ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Restaurant: Η βιομηχανία της «φιλανθρωπίας» δεν μένει πια εδώ

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Το συνειδητοποίησα παρακολουθώντας μέρες τώρα διαφημίσεις σε δρόμους για τις καλοκαιρινές πολιτιστικές εκδηλώσεις σε πόλεις και χωριά. Σε αντίθεση με όλα τα προηγούμενα χρόνια, που ακόμη και η φιλανθρωπία ήταν ενδεδυμένη με ένα μανδύα γκλαμουριάς ξένο προς εμάς, τα πράγματα φέτος είναι πιο ήρεμα: Οι λίγες συναυλίες και άλλα πολιτιστικά δρώμενα που οργανώνονται για φιλανθρωπικό σκοπό, πραγματοποιούνται με τον πρέποντα τρόπο: Σεμνά και ταπεινά, χωρίς πολλούς ενδιάμεσους, χωρίς διαγωνιστικές φανφάρες και προσκλήσεις στα μήντια, δήθεν για επιτυχή προβολή της εκδήλωσης και χωρίς τους λάιφστάιλ μαιντανούς να σουλατσάρουν περισσότερο κι’ από την τραγουδιάρα μπροστά στη σκηνή.

*Οι πολιτιστικές εκδηλώσεις στις κοινότητες, μια χαρά ειλικρινείς και ατόφιες απόπειρες διασκέδασης είναι: Κύριοι, σας φέρνω τον Μάκη Χριστοδουλόπουλο για να ρίξετε τις στροφές σας. Πληρώστε 7 ευρώ και μπείτε.

Απλά πράγματα. Και όχι διαπλεκόμενα- ούτε μέρος των εισπράξεων θα δώσουμε εκεί, ούτε μέρος θα δώσουμε εδώ.

*Και εδώ που τα λέμε, καλώς θα κάνει ο άνθρωπος να είναι υποψιασμένος πια από τέτοιους αστερίσκους: Άμα θες να βοηθήσεις και έχεις την ευχέρεια να το πράξεις, το καλύτερο είναι να πας αυτοπροσώπως σε ένα φορέα ή σύλλογο που δρα φιλανθρωπικά, να δώσεις τα πέντε, δέκα ή είκοσι ευρώ σου, να πάρεις όμορφα κι’ ωραία την απόδειξη σου και να είναι όλοι τυπικά εντάξει –σίγουροι ότι τα λεφτά θα πάνε εκεί που προσφέρθηκες να τα δώσεις.

*Το αν μια φίρμα από αυτές που μέχρι το ξέσπασμα των σκανδάλων την είχαμε σε πρώτη ζήτηση,  έλαβε αμοιβή 40 ή 100 χιλιάδες ευρώ, δεν πρέπει να έχει τόση σημασία. Κατ’ ακρίβεια, αυτό είναι το έλασσον: Το μείζον είναι ότι η όποια φίρμα ερχόταν πουλώντας με τους οργανωτές φούμαρα περί φιλανθρωπίας, κάνοντας ουσιαστικά τη φιλανθρωπία μπίζνα.

*Δωρεάν τους φέρναμε και τους γυρίζαμε πίσω. Δωρεάν τους φιλοξενούσαμε στα πεντάστερα ξενοδοχεία μας. Δωρεάν τους ταίζαμε και τους ποτίζαμε στα πιο in στέκια της πόλης. Δωρεάν τους μετακινούσαμε με τις λιμουζίνες μας και δωρεάν έκαναν και το promotion σου.

Δέκα-δώδεκα τραγουδάκια έλεγαν, δεν τους βάζαμε να σκάβουν! Άρα, αυτό το παίρνω εγώ το πακέτο και αφήνω τα ψίχουλα για τη φιλανθρωπία, ήταν το φτύσιμο σε κυπριακή έκδοση.

Από το οποίο πια (ελπίζω), ησυχάσαμε όλοι.