ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ: Η αληθινή νίκη του Πάφος 2017

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Από τις πρώτες εκείνες μέρες που ακούγαμε, ολίγον απορούντες, ολίγον μηδενίζοντες και ολίγον ξύνοντας τα απόκρυφα μας, την πρόθεση της Πάφου να διεκδικήσει το χρίσμα της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης το 2017, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Έκτοτε, πολλά άλλαξαν: Κάποιοι εκ των εμπνευστών της πρότασης έχουν χαθεί στο λυκόφως της λήθης, κάποια στελέχη του φορέα δίνουν τα φώτα τους σε άλλες πόλεις ανά την Ευρώπη που διεκδικούν το ίδιο χρίσμα, καινούργια πρόσωπα τράβηξαν κουπί όταν η κατάρρευση της οικονομίας ανέδειξε το ανέφικτο των αρχικών σχεδιασμών, οδηγώντας το καράβι στη Γη της Επαγγελίας, κάποιοι πρωταγωνιστές των πανηγυρισμών είναι σήμερα κατάδικοι, το ίδιο το αρχικό πλάνο του Πάφος 2017 με το οποίο η πόλη κέρδισε το χρίσμα κατέληξε σε κάποιο κάλαθο αχρήστων για να δώσει τη θέση του στη λογική και τελικά αυτό που οι πλείστοι θεωρούσαμε ένα τερτίπι των ανεπάγγελτων χαρτογιακάδων της ΕΕ, μετατράπηκε σε κτήμα του καθενός πάφιου.

*Το βράδυ της περασμένης Πέμπτης, όταν το Πάφος 2017 ανακοίνωσε για πρώτη φορά το πλήρες πρόγραμμα της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, το κλίμα της γιορτής ήταν διάχυτο στους κήπους της Οικίας Επάρχου. Δίπλα από τον Χρίστο Πατσαλίδη και τους συνεργάτες του, από τις εκατοντάδες των εθελοντών που τρέχουν χρόνια τώρα για να καλύψουν τις αδυναμίες που το μικρό μέγεθος της πόλης εκ των πραγμάτων δημιουργεί, στοιχήθηκαν απλοί άνθρωποι που μέχρι πριν ένα-δυο χρόνια δεν ήξεραν καν τί πάει να πει Βραβείο Μελίνα Μερκούρη- και αυτό είναι η πρώτη μεγάλη νίκη για την Πάφο.

*Μπορεί μετά τον Ιανουάριο του 2017, όταν και επισήμως η Πάφος θα λειτουργεί ως τέτοια, η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης να μοιάζει ως πολύ κακό για το τίποτα για τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας. Μπορεί ακόμα, τα σημερινά θεωρητικολογήματα για την εμπέδωση μιας νέας κουλτούρας και για την πολιτιστική αναβάθμιση του προορισμού Πάφος, να αποδειχθούν έπεα πτερόεντα. Και μπορεί όλοι όσοι φανατίστηκαν σήμερα από το μεγάλο στόχο, να αποδειχθεί ότι ενεργούσαν με τη λογική του μικρομαγαζάτορα της πόλης: Κάθε έργο γίνεται είναι καλό γιατί θα φέρει χρήμα- που δεν θα φέρει.

* Δεν πειράζει- αρκεί που το όραμα μιας μικρής πολίχνης, κράτησε στοχοπροσηλωμένες τις δυνάμεις της τοπικής κοινωνίας σε ένα ευγενή σκοπό μέσα σε μια δύσκολη συγκυρία- αποτρέποντας τα πολιτικά, οικονομικά, κομματικά και νομικίστικα αίσχη να απλώσουν το πέπλο του φόβου και του ρεβανσισμού επί των πάντων.