ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Restaurant: Μια ακόμα «τελευταία ευκαιρία»

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Οι σημειολόγοι, οι ειδικοί για τις προφητείες, οι αναλυτές των διεθνών δρώμενων και οι αναλυτές για τα μιναλλάγια, θα έχουν παρατηρήσει προφανώς ότι όποτε μπαίνουμε σε δίσεκτο έτος παρατηρείται κατακόρυφη άνοδος και στις βαθυστόχαστες εκτιμήσεις, στις πομπώδεις δηλώσεις και στις μεγαλεπίβολες διακηρύξεις περί του εθνικού θέματος.

Αυτή η χρονιά είναι πάνω από όλα, η γιορτή των πιστών του δόγματος «αγαπάτε αλλήλους». Οι οποίοι τα τελευταία χρόνια είχαν χτυπήσει ρέστα περί της μετάλλαξης του άλλοτε τουρκικού μπαμπούλα σε μια αξιόπιστη συνισταμένη που διασφαλίζει πέραν πάσης αμφιβολίας (λογικής τε και παράλογης) την επίλυση του Κυπριακού. Και περί της κατακόρυφης αύξησης της επιθυμίας (στα όρια της μανίας) του αλλοτινού «ψευδοκράτους» να ενωθεί με τις ελεύθερες περιοχές σε ένα πανηγύρι αγάπης και συναδέλφωσης μπροστά στο οποίο το Γούντστοκ θα μοιάζει με συνάντηση συμμοριών.

*Είναι ακόμη η χρονιά της δικαίωσης όλων όσοι υποστηρίζουν ότι ο διεθνής παράγων και πεφωτισμένοι κύπριοι (ένθεν και ένθεν του συρματοπλέγματος) ανέκαθεν ήταν πανέτοιμοι να δημιουργήσουν τον σπινθήρα εκείνο που χρειαζόταν για να γίνει η έκρηξη της επανένωσης την οποία οι κολλημμένοι σε ιδεολογήματα του παρελθόντος αρνούνταν να ενεργοποιήσουν.

Επιτέλους, ας πει κάποιος σε αυτούς του κολλημμένους, ότι μπήκαμε πια στη νέα εποχή- τί πάει να πει τί συνέβαινε το ’63, τί μπουρδουκλώματα έγιναν το ’74, τί αμφίσημες διεργασίες εκτυλίσσονταν την τελευταία 40ετία; Σημασία έχει ότι εν έτει 2016 οι πεφωτισμένοι διανοούμενοι και το κεφάλαιο ένθεν κακείθεν της γραμμής κατάπαυσης του πυρός, απεφάσισεν ότι τίποτα από όσα νομίζαμε δεν συνέβαινε.

Η ομαδική παράκρουση που μας είχε καθηλωμένους τόσες δεκαετίες, εξανεμίστηκε ως πρωινή ομίχλη.

*Ξαφνικά όλοι θυμόμαστε εν νέου την «τελευταία ευκαιρία»- εμπλουτισμένη αυτή τη φορά με την καινοφανή διανοουμενίστικη προσέγγιση του κ. Άιντα: Ούτως ή άλλως θα είναι πράγματι τώρα η τελευταία, είτε για καλό λόγο (βλέπε λύση), είτε για κακό (βλέπε το δόγμα: Άμα δεν τα καταφέραμε ούτε τώρα, να πάτε να πνιγείτε).

Μια τελευταία ευκαιρία που έρχεται στο φτωχικό μας πιο συχνά και από τα δίσεκτα χρόνια. Και που, για κάποιο μυστήριο λόγο, περνά και χάνεται χωρίς ποτέ να υλοποιείται η ενόραση των φανατικών της συναδέλφωσης- ούτε το όχι στο Αναν έφερε λιμούς, σεισμούς και καταποντισμούς, ούτε η ένταξη μας στην ΕΕ προκάλεσε τα αντίποινα της φοβερής και τρομερής τουρκικής διπλωματίας, ούτε οι μικρές και ταπεινές αρνησικυρίες μας στα συλλογικά όργανα της Ένωσης κατά της Τουρκίας μας έβαλε στη γωνία.