ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Restaurant: Η ανυπόφορη γοητεία της μπουρζουαζίας.

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Το «Πάφος 2017» αποτελεί την επιτομή της σύγχρονης κυπριακής πραγματικότητας- αυτό που είχε ξεκινήσει ως μεγαλοιδεατισμός των «σκούλλων» που μου θέλουν να γίνουν και πρωτεύουσα της Ευρώπης, τρομάρα τους, για τους μεν και ως πανηγύρι του τίποτα που μόνο εμείς του δίνουμε σημασία για τους δε, ξαφνικά μετατρέπεται χωρίς να το καταλάβουμε σε μικρογραφία της μ.Μ. (μετά Μνημονίου) Κυπριακής Δημοκρατίας: Της κολοβής Δημοκρατίας που αιωρείται έξι μήνες τώρα μεταξύ της προσαρμογής της στα δεδομένα του νέου ευρωπαικού ολοκληρωτισμού και της εμμονής της να παραμένει προσκολλημένη σε ένα κράτος-πατερούλη για τους πολίτες του.

*Ένα κράτος το οποίο απόλαυσαν οι παππούδες και οι γονείς μας, το οποίο για κάποια χρόνια προλάβαμε να απολαύσουμε και εμείς, πλην όμως πλέον δεν υφίσταται λόγω της παρανοικής εμμονής μας να δεθούμε σε ένα άρμα που δεν μας αφορούσε. Και που εκ των υστέρων, αρνούμαστε να συνειδητοποιήσουμε σε τί περιπέτεια μπήκαμε οικειοθελώς.

*Οι προσπάθειες να υλοποιήσουμε αυτά για τα οποία δεσμευθήκαμε, αποκαλύπτουν τον σχιζοφρενικό δυισμό, κατά τον Ντακάρτ, που βιώνει το κοινωνικό σώμα: Του οποίου ένα κομμάτι δείχνει να αντιλαμβάνεται πιο γρήγορα τα σήματα των παγκοσμιοποιημένων καιρών και ένα άλλο να παραμένει πεισματικά προσκολλημένο στην απάνεμη αγκαλιά του δικού του κράτους- το οποίο όμως δεν μπορεί να υποστηρίξει τους υπηκόους του πλέον, αφού οι ίδιοι φρόντισαν για αυτό.

*Φτάνουμε λοιπόν στο σημείο, να έχουμε τη μια μέρα το ΔΣ του Οργανισμού «Πάφος 2017» να ανακοινώνει δραστικές περικοπές στα όσα σχεδιάστηκαν και τέθηκαν ενώπιον των ευρωπαίων ως πρόταση για την Πολιτιστική Πρωτεύουσα και από την επόμενη μέρα τους εκπροσώπους Δήμων και επαγγελματικών φορέων της ίδιας επαρχίας να σπεύδουν στο κράτος εκλιπαρώντας για τα υπεσχημένα.

*Επί της ουσίας, έχουν αμφότεροι δίκαιο: Οι μεν, ως πιο τεχνοκράτες, open minded και σύγχρονοι διαμορφωτές πολιτικής, αντιλαμβάνονται ότι στο νέο πλαίσιο δεν είναι δικαιολογημένες οι όποιες εκπτώσεις στον θεσμό κάνει πλέον η Πάφος. Οι δε, ως συνεχιστές μιας πολιτικής δεκαετιών, τύποις καπιταλιστικής, ουσιαστικά όμως βαθύτατα κρατικίστικης, εξακολουθούν να θεωρούν το κράτος τούτο ως λύση δια πάσα νόσο και μαλακία.

*Κοντολογίς η Πάφος,  λόγω του θεσμού της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας, εξωτερικεύει πρώτη αυτό που σιγοβράζει ήδη σε όλη την Κύπρο: Την πάθαμε άσχημα με τη εμμονή μας με τον ευρωπαικό βορρά.