ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Restaurant :Υπηρετώντας τις Μεγάλες Ιδέες-Η περίπτωση "Ομόνοια"

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Ζηλεύω τους φίλους της Ομόνοιας. Παρακολουθώ την προσπάθεια για συγκέντρωση ποσού 900 χιλιάδων ευρώ για να περάσει η ομάδα τα κριτήρια της ΟΥΕΦΑ και απλώς δεν μπορώ να πιστέψω ότι μια ομάδα ανθρώπων μπορεί να πετύχει τέτοια θαύματα- και όχι για πρώτη φορά.

Τους ζηλεύω και τους θαυμάζω. Εννιακόσιες χιλιάδες είναι ένα εξωφρενικό ποσό, δεν έχει σημασία αν για να καλυφθεί συνεισέφεραν κάποιοι λεφτάδες ομονοιάτες μεγάλα ποσά, αν ακολουθήθηκαν πρακτικές μάρκετινγκ και οικονομικών ενεργειών που απευθύνονται σε ειδικούς ή αν τα μάζευαν με βουντού- σημασία έχει ότι τα (ξανα)μάζεψαν.

*Δεν είμαι οπαδός της Ομόνοιας, ούτε οπαδός άλλης κυπριακής ομάδας. Ένοιωσα όμως το τσίμπημα της ζήλιας επειδή ως άρρωστος βάζελος, έβλεπα λίγο καιρό πριν την αντίστοιχη καμπάνια της «Παναθηναικής Συμμαχίας» για ένα είδος λαικής κυριαρχίας στην ΠΑΕ ΠΑΟ, να πέφτει με θόρυβο στο κενό- μπορεί ο Παναθηναικός ως μέγεθος να είναι πολλαπλάσιο της Ομόνοιας, μπορεί το οικονομικό περιβάλλον στο οποίο κινούνται οι επιφανείς αθηναίοι πράσινοι να είναι πολλαπλάσια δυναμικό από το αντίστοιχο κυπριακό, μπορεί σε απόλυτους αριθμούς ο όγκος των παναθηναικών να είναι πολλαπλάσιος των ομονοιατών, αλλά αναλογικά δεν κατόρθωσαν να μαζέψουν ούτε το εν τρίτο των τρελλαμένων της Ομόνοιας.

*Ζήλεψα όχι μόνο επειδή δείχνουν να καταφέρνουν για μια ακόμη φορά το ακατόρθωτο σε επίπεδο οικονομικών μεγεθών-ζήλεψα, κυρίως, την στοχοπροσήλωση και την ενσυνείδητη στοίχηση χιλιάδων οπαδών και φίλων της, σε ένα μεγάλο στόχο, σε μια Μεγάλη Ιδέα.

Η κινητοποίηση των ομονοιατών για να κρατήσουν εν ζωή την ομάδα τους, μετά την πύρινη λαίλαπα του ιδιωτικού κεφαλαίου στα του οίκου τους, είναι ένα μάθημα για όλους: Οι ιδέες που συνεγείρουν, οι στόχοι που γίνονται κτήμα του λαού, η αποκάλυψη των κοινών ιδεωδών μιας κοινωνίας, δεν είναι κατ’ ανάγκη συνυφασμένα με μεγάλα εθνικά ζητήματα, με ιδεολογίες περί πατρίδος, έθνους ή θρησκείας και με υψηλά νοήματα.

Όπως λέει η καλαίσθητη διαφημιστική καμπάνια του σωματείου, αρκεί η υποψία ότι το ιστορικό νήμα που ένωσε όλους αυτούς τους ανθρώπους θα κοπεί ξαφνικά, για να προτάξουν όλοι τα στήθη για προστασία της αγαπημένης τους.

*Ναι, ζηλεύω σήμερα. Όχι τους μονομάχους για τον τίτλο με τη χρυσόσκονη και τα εκατομμύρια του C.L. να τους αναμένουν. Αλλά τους ανθρώπους αυτούς, που βάζουν για πολλοστή φορά το χέρι στην τσέπη, μη προσδοκώντας κέρδος- ενδεχομένως, ξέροντας και ότι δεν υπάρχει προοπτική.

Αλλά, που έμαθαν με τον δύσκολο τρόπο ότι οι μεγάλες ιδέες δεν εμπεριέχουν ανταπόδωση.