ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Restaurant: Θλιβεροί άνθρωποι...

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Διοικητές, τραπεζίτες, πολιτικοί...Γενικώς. Όταν η συζήτηση εκφεύγει από την ουσία και επικεντρώνεται πλέον στο γράμμα του Νόμου, ευρισκόμεθα ενώπιοι ενωπίοις ανθρώπων και καταστάσεων κατωτέρων των περιστάσεων. Κανόνας.

Για μια ακόμη φορά, αυτές τις μέρες,  η συζήτηση έχει εκφύγει από την ουσία της, που είναι η προαναγγελθείσα ποινική διαδικασία που προανήγγειλε ο καθ’ ύλην υπουργός για να επισημοποιηθεί επιτέλους ποιοί αποδείχθηκαν μικρότεροι του θεσμικού τους ρόλου, ποιές ενέργειες ή παραλείψεις τους μας οδήγησαν στο ναυάγιο, ποιοί και πού είναι και ποινικά, πλέον, έκθετοι.

*Και έχει εκτραπεί πλέον σε αέναα φληναφήματα περί του αν η κυβέρνηση δικαιούται να διαπραγματευθεί με τον άλφα αξιωματούχο μια ηρωική και ποινικώς διασφαλισμένη έξοδο, αν οι ενέργειες γίνονται με κομματικές σκοπιμότητες, αν ο βήτα αξιωματούχος είναι υπεράνω της κριτικής, αν ο γάμμα αξιωματούχος έχει την κάλυψη των θεσμικών οργάνων και πάει λέγοντας.

*Το θέατρο του παραλόγου που παρακολουθούμε καθημερινώς, καταδεικνύει ότι ο απλός κόσμος, εν τη αγνοία του για νομικές, πολιτικές, οικονομικές διαδικασίες και ευθύνες, έχει δίκαιο ξανά: Οι έχοντες πολιτειακά, πολιτικά και κομματικά αξιώματα, δεκάρα τσακιστή δίνουν για τον κακό χαμό που μας βρήκε. Τους αρκεί να περάσουν το ποτάμι χωρίς να βραχούν, ώστε είτε να μπορούν στο μέλλον να εξακολουθούν να έχουν ξανά ρόλο να διαδραματίσουν, είτε (συνηθέστερα) να απολαμβάνουν τις ομορφιές που έκαναν χωρίς τη δαμόκλειο σπάθη της δικαιοσύνης να κρέμεται επί των κεφαλών τους.

*Ένα χρόνο από τον κουρνιαχτό εκείνου του σαββατιάτικου πρωινού που κατήργησε το κράτος μας όπως το ξέραμε, η εσωτερική πολιτική σκηνή εξακολουθεί να είναι ουσιαστικά στο σκότος υπό την σκόνη που σηκώνουν και οι μεν και οι δε: Τραπεζίτες που απλώς σήκωσαν τα μπόνους τους και κάνουν τη ζωή τους στην αλλοδαπή ως να μην συνέβη το παραμικρό, κεντρικοί τραπεζίτες που εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι, γνωρίζοντας το ακαταλόγιστο του θεσμού, δεν δίνουν μια για την ηθική πτυχή της συμμετοχής τους στο ναυάγιο και μια Βουλή που απλώς σύρεται πίσω από τις νομοθετικές απαιτήσεις των Βρυξελλών, τώρα ακριβώς που θα έπρεπε να μπορεί να ενεργεί ως εκ του Λαού τιμωρός.

*Θλίψη...