ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ: Φορτώστε

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Ημερολογικά είμαστε από χτες στο φθινόπωρο, πλην όμως το μακρύ ζεστό καλοκαίρι της Μεσογείου, θα μας συντροφεύει μήνες ακόμη. Πράμα που καθόλου δεν χαλά τους ανθρώπους που εξαρτώνται από τον τουρισμό σε αυτό τον τόπο-σχεδόν όλους δηλαδή.

Τελικά, δεν είναι και τόσο άσχημο όσο ακουγόταν να βασίζεσαι ως κράτος στην παροχή υπηρεσιών- ιδίως αν το φάρδος σου είναι τόσο αμέτρητο όσο το δικό μας, να χαλά το σύμπαν γύρω μας και εμείς, όχι μόνο να μένουμε ανέγγιχτοι, αλλά επιπρόσθετα να μετατρεπόμαστε χρόνο με το χρόνο, τραγωδία με την τραγωδία, σε master της παροχής υπηρεσιών: Φλέγεται η Αίγυπτος; Εμείς εκεί, να υποδεχθούμε όσους αλλάζουν προορισμό διακοπών. Φλέγεται ο Λίβανος ή η Συρία; Στο ύψος μας. Βρίσκονται στα πρόθυρα πολέμου ρώσοι και τούρκοι; Εμείς πανέτοιμοι να δεχθούμε χίλια τσάρτερ από τη Μόσχα την ημέρα.

*Μερικές φορές, δεν είναι κακό να είσαι το γκαρσόνι της νέας τάξης πραγμάτων- υποτιμητικό ίσως. Πάντως όμως, πολύ καλύτερο από το να πνίγεσαι στους ωκεανούς, να βολοδέρνεις από συνοριογραμμή σε συνοριογραμμή και να έχεις και τους επίσημους της Ευρωπαικής Ένωσης, του ΟΗΕ ή των ανθρωπιστικών οργανώσεων να σου χαιδεύουν τρυφερά το κεφάλι μπροστά από μια κάμερα. Καθότι, πολύ φοβάμαι, η μοίρα μικρών και περιθωριακών κρατών όπως το δικό μας, είναι πλέον προκαθορισμένη: Ή ορκισμένος εχθρός της Δύσης ή γκαρσόνι της («πολύτιμος εταίρος», στη διπλωματική γλώσσα).

*Τα τελευταία χρόνια, πολλά άλλαξαν. Ο Σαντάμ και ο Καντάφι δεν μένουν πια εδώ. Μένει όμως μια αναρχία που ούτε και αυτή η ταραχώδης περιοχή της Αραβίας δεν είχε γνωρίσει ποτέ πριν. Μένει ο φόβος στις μητροπόλεις του ανεπτυγμένου κόσμου για κάποιον φανατικό που θα μπουκάρει κάπου, ζωσμένος εκρηκτικά. Μένει η ανησυχία για τους έξυπνους της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών που μια καλή πρωία θα αποφασίσουν ότι κάποια άλλη χώρα πρέπει να αναβαπτισθεί στα δυτικά προτεσταντικά ιδεώδη. Και τότε, όλο και σε κάποιου έρμου κασίδι το κεφάλι θα ξεσπά η οργή από τις  νέες αυτές τάσεις της Δύσης.

*Γι’ αυτό, μια χαρά διαμετακομιστές ανθρώπων είμαστε ως κράτος. Με τα αεροδρόμια μας, τα αεροπλάνα μας, τις στατιστικές μας που πάνε πάντα πάνω, τουριστικώς, με το συνάλλαγμα που όσο και αν λιγοστεύει κάνει τη δουλειά του κάθε καλοκαίρι.

Μην το πούμε ούτε του παπά...