ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Restaurant: Η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα.

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Ο Κάρολος Μαρξ και ο Φρίντριχ  Ένγκελς, είναι πια πολύ passe στους κύκλους των Βρυξελλών και των 28 στενών συνεργατών τους, οι οποίοι έχουν να ασχοληθούν βάσει σύγχρονων οικονομικών μοντέλων με την οικονομική εξυγίανση της ηπείρου- δεν έχουν χρόνο να ασχολούνται με τις βλακείες που έγραφαν πριν ένα και βάλε αιώνα μπεκροπίνοντας στο Λονδίνο δύο υποαπασχολούμενοι αριστερίζοντες ψευδοδιανοούμενοι.

Εξ ου και δεν γνωρίζουν, οι τεχνοκράτες της σύγχρονης οικονομίας, τη ρήση ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα.

*Την επιδρομή στα χρήματα του κόσμου στις τράπεζες το 2013, το καταδίκασαν άπαντες- το ληστρικόν του πράγματος δεν χρειαζόταν καν επεξήγηση. Λίγο αργότερα, τον κακό χαμό με τα αξιόγραφα, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και τις εκποιήσεις, τον δικαιολόγησαν λιγότεροι- η πλειοψηφία μεν των κυπρίων, αλλά όχι η ολότητα τους: Ας μην έκαναν τη μεγάλη ζωή με δανεικά, ας αρκούνταν στα σίγουρα αντί να το παίζουν επενδυτές και ας φρόντιζαν να πληρώνουν όταν είχαν όπως όλοι οι άλλοι, είναι η επωδός που ακούγεται ολοένα και περισσότερο (έστω και ψιθυριστά ακόμη) σε πολλές παρέες.

*Το σημερινό νέο φρούτο όμως, με την διασύνδεση του δανειολήπτη της διπλανής πόρτας με το ελβετικό φράγκο, δεν το αντιλαμβάνεται κανείς- και δεν το δικαιολογεί. Τί δουλειά έχει ο κακομοίρης, που μέρα νύχτα κλαίγεται για την αδυναμία του να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, να ενεργεί ως fund και να την βλέπει ξαφνικά Τζορτζ  Σόρος;

Δεν είναι ανάγκη να είσαι οικονομολόγος, ούτε νομπελίστας οικονομίας για να γνωρίζεις τα βασικά: Όσο μεγαλύτερη είναι η απόδοση, τόσο μεγαλύτερο είναι το ρίσκο. Τα μεγάλα χαρτοφυλάκια του δυτικού κόσμου, τα παίρνει να ρισκάρουν με τέτοιες κινήσεις- από αυτά τα ρίσκα, άλλωστε ζουν κερδοσκοπώντας.

Ο απλός πολίτης όμως, που νομίζει ότι έγινε ιδιοφυία και όλοι οι άλλοι είναι τα θύματα, ας πα’ να κουρευτεί τώρα, αντί να τολμά να συνασπίζεται κιόλας σε οργανωμένα σύνολα ζητώντας βοήθεια.

Το θέμα των επιπτώσεων από την αλλαγή ισοτιμίας του ελβετικού φράγκου, είναι ένα μεγάλο μάθημα. Για το πως πρέπει να ξέρει κανείς τα κυβικά και τις δυνατότητες του, αντί να ενοχλεί τους υπόλοιπους κλαίγοντας όλη την ώρα όταν έρθει το κακό.

*Ο καπιταλισμός είναι σκληρό σύστημα- αυτορυθμιζόμενο, όπως διαφημίζουν πρώτοι απ’ όλους οι διαπρύσιοι κήρυκες του. Αυτό είναι, άλλωστε, το μότο όσων θεοποίησαν την ιδιωτική πρωτοβουλία: No mercy.