ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Restaurant: Η επανένωση είναι ένα δύσκολο πράμα...

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Η μικρογραφία της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν το βράδυ της Τετάρτης μαζεμένη στις εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου Νεάπολις. Το  πανεπιστημιακό ίδρυμα της Πάφου μάζεψε τόσο κόσμο όσο ποτέ προηγουμένως- η έλευση Μεχμέτ Αλί Ταλάτ ήταν ένας καλός λόγος γι’ αυτό.

Όπως και για να σκάσουν μύτη οι φυλές του κοινωνικού γίγνεσθαι. Που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έβλεπαν «Μπρούσκο» ή θα έγραφαν αερολογίες στο facebook.

*Ήταν εκεί η περιώνυμη «Ομάδα Πρωτοβουλίας Πολιτών της Πάφου για την επανένωση»- ή κάτι τέτοιο. Με τα μέλη της να συμπεριφέρονται με την άνεση που αμφιβάλλω σφόδρα αν έχουν εντός των χώρων του Νεάπολις οι ίδιοι οι ακαδημαικοί του ή οι φοιτητές- ήταν ηλίου φαεινότερο, ότι πολλοί εξ αυτών νοιώθουν την κινητικότητα γύρω από το Κυπριακό ως την προσωπική τους λύτρωση. Και έβλεπαν τον υψηλό καλεσμένο και την συνοδεία του ως τον Βασιλιά Αρθούρο του Κυπριακού, που έφερνε το άγιο δισκοπότηρο της αυριανής λύσης.

Το γιατί, δεν το καταλαβαίνω, υποθέτω ωστόσο ότι οι εμφορούμενοι από τα μηνύματα της αδελφοσύνης των λαών και του σμιξίματος των αδερφών ψυχών που χώρισε ο σκληρός εθνικισμός, κάτι παραπάνω από μένα ξέρουν.

*Ήταν εκεί απλοί άνθρωποι, που ήθελαν να δουν από κοντά και όχι από τηλεοράσεως ένα σημαντικό παράγοντα «της από κει πλευράς». Τί θα έλεγε, αν θα συμμεριζόταν την αίσθηση που πλανάται στα καθ’ημάς για κάτι σημαντικό που ψήνεται. Και που ακούγοντας τις κουβέντες των διαδρόμων πάντως, πολύ αμφέβαλλαν για την ορθότητα της αίσθησης αυτής:

«Καλά, τον είδαμε και αυτόν όταν ήταν πρόεδρος τους. Από γελάκια και αστειάκια με τον Χριστόφια, άλλο τίποτα. Από ουσία όμως, μια από τα ίδια».

« Τον καιρό που είχε την ευθύνη, όλο για Τουρκική Δημοκρατία της Βορείας Κύπρου μιλούσε. Τώρα, που τον έκανε μια χαψιά ο Έρογλου, θυμήθηκε να παραγοντίσει και αυτός για το Κυπριακό».

*Ήταν εκεί, η άλλη πλευρά- όχι ακριβώς εκεί, αλλά έξω από τον χώρο της εκδήλωσης. Με μαύρα πανώ με αντιομοσπονδιακά και αντικουρκικά συνθήματα, με ελληνικές σημαίες, με κραυγές για την ελληνικότητα της φυλής. Μονοπωλώντας για κάμποση ώρα τα φώτα της δημοσιότητας, ενόσω η προσέλευση του κοινού συνεχιζόταν.

Με δύο κόσμους δίπλα-δίπλα και όμως χωριστά, σε ένα στενό δρομάκι της τουριστικής περιοχής. Όπως δηλαδή και στην πραγματική ζωή...