ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Restaurant:Η εκκωφαντική σιωπή μιας πόλης.

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Τον Άγιο Γεώργιο τον Εξορινό τον έμαθα τώρα. Την ίδια την Αμμόχωστο δεν πρόλαβα να τη δω ποτέ. Τις διεργασίες για την εκδήλωση της Μεγάλης Παρασκευής, τις παρακολουθούσα από την σκοπιά του ανθρώπου που θέλει να δει ένα άλλο, άγνωστο πλανήτη- με την πυρετώδη προσμονή που εκείνο το πρωί διάβαζα και τις επιστημονικές ανακοινώσεις για τη «νέα Γη», που ανακάλυψαν οι επιστήμονες κάπου στο σύμπαν.

Υπό το πρίσμα αυτό, νοιώθω ότι οι διαχειριστές της μοναδικής εκείνης εκδήλωσης και κυρίως οι μηντιάνθρωποι,  έχασαν το παιγνίδι.

*Ξέρω ότι η πλειοψηφία των συμπατριωτών μας ένοιωσε ευλογημένη και μόνο με τον συμβολισμό της επαναλειτουργίας ενός ναού στα πιο «απαγορευμένα» μέρη του τόπου. Πολλοί είδαν το γεγονός ως βουτιά στις μνήμες του χθες και στα βιώματα τα προ του ’74. Άλλοι, έκριναν ότι κάτι αλλάζει πια προς το καλύτερο, συγκινημένοι από το μειλήχιο ύφος και «το δώρο που δεν ήταν δώρο, αλλά επιστροφή στον ιδιοκτήτη» του εκπροσώπου του Μουφτή. Λιγότεροι πρόταξαν την ενοχλητική αναφορά του εκπροσώπου για την «Τουρκική Δημοκρατία της Βορείας Κύπρου» - επί της ουσίας έχουν όλοι δίκαιο: Τα βιώματα και οι επιθυμίες, καθορίζουν τα πιστεύω μας.

*Η ουσία όμως δεν αλλάζει: Μας προσφέρθηκε ένα υλικό που αποδειχθήκαμε μετριότητες στο να διαχειριστούμε. Σπαταλώντας τη συντριπτική πλειοψηφία του χρόνου βλέποντας  τους ιερείς να ψάλλουν, τη χορωδία να τραγουδά, τους πιστούς να προσκυνούν τον Επιτάφιο σε ένα αέναο πλάνο.

Μα, αυτά τα βλέπουμε και στις μεταδόσεις από τις ελεύθερες περιοχές. Αυτό που εγώ θα ήθελα να δω, ήταν ο «αέρας» της έρημης πολιτείας για πρώτη φορά. Έλεος πια με τις δηλώσεις πολιτικών και προσκυνητών- δηλαδή, τί άλλο θα πουν από το ότι είναι συγκινημένοι;  Έλεος και με τις φανφάρες των ζωντανών συνδέσεων! Αφού το λέγειν ως λαός δεν το έχουμε, τί το βασανίζουμε, εκθέτοντας σοβαρές κατά τα άλλα τηλεπαρουσίες;

*Είδατε το συγκλονιστικό φωτορεπορτάζ του Reuters από το Αεροδρόμιο Λευκωσίας όπως είναι σήμερα; Ο άνθρωπος επικεντρώθηκε στον χρόνο που σταμάτησε, γι’ αυτό και πέτυχε κάτι μοναδικό. Δεν έψαχνε τον κάθε ένα να του πει τί ωραία που περνούσε όταν επισκεπτόταν τον χώρο.

Αυτό ναι, ήταν μαγεία!  Ο Επιτάφιος στην Αμμόχωστο εκφυλίστηκε, δυστυχώς, σε τηλεοπτική διεκπεραίωση όπως τις κυριακάτικες μεταδόσεις από τους ναούς της Λευκωσίας. Και σε νερό στο μύλο της πολιτικής κενολογίας.