ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ by Pelican Restaurant: Οι μαύρες τρύπες

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

*Το πρόβλημα με την αντιπροσωπευτική δημοκρατία, είναι ότι όταν αντιληφθείς την πατάτα που έκανες δεν μπορείς να την πάρεις πίσω- είσαι υποχρεωμένος να ανέχεσαι τις συνέπειες της ηλιθιότητας σου τέσσερα ή πέντε χρόνια.

Στην περίπτωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης της Πάφου, είναι υπέραρκετο να προστρέξει κανείς στην ειδησεογραφία δύο Δήμων τις τελευταίες λίγες ημέρες για να επιβεβαιώσει την ολέθρια εκτίμηση του νομοθέτη ότι αρκεί η πλειοψηφία για να λειτουργεί το πολίτευμα.

*Στην Πόλη Χρυσοχούς, το τερμάτισαν πλέον: Μετά το ρεκόρ του Δημοτικού Συμβουλίου που συχνότερα διακόπτει ή ακυρώνει τις ολομέλειες του λόγω καυγάδων παρά τις ολοκληρώνει, προχθές εμπλούτισαν το ρεπερτόριο τους: Αυτή τη φορά ένας λειτουργός της δημοτικής αρχής τους παράτησε σύξυλους επειδή απλώς δεν αμοίβεται υπερωριακά για να παρίσταται σε εργασίες εκτός ωραρίου του- έστω και αν πρόκειται για συνεδρίες του Δημοτικού Συμβουλίου.

Άπαιχτοι!

*Στη Γεροσκήπου, αφού επί μέρες κατάφεραν να γίνουν μύλος μεταξύ τους και να ασχολείται το παγκύπριο μαζί τους με αφορμή την πρωτοσέλιδη αποκάλυψη του «Φ» για την πρόθεση μετονομασίας της δημοτικής αρχής από Δήμο Γεροσκήπου σε Δήμο Ιερού Κήπου και την επιμονή σχεδόν όλου του Δημοτικού Συμβουλίου ότι αυτά είναι ανήκουστα πράγματα, αρκούσε προχθές μια φωτογραφία για να κατανοήσει ο καθείς για τί επίπεδο δημόσιας ζωής μιλάμε: Δυό βήματα (κυριολεκτικά) από την είσοδο του Δημοτικού Μεγάρου, είναι η περίφημη βρύση της Γεροσκήπου.

Ένα μνημείο –σήμα κατατεθέν της περιοχής, που στέκει στο κεντρικότερο σημείο του σημερινού Δήμου από το μακρινό 1917. Και στην κορυφή της οποίας, όπως υπενθυμίζει σε όλους τους τόπακες η φωτογραφία που απέστειλε εν είδει απάντησης ο Πολιτιστικός Λειτουργός του Δήμου, Νίκος Παλιός, αναγράφεται φαρδιά-πλατιά η φράση: «Δαπάνη φιλοκαλών κατοίκων Ιερού Κήπου»!

Και όμως, ουδείς δημοτικός παράγοντας είχε πάρει χαμπάρι ότι οι δύο λέξεις-τζιζ ήταν καταγεγραμμένες ένα αιώνα τώρα στην καθημερινότητα τους.

Θεοί!

*Για τον Δήμο Πάφου, με δύο χρόνια τώρα να είναι συχνότερα στο τρίγωνο Αστυνομική Διεύθυνση-Επαρχιακό Δικαστήριο-Γενική Εισαγγελία παρά στο Δημοτικό Μέγαρο, ας μην το συζητήσουμε καλύτερα.

*Όλα αυτά έχουν την πλάκα τους, όταν αφορούν επιμέρους θέματα και αρχές περιορισμένης εμβέλειας κινήσεων. Επί της ουσίας όμως, η περίπτωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Πάφο είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να θεσμοθετηθούν προυποθέσεις και περιορισμοί ως προς τα προαπαιτούμενα για να αναλαμβάνει κάποιος δημόσια αξιώματα.

Ας μην μας φοβίζουν οι λέξεις- προαπαιτούμενα σχετικά με το μορφωτικό επίπεδο, την κουλτούρα, τη δυνατότητα άρθρωσης συγκροτημένου λόγου.