ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Restaurant: Η θεία από το Σικάγο...

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Η εικόνα των εκπροσώπων κομμάτων και θεσμικών φορέων της Ευρωπαικής Ένωσης στις πρόσφατες τηλεοπτικές εμφανίσεις τους για τις ευρωεκλογές, ήταν αποκαρδιωτική- προσπαθώ να αντιληφθώ ποιά ανάγκη ή υποχρέωση ωθεί μεγάλους ανθρώπους να εκτίθενται δημοσίως υποστηρίζοντας στα σοβαρά θέσεις και απόψεις που ξέρουν στα σίγουρα ότι ακούγοντας τις, ο κόσμος στα σπίτια του σιχτιρίζει ή απλώς αλλάζει κανάλι.

Η περίφημη «άσκηση του εκλογικού μας δικαιώματος» την ερχόμενη Κυριακή, δυστυχώς για αυτούς, έχει καταστεί πια συνώνυμη της απαξίωσης: Χαμένη μέσα σε ένα κάρο χρήματα που σκορπούνται στον αέρα, διαφημίζοντας το απόλυτο τίποτα, απαξιωμένη μέσα σε επαναληπτικές κενολογίες για την μεγάλη Ένωση των πολιτών που θα βελτιώσει τις ζωές όλων και συνυφασμένη με τον σαφή διαχωρισμό δύο κόσμων που ζουν μαζί και χωριστά ταυτοχρόνως- τον κόσμο της ευμάρειας της γραφειοκρατικής και κομματικής νομεκλατούρας των 28 και της καθημερινής δυστυχίας των απλών ανθρώπων που πληρώνουν τα πειράματα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

*Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που στην τελική αυτή ευθεία προς τον κάλπη της Κυριακής, οι τόνοι άρχισαν να ανεβαίνουν επικεντρωμένοι όχι στα της Ευρώπης, για την οποία ψηφίζουμε, αλλά για τα εσωτερικά θέματα. Ποιοί έφεραν την τρόικα, ποιοί άδειασαν τα ταμεία, ποιοί πήγαν απροετοίμαστοι στις Βρυξέλλες, πού πήγε η κοινοτική αλληλεγγύη, γιατί ζητήσαμε ασπιρίνη από τους ευρωπαίους και αυτοί μας έκοψαν το κεφάλι.

Είναι κατανοητή η αμηχανία των μηχανισμών να χειριστούν την εικόνα ενός οργανισμού που ξεφτίζει με ραγδαίο ρυθμό- τί συσπείρωση να πετύχεις μιλώντας για ένα θέμα που και η κουτσή Μαρία συνειδητοποιεί πια ότι δεν την αφορά;

Και καλά, οι ελλαδίτες βρήκαν κοσκινάκι να κρεμάνε με την υποψηφιότητα Τσίπρα. Εμείς;

*Η ειδοποιός διαφορά της αποχής από τις ευρωεκλογές και από εθνικές εκλογές, έγκειται ακριβώς σε αυτό το σημείο: Πρόκειται ουσιαστικά για μια βαθύτατα πολιτική πράξη, κάποιων ανθρώπων που αντιλαμβάνονται την πολιτική ως προσφορά προς τα κοινά και όχι ως ένα νεφελώδες οικοδόμημα που δημιουργεί ένα σύμπαν παράλληλης καθημερινότητας.

Με απλά λόγια, στις δημοτικές και στις εθνικές εκλογές έχω ένα μπούσουλα: Ψηφίζω αυτόν που μου φαίνεται στοιχειωδώς σοβαρός, που ξέρω ότι έχει δυο προτάσεις που με καλύπτουν, που δεν μας φλόμωσε στις αερολογίες και που δεν έβαλε χέρι σε ξένα χρήματα.

*Στον αχανή ναό των ευρολάγνων ωστόσο, όλα αυτά δεν έχουν καμιά σημασία. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού, εκπορευόμενα από κομματικούς τυχοδιώκτες...