ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ: Η πόλη που αλλάζει και οι άνθρωποι που μένουν ίδιοι

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Στο κέντρο της Πάφου άρχισαν να χαλούν και να χτίζουν-μαύρη η ώρα. Αρνούμενοι για πολλοστή φορά να επιδείξουν τη στοιχειώδη κουλτούρα της υπομονής και κατανόησης, οι πλείστοι ηδονίζονται στο να κάνουν γύρα καθημερινά στα μήντια κρίνοντας τα πάντα και τους πάντες, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να υπομνήσουν τη δική τους παρουσία στον δημόσια βίο του τόπου- και ποιό νοιάζει άραγε;

Η Πάφος του 2016 είναι τρανταχτό παράδειγμα της αιώνιας πίστης της φυλής στο δόγμα « μια φορά δικό σου, για πάντα δικό σου». Δύο εβδομάδες τώρα ένα ολόκληρο κράτος και οι θεσμικοί φορείς του δίνουν αγώνα για να πείσουν τη κοινή γνώμη ότι τα τουρκοκυπριακά μαγαζιά που ενοικιάσθηκαν σε κάποιους για συγκεκριμένη χρονική περίοδο και για συγκεκριμένο λόγο, δεν είναι ιδιοκτησία αυτών των κάποιων- μόνο σε αντίσταση δεν καλούν κάποια μήντια το λαό της Πάφου επειδή το κράτος θέλει πίσω την περιουσία του από κάποιους επιχειρηματίες για να την αναπτύξει για το κοινό καλό.

*Ομοίως, στους χώρους εκτέλεσης των έργων οι λοιποί επιχειρηματίες και καταστηματάρχες συνεχίζουν να συμπεριφέρονται ως ο χορός στις τραγωδίες της αρχαίας Ελλάδας- πάνε οι εποχές των εύκολων λόγων και διαβεβαιώσεων ότι όλοι θα βάλουμε πλάτη για να αλλάξει το πρόσωπο της πόλης, τώρα που οι εισπράξεις μειώθηκαν για λίγο, έσφιξαν τα γάλατα.

Και προφανώς, όταν με την ολοκλήρωση των έργων έρθει και το εμπορικό μπουμ στις περιοχές αυτές, οι σημερινές κλαίουσες Μαγδαληνές θα αρχίσουν τις κωλοτούμπες παριστάνοντας τις οσιομάρτυρες για το πόσο θυσιάστηκαν για το καλό της Πάφου διαρκούντων των εργασιών- θέατρο σκιών.

* Ένας ιδιότυπος διχασμός κάνει μέρες τώρα την εμφάνιση του πάνω από την πόλη- από τη μια οι άνθρωποι του πολιτισμού να προτάσσουν την εικόνα της νέας Πάφου το 2017, την καθημερινή πλέον καλλιτεχνική δραστηριότητα, την διεθνή απήχηση της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, τη γέννηση μιας νέας πολιτιστικής γενιάς με αφορμή το 2017.

Και από την άλλη, οι επιχειρηματίες που ήταν πάντα συνηθισμένοι να μετρούν τα πάντα με το ταμείο τους. Μουρμουρώντας ως αντιπαθείς γραίες για τον τζίρο που έπεσε προσωρινά, για το ότι ο εργολάβος δουλεύει στο δρόμο τους με πέντε και όχι με οκτώ εργάτες, για το ότι δεν εργάζεται και νύχτα να τελειώνει επιτέλους.

*Η Πάφος του καθενός μας...