνεται ότι είστε ο μόνος εδώ πέρα που όλο κερδίζει»,   λέει, χωρίς να με κοιτάζει, δυσαρεστημένη.   «Σοβαρά;» απαντάω. Και το πολύ παράξενο:όποτε χάνω, η κοπέλα δεν είναι ποτέ εκεί. Ίσως έχει ρεπό ή δουλεύει σ’ άλλον πάγκο. Κι εκείνη στοιχηματίζει και χάνει. Πάντα χάνει. Και παρ’ ότι μπορεί να έχουμε ασύμβατες προσωπικότητες λυπάμαι για λογαριασμό της.  

Αποφασίζω την επόμενη φορά που θα τη δω να της πω ότι χάνω. Αυτό κάνω λοιπόν. Όταν με ρωτάει «πως πάει;» λέω, «θεέ μου, δεν μπορώ να το καταλάβω, χάνω, δεν με θέλει με τίποτα, σ’ όποιο άλογο και να ποντάρω τερματίζει τελευταίο!» «Αλήθεια;» ρωτάει. «Αλήθεια», λέω.  Το κόλπο πιάνει. Χαμηλώνει το βλέμμα και ένα απ τα πλατύτερα χαμόγελα που έχω δει ποτέ, είναι σαν να σκίζεται το πρόσωπο της στα δύο. Παίρνω τον καφέ μου, της αφήνω γερό φιλοδώρημα. Φεύγω για να δω τον πίνακα. Αν πέθαινα στο φλεγόμενο αυτοκίνητο μου στην εθνική οδό στοιχηματίζω πως θα ‘ταν ευτυχισμένη για καμιά βδομάδα! Πίνω μια γουλιά καφέ. Τι είναι τούτο πάλι;  Έβαλε μια οκά γάλα, αν και ξέρει πως τον πίνω σκέτο. Μες τον ενθουσιασμό της, το ξέχασε. Να τι κέρδισα για το ψέμα που είπα».

*Κάτι παραπάνω ήξερε ο γερο-Τσαρλς... Γι’ αυτό, οι σοφοί νέοι σήμερα, σκάνε στα γέλια βλέποντας τους επώνυμους του χθες να παλεύουν με τους ανεμόμυλους της ματαιοδοξίας, της εκδίκησης και του κιτρινισμού. Καθότι, ο ποιητής τους έμαθε ότι: «Κάποιοι άνθρωποι αγαπούν αυτό που κάνεις, κάποιοι άλλοι μισούν αυτό που κάνεις, αλλά οι περισσότεροι δεν δίνουν δεκάρα».