ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Restaurant: Τί είν’ η μεγάλη ευρωπαική μας οικογένεια μπαμπά;

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Μην είν’ οι λόγγοι, τα ψηλά χιονισμένα βουνά των Άλπεων, τα καταπράσινα λιβάδια με τις αγελάδες που βόσκουν αμέριμνες για να μας δώσουν το φημισμένο κίτρινο τυρί;

Μην είν’ οι φάκτορες στα ψυχρά κτίρια των Βρυξελλών που αφού κάνουν τα αστειάκια τους και τα μάτσα-μούτσα τους στις συνόδους κορυφής, αρχίζουν μετά να σε βαράνε κάτω σαν χταπόδι γιατί ευρωπαίοι ευρωπαίοι, αλλά κάποιοι ήταν ευρωπαίοι πριν από σένα;

*Μην είν’ οι πομπώδεις Συνθήκες που γεννούν οι εγκέφαλοι της Ένωσης κάθε λίγα χρόνια για να κάνουν την Ένωση πιο Ένωση και τους ευρωπαίους πιο ευρωπαίους; Μην είν’ το Δουβλίνο, η Λισσαβώνα, το Σέγκεν, μην ειν’ ο χερ Σόιμπλε που όλοι μισούμε και όλοι θα θέλαμε να’ ναι ο δικός μας εκπρόσωπος στο μπάχαλο των συνάξεων αυτών;

*Μπορεί να είναι όλα αυτά, μπορεί και όλα τ’ άλλα. Μπορεί, παιδί μου, η Ευρώπη να είναι μια άλλη γη που δεν το πήραμε χαμπάρι ενόσω παλεύουμε με τους ανεμόμυλους της λύσης που θα μας έφερνε και της οικονομικής εξυγίανσης που θα μας έδειχνε.

Μπορεί η μεγάλη ευρωπαική οικογένεια μας να είναι οι αρχές του Διαφωτισμού, μπορεί να είναι οι γλυκανάλατες καμπάνιες (πάντα επί πληρωμή) για το δικαίωμα στην ισότητα, για το όχι στο ρατσισμό, για τον Άλλο που είναι φίλος μας. Ή πάλι μπορεί να είναι η Αυστρία, η Ουγγαρία, η Πολωνία, που κλείνουν τα σύνορα επειδή δεν γίνεται τόσο γκράντε ευρωπαικές χώρες να φουλάρουν αραπάδες επειδή οι τούρκοι και οι έλληνες δεν μπορούν να κάνουν ζάφτι τα σύνορα τους.

*Μπορεί να είναι τα μεγαλεπίβολα οικονομικά οράματα του ντε Γκωλ, του Κολ, του Αντενάουερ ή πάλι μπορεί να είναι τα σημερινά νούμερα χωρών όπως αυτά τα άλλοτε ανατολικής Ευρώπης, που υπήρξαν μια ζωή υποχείρια των σοβιετικών και βρήκαν τώρα την ευκαιρία να βγάλουν το άχτι τους πάνω στους άλλους ευρωπαίους και τους ξένους που πέφτουν στην ανάγκη τους.

* Μπορεί να είναι οι έλληνες κάτοικοι των νησιών που αν και δεν έχουν τόπο να σταθούν πλέον από τα καραβάνια των εξαθλιωμένων που ξεβράζονται στα σπίτια τους, σκοτώνονται για να τους δώσουν ένα πιάτο φαί, μπορεί να είναι και οι γερμανοί που ξυλοκοπούν τους πυροσβέστες που πάνε να σβήσουν τις φωτιές σε κοιτώνες ξένων.

Τί να σου πω, παιδί μου, έχω ψιλοσυγχιστεί. Έτσι κι’ αλλιώς, τί δουλειά είχαμε εμείς εδώ πέρα...