ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ: Ένα κλικ λιγότερο

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Επανειλημμένως προσπαθώ το τελευταίο διάστημα να γράψω κάτι καλοκαιρινό, μέρες που είναι, μα δεν μου βγαίνει. Ούτε ότι φάγαμε και τον Ιούλιο χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι, ούτε ότι ο Αύγουστος έρχεται χωρίς κανείς να ασχολείται με τις αλλοτινές ιερές αγελάδες της εργατικής τάξης (το κλείσιμο των εργοταξίων για δυο βδομάδες), ούτε ότι τρέχοντας όλοι μας ως τον Θανάση Βέγγο ξεχάσαμε να πάρουμε τα παιδιά, ένα-δυο κρύα ροφήματα και κανά σνακ στην παραλία, ούτε τίποτα.

Μπορεί να έχει να κάνει με την καθολική αδιαφορία που ασυναίσθητα επιβάλλει η δικτατορία των νέων μέσων- πλέον κυρίαρχη, είναι η χαζή νέα τάση να κοινοποιείς το αραλίκι σου σε μια παραλία με την έμφαση που ο Τζέιμς Τζόυς θα κοινοποιούσε την ολοκλήρωση του «Οδυσσέα» του.

*Παλιά αρκούσε ένα ταξίδι, μερικές φωτογραφίες και οι διηγήσεις του βραδιού μετά την επιστροφή σε φίλους για το ωραίον του πράγματος- πλέον, οι αμέτρητες selfies μπορεί να έχουν καταστρέψει τη μαγεία, αλλά έχουν δημιουργήσει τους, κατά Στάθη Τσαγκαρουσιάνο, «απανωτούς οργασμούς» με την ιδέα ότι θα σε δουν όλοι. Όχι απαραίτητα κάνοντας κάτι αξιοσημείωτο, αλλά πάντως θα σε δουν όλοι.

Και κατά πάσα πιθανότητα θα πρασινίσουν από τη ζήλια τους- μέχρι να έρθει η σειρά τους να σε κάνουν να κιτρινίσεις εσύ από τον δικό τους βομβαρδισμό στο διαδίκτυο.

*Δεν πάει να πει ότι έχασε η Βενετιά βελόνι- όσοι δεν αρέσκονται στο αλιβερίσι της νέας εποχής, ξέρουν πώς να περνούν καλά και off line. Ήδη, αναδύεται στον αφρό ( όχι ακόμη στη μικρή μας νήσο) μια νέα τάση για την απόλαυση του θέρους περίπου εν κρυπτώ. Να πίνεις την παγωμένη σου μπύρα κάτω από τον πλάτανο με θέα το πέλαγος απολαμβάνοντας το τοπίο χωρίς το άγχος του κλικ, να περπατάς στα στενά σοκάκια του νησιού χωρίς το στυλιζάρισμα της μούμιας, να ξύνεις τα αχαμνά σου αραγμένος στη βεράντα σου χωρίς να φοβάσαι ότι θα δεις κανένα «έλεος» κάτω από την αφεντιά σου.

*Όλα αυτά δεν έχουν σημασία για κανένα πλην του εαυτού μας- σημαίνουν απλώς ότι δυσκολευόμαστε να πούμε πια ιστορίες που αγαπάμε. Και ότι αν συνεχίζουμε να μην πλασάρουμε το προφίλ μας ως αναγκαίο προϊόν, απλώς δεν υπάρχουμε για πολλούς. Γι’ αυτό, το πρώτιστο που πρέπει να αποφασίσει κανείς στις μέρες μας, είναι αν τον κόφτει να υπάρχει για όλους ή για τον εαυτό του και τους ανθρώπους του.

*Κοντολογίς, ας τρέξουμε να προλάβουμε όσο καλοκαίρι απομένει.