ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Restaurant: Ο φόβος του ευρωκύπριου μπροστά στην ευρωκάλπη.

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Την ώρα που έγραφα αυτές τις γραμμές, το επίσημο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών δεν ήταν ακόμα γνωστό- όχι δηλαδή ότι αν ήταν γνωστό, κάτι θα πάθαινε η φοράδα στο αλώνι. Αρκεί μόνο, το ποσοστό της αποχής, δεν χρειάζεται να το βασανίζουμε περαιτέρω.

Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως βεβαίως, ότι είμεθα απολιτικ. Και το άγχος μας το έχουμε εδώ και μέρες πού οδεύει η μεγάλη ευρωπαική μας οικογένεια μετά την χθεσινή διαδικασία και τον φόβο μας τον έχουμε μπας και η λαμπρή οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της Ευρωπαικής Ένωσης ανακοπεί από την ψήφο των «αχάπαρων» και τους εφιάλτες μας τους διασκεδάζαμε τόσο καιρό μήπως τα τεράστια πλεονεκτήματα της εισόδου μας στην ευρωζώνη δεν γίνονταν σε όλες τις διαστάσεις τους αντιληπτά από τον μέσο κύπριο.

*Ελπίζω, αγαπητέ αναγνώστη, το κείμενο που διαβάζεις αυτή τη στιγμή να είναι passé- υπό την έννοια ότι ο γράφων αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά πεπερασμένος μέσα στην μικρότητα του να θεωρεί την ιερά αγελάδα των 28 φαιδρό κατασκεύασμα μιας κλειστής ελίτ. Και ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ευρωκυπρίων του 2014, αντιμετώπισε με περισσότερη σοβαρότητα και υπευθυνότητα την σημερινή διαδικασία.

Και ας μην σπεύσουν οι κακεντρεχείς όμοιοι μου να παρατηρήσουν ότι οι «ερημιές» στα εκλογικά κέντρα, ήταν προοίμιο αδιαφορίας. Η σοβαρότητα και υπευθυνότητα του εκλογικού σώματος, μπορεί πολύ άνετα να επικρατεί και σε χώρους εκτός εκλογικών κέντρων- στις παραλίες,πχ, στις καφετέριες ή στις βεράντες των σπιτιών.

*Ξέρεις, άπιστε Θωμά, πόση αυτοσυγκέντρωση, ομφαλοσκόπηση και φαιά ουσία απαιτείται από τον απλό ψηφοφόρο για να συλλάβει σε όλο το εύρος του το νόημα υποψηφίων και κομμάτων ότι η αποχή είναι συνενοχή, ότι η ψήφος του αλλάζει την Ευρώπη, ότι η άρνηση του να ψηφίσει δικαιώνει όσους τον έριξαν στα Κοινωνικά Παντοπωλεία, ότι η επιλογή των έξι λαμπρών κυπρίων ευρωβουλευτών θα σημάνει και την μετατροπή της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Ελντοράντο του αύριο;

*Πολύ θέλει ο ημιμαθής ψηφοφόρος να πάθει ένα ψυχολογικό ταράκουλο με την συνειδητοποίηση του βάρους που φορτώνεται στις πλάτες του; Και να λειτουργήσει αυτό αντιστρόφως ανάλογα των προτροπών;

«Ρε Μαρούλα, ποιοί είμαστε εμείς που θα αποφασίσουμε για το αύριο των Βρυξελλών; Δεν βάζεις καλύτερα στην παγωνιέρα λίγες μπύρες και να πάμε στη θάλασσα; Μην κάνουμε και καμιά μαλακία στην κάλπη και μας τρέχουν και γι’ αυτό...».