ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Restaurant: Ημερολόγιο Χριστουγέννων.

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Το πρώτο φως της αυγής πίσω από το βουνό, δείχνει μια ακόμη καθαρή από βροχές ημέρα, αν και ο αέρας έξω ακούγεται ασυνήθιστα δυνατός για τα παφίτικα δεδομένα- δεν είναι τέτοια ακριβώς η εικόνα που έχουμε για τα Χριστούγεννα, σκέφτεται ενώ οδεύει στην κουζίνα για τον πρώτο διπλό γλυκύ της ημέρας, αλλά δεν βαριέσαι...οι χριστουγεννιάτικες ταινίες της τηλεόρασης απόψε, θα μας μπάσουν στο κλίμα.

Στο ραδιόφωνο έχει στηθεί ήδη το πάρτυ των πρωινών τύπων, με τα ατέλειωτα ονόματα των αφιερώσεων και τα αλληλοπειράγματα της συντροφίας των μυημένων, ενώ αμέσως μετά η Κυριακού Πελαγία ξεχύνεται στον αέρα της γιορτινής ημέρας- υποθέτω ότι η all times classic μαστόρισσα, είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι και αυτής της γιορτής.

*Οι πρωινές ειδήσεις του ραδιοφώνου, ξεκινούν ως ήτο αναμενόμενο με το νόημα της ημέρας, με τις copy paste ανακοινώσεις των κομμάτων για τη γιορτή της χριστιανοσύνης και περνούν μετά στον χαμό στην Τουρκία- αυτά όλα είναι ενθαρρυντικά σκέφτεται: Άμα δεν είμαστε μέρος των ειδήσεων, πάει να πει ότι μια χαρά είμαστε στην ησυχία μας, κάτι ξέρουν και οι αμερικάνοι, όταν λένε «no news, good news».

Ακόμη και οι αναφορές που έπονται για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι και το κόστος του, νοιώθει ότι δεν τον αφορούν- ούτως ή άλλως, θα κάνει αυτά που κάνει και κάθε Κυριακή, το οικογενειακό τραπέζι, η σούβλα, οι μπύρες, τα σοκολατοειδή-απαραιτήτως- στο τέλος.

Πόσο πια να στοιχήσει παραπάνω ένεκα Χριστουγέννων; Γι’ αυτό σου λέω, μιλά στον εαυτό του, όσο είμαστε έξω από το κάδρο της επικαιρότητας, καλά την έχουμε.

*Ο αέρας δεν λέει να κοπάσει, παρακολουθεί τη λεύκα να βολοδέρνει κατά πώς φυσάει  και θυμάται-πάλι- τις «Σημειώσεις για ένα Ημερολόγιο» του Γιώργου Μπρουνιά. Κατεβάζει με προσοχή το εύθραστο χαρτόδετο βιβλιαράκι από την βιβλιοθήκη και αφήνεται να ξαναζήσει παλιά Χριστούγεννα- τότε που είχε την ψευδαίσθηση ότι η ζωή των ηρώων στις σελίδες του Μπρουνιά θα μπορούσε να ήταν και η πραγματικότητα η δική του:

« Ένα σταχτί απομεσήμερο γεμάτο ηρεμία με τους Sunday Times ριγμένους στο μεγάλο καναπέ και σε μια άλλη κάμαρη ένα παιδάκι να μελετά στο πιάνο ένα δύσκολο κομμάτι του Γκαλούππι. Κάπου στο Ντόρσετ έγραφε ο Χένρυ Τζέημς τη γνωστή του ίσως φράση «δεν υπάρχει τίποτα πιο τέλειο στον κόσμο από ένα quiet Sunday afternoon».

*Και τα Χριστούγεννα ενδεχομένως.