ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Restaurant: «Η ζωή που χάθηκε στη σκόνη...»

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Αχ  η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη
αχ η ζωή που χάθηκε στη σκόνη...
Υπόμνηση, θα έλεγε ο ποιητής ή ο θεοσεβούμενος, της ζωής μας που έχει χαθεί μέσα στις σκόνες αποτελεί το πεσκέσι από τη Συρία, που μας έκανε για λίγες μέρες να μη βλέπουμε τη μύτη μας- όχι ότι και πριν την αραβική σκόνη βλέπαμε και ιδιαίτερα πράματα, αλλά όσο να πεις η πρόσκαιρη μετατροπή μας σε βεδουίνους που προσπαθούν να προσανατολιστούν εν μέσω νεφών σκόνης, είναι μια κάποια περιπετειώδης αλλαγή από τα συνηθισμένα. Έτσι, για να ‘χουμε να διηγούμαστε σε λίγους μήνες, όταν οργανώνουμε τις χριστουγεννιάτικες και πρωτοχρονιάτικες δεξιώσεις μας, τί δυσκολίες και τραγωδίες περάσαμε και εμείς οι έρμοι...

*Αχ το φεγγάρι που έσβησε
τ’ ασημένιο φεγγάρι
η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη

Και όχι μόνο η αγάπη, αλλά και η ζωή- δυστυχώς, όχι η ζωή με την ποιητική έννοια των Τερμιτών, αλλά με την κυριολεκτική έννοια. Με την έννοια της σκληρής καθημερινότητας που μας μεταφέρουν οι τηλεοπτικοί δέκτες, με τα παιδιά που ξεβράζονται νεκρά στις ακτές της Μεσογείου, με τους απόκληρους του δυτικού νεοφιλελεύθερου μοντέλου να ικετεύουν για να γίνουν κάπου αποδεκτοί ως άνθρωποι, με τους (και καλά) ευρωπαίους πολίτες να τους αποτρέπουν κλωτσηδών από το να μπουν σε ευρωπαικό (και καλά) έδαφος, αυτοί που μέχρι χθες απλώς έβλεπαν σοβιετικούς και έκαναν αυτόματα επίκυψη και που τώρα με ξένα δεκανίκια είναι καβάλα στο άλογο, με τα μαλακισμένα των νεόπλουτων νεοκύπριων να καμαρώνουν δίπλα σε επαίσχυντα πανό κατά των προσφύγων- τα εγγόνια αυτών που το ’74 έτρεχαν σαν λαγοί να ξεφύγουν από τους ισχυρούς διώκτες τους.

*Η μέρα μου έρημη, κίτρινη μέρα
χαρές που βουλιάξατε
πνιγμένες χαρές μου

Οι προσωρινώς κίτρινες δικές μας μέρες και οι μονίμως μαύρες μέρες των ανθρώπων της ανατολής- που αφού πήραν μια δόση δυτικής παρέμβασης στους τόπους τους, παίρνουν τώρα και το υπόλοιπο στο μέσο του πουθενά. Στο μέσο της θάλασσας, στο μέσο των συνόρων των ευρωπαικών κρατών, στο μέσο των κέντρων υποδοχής προσφύγων, στο μέσο της τελικής καταστροφής.

*Ζωή μου που καίγεσαι
στον κίτρινο αέρα
η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη
η ζωή που χάθηκε στη σκόνη

Δεν πειράζει, εμείς να ‘μαστε καλά για να βελτιώνουμε τις Συνθήκες του Σέγκεν προς όφελος των καημένων προσφύγων...